ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1505
ฮาร์วีย์ ยอร์กดูไม่แยแส
ยานนิค บิสสันที่ยืนอยู่ด้านข้างจู่ ๆ ก็พูดขึ้นว่า “ซีอีโอยอร์ก คุณคิดว่าอะไรคือแรงจูงใจของฆาตกรในการลอบสังหารโอลิเวอร์ บาวเออร์?”
ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “ไม่ใช่เพื่อเงิน และไม่ใช่เพื่อแก้แค้น เช่นนั้นดูเหมือนว่าจะเป็นการสร้างสถานการณ์เท่านั้น”
“มันอาจไม่ได้เกิดขึ้นเพื่อต่อต้านผม แต่อย่างน้อยฆาตกรก็พยายามที่จะทำให้สิ่งต่าง ๆ ในบัควู้ดสั่นคลอนด้วยเหตุผลบางอย่าง อย่างไม่ต้องสงสัยเลย”
“ตอนนี้บัควู้ดก็กลายเป็นปราการเหล็กแล้ว แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่คนนอกจะเข้านอกออกในได้ตามที่ต้องการ”
“แต่หากพวกเขาผลักดันให้ผมเข้าสู่สนามรบนั้น รัฐบาลของเซาท์ไลท์คงต้องไล่ผมออกเพื่อแทนคำชี้แจงที่ยุติธรรมแก่ซามูเอล บาวเออร์ ซึ่งพวกเขาก็มีสิทธิ์จะทำเช่นนั้น”
ฮาร์วีย์พูดต่อโดยไม่ได้คิดอะไรอีก
“ถ้าเราคิดแบบนี้ แรงจูงใจของฆาตกรคงไม่ใช่แค่ฆ่าโอลิเวอร์ และแน่นอนว่าไม่ใช่เพื่อจัดการกับผมด้วย”
“พวกเขาอาจต้องการใช้ประโยชน์ในตอนที่หลงเหมินกำลังวุ่นวายเพื่อตั้งจุดยืนของตัวเองใหม่”
“นั่นหมายความว่าพวกเขากำลังมาหาเจ้าชายยอร์ก ไม่ก็หัวหน้าผู้ฝึกสอน…”
รอยยิ้มที่เยือกเย็นดุจน้ำแข็งผุดออกมาจากใบหน้าของฮาร์วีย์ หลังจากพูดจบ
โยเอล เกรฮัม และยานนิคมองหน้ากันอย่างประหลาดใจ
พวกเขาคิดว่าอีกฝ่ายอาจเข้าหาเจ้าชายยอร์ก
แต่พวกเขาไม่เคยคิดเลยแม้แต่ครั้งเดียวว่าพวกเขาจะเข้าหาหัวหน้าผู้ฝึกสอนด้วย
คนที่จะต่อต้านเจ้าชายยอร์กอาจเป็นเพียงคู่แข่งในแวดวงธุรกิจเท่านั้น
แต่กับคนที่จะต่อต้านหัวหน้าผู้ฝึกสอนนั้น อาจมีสิ่งน่ากลัวกว่าติดสอยห้อยตามมาด้วย
“ปฏิบัติตามขั้นตอนและสอบสวนเรื่องนี้ก็พอ ส่วนเรื่องอื่น ผมจะจัดการเอง” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น
“ก่อนหน้านี้บัควู้ดอาจจะสั่นคลอนลง แต่บัควู้ดต้องไม่ตกอยู่ในความโกลาหล!”
“ใครก่อปัญหาก็จับกุมให้หมด!”
“ถ้าใครสงสัยอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก็ให้พวกเขามาหาผม!”
“ครับท่าน!”
โยเอล และยานนิคยืนตัวตรงพร้อมกับยกมือวางไว้บนอก
เมื่อชายผู้นี้พูดเช่นนั้น ก็ถือเป็นคำขาด
สถานการณ์ของบัควู้ดคงจะเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม
มันเป็นความสงบก่อนเกิดพายุ!
ทั้งสามคนออกจากห้องเก็บศพในขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน ไม่นานพวกเขาก็มาถึงประตูทางเข้า
ฮาร์วีย์กำลังจะจากไป
เสียงเร่งรถดังสะท้อนอยู่ไม่ไกลในขณะนี้ จากนั้นรถบางคันก็หยุดตรงทางเข้า
มีชายหญิงประมาณสิบกว่าคนที่ออกมาจากรถหลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาทั้งหมดสวมชุดไว้ทุกข์ด้วยท่าทางเย็นชาราวกับน้ำแข็ง
โยเอลมองไปที่คนเหล่านั้นและขมวดคิ้วเล็กน้อย ราวกับว่าเขาประหลาดใจที่คนเหล่านี้ปรากฏตัวขึ้น
ในทางกลับกันสีหน้าของยานนิคนั้นแย่มาก เขาสั่งให้คนปิดปากทางเข้าของบัควู้ด แต่พวกเขาก็ยังเข้ามาข้างในเมืองนี้ได้
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทุกคนรู้ว่าคนเหล่านั้นเป็นใคร
ฮาร์วีย์ไม่พูดอะไร เขามองไปที่ภาพตรงหน้าด้วยความอยากรู้อยากเห็น
หญิงสาวร่างสูงหน้าตาสะสวยเดินนำหน้าคนเหล่านั้นมา ผมของเธอถูกมัดในขณะที่เธอมีสายตาเย็นชา ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความเย่อหยิ่งอย่างชัดเจน
เธอพิเคราะห์สภาพแวดล้อมรอบตัว ก่อนที่สายตาของเธอจะจับจ้องไปที่ฮาร์วีย์ จากนั้นจึงอุทานอย่างเย็นชาว่า “นายคือฮาร์วีย์ ยอร์ก! เจ้าชายยอร์ก!”
อันที่จริงแล้วแล้วเธอไม่ค่อยรู้อะไรมาก แต่อย่างน้อยเธอก็รู้เกี่ยวกับตัวตนของฮาร์วีย์
แต่แม้ว่าเธอน้ำเสียงของเธอจะเย็นชา ทว่าเจตนาฆ่าที่รุนแรงยังคงหลั่งออกมาจากร่างกายของเธอ
ในตอนที่โยเอลกำลังจะพูด ฮาร์วีย์ก็โบกมือและพูดอย่างใจเย็นว่า “ผมฮาร์วีย์ แล้วคุณคือใคร?”
“ฉันเป็นลูกน้องฝีมือดีที่สุดของโอลิเวอร์ ราเชล ฮาร์ดี!”
ราเชลจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาเยือกเย็น
“ดูเหมือนว่าฮิวจ์ เบเกอร์พูดถูกทั้งหมด!”
“นายใช้ชื่อของหลงเหมินเพื่อทำให้เจ้านายของฉันหวาดกลัว แล้วทำให้เขาพิการอย่างไร้ยางอาย แถมยังฆ่าเขาในภายหลังอีก!”
“ถ้าไม่เช่นนั้น ต่อให้พวกแกเป็นพันคนก็ไม่อาจแม้แต่จะแตะต้องเขาได้!”
