ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1506
ฮาร์วีย์ ยอร์กตอบอย่างใจเย็นว่า “แม้ว่าทุกสิ่งที่คุณพูดจะเป็นความจริง แล้วคุณจะทำยังไงกับเรื่องนี้?”
ราเชล ฮาร์ดี กอดอกและมองลงมาที่ฮาร์วีย์
“ไม่อ้อมค้อมแล้วกัน คุกเข่าและหักแขนของแก แล้วหลังจากที่แกคุกเข่าต่อหน้าหลุมฝังศพของเจ้านายฉันเจ็ดวันเจ็ดคืน แล้วเราค่อยมาคุยกัน!”
“ถ้าไม่อย่างนั้น แกจะไม่สามารถแบกรับผลที่ตามมาได้!”
ราเชลกำลังข่มขู่ เธอมีรัศมีที่ไม่สามารถบรรยายได้กระจายอยู่รอบตัว
เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้มีความสามารถไม่น้อย ดูเหมือนว่าเธอเคยผ่านสงครามมาก่อน
พรรคพวกของเธอจ้องมองฮาร์วีย์อย่างดุร้าย ราวกับว่าจะฆ่าเขาในอีกไม่กี่นาที
ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น “งั้นคุณกำลังจะบอกว่าคุณจะไม่คิดสืบสวนเรื่องนี้อีกต่อไปแล้วใช่ไหม?”
“สอบสวนเหรอ?! เราได้ข้อเท็จจริงทั้งหมดแล้ว ทำไมต้องทำอย่างนั้นอีกล่ะ!” ราเชลตอบโต้อย่างเย็นชา
“คุณไม่คิดจะสอบสวน แล้วคุณคิดว่าคุณมีค่าพอที่จะหักแขนผมและสั่งให้ผมคุกเข่าต่อหน้าหลุมศพของ โอลิเวอร์เหรอ?”
สีหน้าของฮาร์วีย์เย็นชาราวกับน้ำแข็ง
ใบหน้าของราเชลเย็นลงทันที เธอก้าวไปข้างหน้าและปลดปล่อยเจตนาฆ่าของเธอออกมา
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก แกควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับคนอย่างแก อย่าทำให้ฉันโกรธ!”
“นี่ฉันก็ยับยั้งตัวเองมามากพอแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่ใช่แค่แขนที่จะพิการ!”
“ฉันจะเอาหัวโสโครกของแกไปเซ่นไหว้เจ้านายของฉันเดี๋ยวนี้!”
“อย่าแม้แต่จะคิดที่จะโทรหานายท่านหลงเหมินเพื่อออกไปจากที่นี่!”
“ฉันไม่รู้ว่าแกกับเขามีความสัมพันธ์แบบไหนกัน ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแกโทรหาเขาจริงรึเปล่า!”
“แต่ก่อนที่ฉันจะมาที่นี่ ฉันไม่ใช่คนของหลงเหมินอีกแล้ว!”
“ต่อให้นายท่านหลงเหมินจะยืนอยู่ต่อหน้าเรา เขาก็ไม่มีสิทธิ์มาสั่งเรา! เข้าใจไหม?”
ในสายตาของราเชล ฮาร์วีย์คงมีคนหนุนหลังบ้างเป็นธรรมดา เขาต้องใช้วิธีบางอย่างเพื่อเกาะติดนายท่านหลงเหมิน และใช้ชื่อของเขาเพื่อข่มขู่คนอื่น
หากเทียบกันด้วยทักษะที่แท้จริงแล้ว ฮาร์วีย์ ยอร์กนับพันคนก็เทียบเธอเพียงคนเดียวไม่ได้ด้วยซ้ำ!
ราเชลต้องการให้ฮาร์วีย์มีชีวิตอยู่เพื่อให้เขาคุกเข่าต่อหน้าหลุมฝังศพของเจ้านายเธอ พอครบเจ็ดวันเต็ม แล้วเธอจะฝังฮาร์วีย์ตามไป!
สีหน้าของฮาร์วีย์ไม่แยแสเมื่อเขาถามว่า “แล้วไง?”
“แล้วไงเหรอ?”
ใบหน้าที่สวยงามของราเชลนั้นเย็นชาราวกับน้ำแข็งในขณะนั้น
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก แกรู้ไหมว่าแกกำลังพูดอยู่กับใคร?”
“แกรู้ไหมว่าสิ่งที่ทรงพลังกำลังยืนอยู่ตรงหน้าแกตอนนี้?”
“แกเชื่อไหมว่าฉันสามารถฆ่าแกได้ด้วยการตบเพียงครั้งเดียว!”
“ตบเพียงครั้งเดียวเหรอ?”
ฮาร์วีย์หัวเราะอย่างเย็นชา
“ผมไม่เชื่อคุณหรอก”
พรรคพวกที่อยู่ข้างหลังราเชลหัวเราะเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น พวกเขาทุกคนจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
‘ไอ้เ*รนี่มันเล่นไม่เลิก! กล้าดียังไงมาพูดกับรุ่นพี่ฮาร์ดีแบบนั้น?!’
‘รุ่นพี่ฮาร์ดีเป็นตำนานแม้กระทั่งในมอร์ดู ไม่มีใครเทียบเธอได้!’
‘ไอ้ส*รเลวนี้คิดว่าเขาเป็นอมตะเพียงเพราะเขาใช้ชื่อนายท่านหลงเหมินมาจัดการกับเจ้านายของเรา!’
‘คนที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเช่นนี้ จะต้องจบลงด้วยชะตากรรมที่เลวร้ายแน่นอน!’
‘เขาไม่รู้ว่าเมื่อเทียบกับรุ่นพี่ฮาร์ดี้แล้วตัวเองต่ำต้อยเพียงใด!’
‘ราเชลเป็นหนึ่งในสิบอันดับแรกของคนที่มีพรสวรรค์ในบรรดาคนรุ่นใหม่ของหลงเหมิน!’
‘สิ่งมีชีวิตอย่างเธอเมื่อเทียบกับลูกปลาตัวเล็ก ๆ อย่างฮาร์วีย์แล้วก็เหมือนกับกลางวันและกลางคืน!’
‘คนตัวเล็ก ๆ อย่างเขาอวดเก่งเช่นนี้ มีแต่รนหาที่ตาย!’
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก แกทำให้ฉันโกรธสำเร็จแล้ว!”
ราเชลจ้องมองอย่างเย็นชา
“ฉันจะทำให้แกพิการ! ฉันจะตัดหัวโสโครกของแกออกไปเซ่นไหว้เจ้านายของฉันในหลุมฝังศพของเขา!”
ราเชลก้าวออกไปพร้อมที่จะทำลายฮาร์วีย์
“ราเชล ฮาร์ดี อย่าทำอะไรโง่ ๆ!”
โยเอลต้องยืนหยัดเพื่อฮาร์วีย์ เขาเป็นคนหนึ่งที่ขอให้ฮาร์วีย์แสดงความเมตตาก่อนหน้านี้ เมื่อมีคนมาหาฮาร์วีย์เพื่อสร้างปัญหามากขึ้น เขารู้สึกสับสนอย่างมาก
