ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1508
ชะงัก!
ทุกคนต่างชะงัก!
พวกเขาสามารถบอกได้ว่าราเชล ฮาร์ดีเป็นผู้มีความสามารถพิเศษระดับแนวหน้า เธอกำลังจะพุ่งตัวเข้าไปหาฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยกำลังทั้งหมดที่มี
แต่เมื่อเผชิญหน้าฝ่ามือของฮาร์วีย์ ความสามารถระดับสูงที่ทรงพลังของเธอยังไม่สามารถต้านทานการโจมตีเพียงครั้งเดียวของเขาได้
พรึ่บ!
ราเชลลุกขึ้นยืนจากกำแพงที่พังทลายในขณะที่ใบหน้าของเธอแดงก่ำและมีฝุ่นปกคลุมทั่วร่าง จากนั้นเธอก็เอ่ยปากอย่างอับอายว่า “ฮาร์วีย์ แกมันไร้ยางอาย! กล้าดียังไงมาลอบโจมตีฉัน?!”
ลิ่วล้อของเธอตัวแข็งทื่อเล็กน้อย ก่อนจะพากันชี้ไปที่ฮาร์วีย์ในทันทีพร้อมกับดุเขาอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “ไร้ยางอาย! ย่องเข้าใส่เธอแบบนั้น!”
“อย่างนั้นเหรอ?”
“งั้นก็มาหาผมอีกรอบสิ”
ฮาร์วีย์กวักนิ้วเรียกราเชลอย่างไม่ยี่หระ
เขายียวนใส่เธอ!
ฮาร์วีย์ปีนเกลียวราเชล!
สีหน้าของราเชลเปลี่ยนไปทันที จากนั้นก็โบกมือในวินาทีต่อมา กล่องดาบในรถฮัมเมอร์ด้านหลังเธอสั่นเล็กน้อย กริชยาวสามนิ้วก็พุ่งไปในมือของราเชลทันที
“มันคือกริชโลหิต! รุ่นพี่ฮาร์ดีนำกริชโลหิตออกมาแล้ว!”
“หากริชโลหิตปรากฏขึ้น เขาคงไม่เหลือแม้แต่กระดูก!”
“เธอจะไม่มีวันพ่ายแพ้เมื่อเธอนำมันออกมา!”
“ฮาร์วีย์เสร็จแน่! เขาบังคับให้รุ่นพี่ฮาร์ดี้นำกริชออกมา แม้แต่ศพของเขาก็ไม่เหลือ!”
ลูกน้องจากหลงเหมินสาขามอร์ดูรู้สึกเบิกบานใจ
พวกผู้ชายมองราเชลอย่างชื่นชมราวกับว่าเธอเป็นบุคคลต้นแบบ
ส่วนพวกผู้หญิงกำลังมองดูฮาร์วีย์ด้วยความเหยียดหยามและเย้ยหยันราวกับว่าเขาเป็นของตายในสายตาของพวกเธอ
ราเชลถือกริชของเธอไว้ข้างหน้า ถ้าไม่ใช่เพราะรอยฝ่ามือบนใบหน้าของเธอ เธอคงดูเหมือนมืออาชีพเข้าจริง ๆ
เธอพูดอย่างเย็นชาว่า “ฮาร์วีย์ ยอร์ก ก่อนหน้านี้ฉันประมาทเอง ฉันจะแสดงให้แกเห็นการเคลื่อนไหวของนักฆ่าแห่งหลงเหมินสาขามอร์ดู!”
“โลหิตโหมกระหน่ำ!”
หวือ!
ราเชลไถลไปตามพื้นทันทีหลังจากที่เธอพูดจบ ประกายแสงที่มาจากกริชส่องประกายเจิดจ้า
เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่ไยดีและปรากฏตัวต่อหน้าราเชล จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นตบหน้าเธออีกครั้ง
เพี๊ยะ!
ราเชลถูกส่งให้ลอยถลาไปอีกหน ท่าไม้ตายของกริชโลหิตจากหลงเหมินสาขามอร์ดูไม่คู่ควรกับฮาร์วีย์
ราเชลลงกองกับพื้นทันที กริชในมือของเธอหลุดออกไป และรอยฝ่ามืออีกรอยปรากฏบนแก้มซ้ายของราเชล
“นี่แกแกล้งฉันอีกแล้วเหรอ?!”
ราเชลอุทานอย่างอับอายในขณะเธอหงุดหงิด แต่ฮาร์วีย์ก็ไม่ปล่อยให้ได้พักเธอหายใจ เขาเดินไปข้างหน้าและตบหน้าเธออีกครั้ง
เพี๊ยะ!
ราเชลกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับเสียงตบที่ดังขึ้น ขณะที่เธอถูกส่งตัวให้ลอยออกไปอีกครั้ง
เพี๊ยะ!
“ใบอนุญาตฆ่างั้นเหรอ?!”
เพี๊ยะ!
“กริชโลหิต?!”
“นักฆ่าของหลงเหมินสาขามอร์ดู?!”
เพี๊ยะ!
“คุณบอกให้ผมหักแขนตัวเองเหรอ?!”
ในขณะที่ดูถูกราเชล ฮาร์วีย์ก็ยังไม่หยุดมือ ศีรษะของเธอถูกเหวี่ยงไปซ้ายทีขวาที รอยฝ่ามือบนใบหน้าของเธอทับซ้อนกันไปมา
หลังการตบครั้งแล้วครั้งเล่า ราเชลก็กระอักเลือดออกมาจากปากและจมูกของเธอ เธอกรีดร้องอย่างเดือดดาล
เธอเป็นผู้มีความสามารถสูงสุดในหลงเหมินสาขามอร์ดู และเป็นหนึ่งในสิบผู้มีความสามารถสูงสุดใน หลงเหมิน เธอยังเป็นลูกน้องอันดับต้น ๆ ที่โอลิเวอร์ดูแลเป็นอย่างดี
แต่เธอก็เหมือนสุนัขจมน้ำเมื่อต้องเผชิญกับการตบของฮาร์วีย์ เธอไม่มีแรงแม้แต่จะตอบโต้
ฮาร์วีย์แค่แกว่งฝ่ามือธรรมดา ๆ เท่านั้น
หากเป็นการฆ่าแบบอื่น ราเชลคงยอมรับความพ่ายแพ้ไปแล้ว
แต่เธอทนไม่ได้กับการถูกตบหน้าธรรมดา ๆ ไม่จบไม่สิ้นแบบนี้
เธอได้รับการฝึกฝนมาเป็นเวลาห้าปีเต็ม เธอมีพรสวรรค์ที่พิเศษ แต่เธอไม่สามารถปัดป้องการตบได้แม้แต่ครั้งเดียว!
“มานี่สิ ศิษย์เอกของออลิเวอร์ บอกผมที”
“คุณกับศิลปะการต่อสู้ง่อย ๆ ของคุณ”
“จะฆ่าก่อนที่จะรายงานได้ยังไง? คุณจะใช้คำอนุญาตพิเศษของอธิปไตยนี้ได้อย่างไร”
ในระหว่างที่พูด ฮาร์วีย์ยังคงเหวี่ยงฝ่ามือไปที่ใบหน้าของราเชล
คำพูดทั้งหมดของราเชลเป็นเพียงเรื่องตลกในตอนนี้
