ตอนที่ 452 : อยู่ยงคงกระพัน
การต่อสู้ยังคงเข้มข้น ฟางฉีควบคุมดาบเพื่อเข้าหาชงหลิว จังหวะที่สมบูรณ์แบบทําให้การใช้ดาบและกระจกสะท้อนทําการโจมตีร่วมกัน เขารู้ดีว่าปีศาจตัวนี้ฉลาด สำหรับมนุษย์ธรรมดาแล้ว พลังคงเทียบไม่ได้
หลังจากที่ฟางฉีนี้ได้รับการฝึกฝนจากเดวิลเมครายสาม เขาเองสามารถควบคุมเวลาในช่วงเวลาที่สําคัญเช่นนี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบเช่นกัน
“ชงหลงได้รับบาดเจ็บ?”
“เจ้าของร้านนี้ไร้ที่ติ”
“เขาทําลายขงหลงได้อีกครั้ง”
“กระจกสอนนั้น เจ้าของร้านทําอะไรกับมัน?” หวังชี, นักรบเชุดดําและชายชราตื่นเต้น เมื่อได้เห็นแสงวาบรอบตัวจิงเทียน
“ทําไมเจ้าของร้านถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้” นักรบเต่ชุดดําตกใจ เขาสงสัยในใจไม่น้อยเลยว่าคนอะไรถึงได้แข็งแกร่งสามารถต่อสู้กับปีศาจได้
“ดูนั่นสิ! เจ้าของร้านกําลังกินอะไร?” มีคนอุทานออกมา
ฟางฉีใช้โอกาสช่วงเวลาเผลอยัดยาอายุวัฒนะเข้าปากทันที คุณสมบัติต่างๆ ของจิงเทียนอย่างความรวดเร็วและความแข็งแกร่งในการฝึกฝนของเขาพุ่งสูงขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“มันดูเหมือนของขวัญของพระเจ้า” นาหลันหมิงชื่อที่จับตามองการถ่ายทอดสด ณ ร้านในจิวหัวเอ่ยขึ้น “ยาสองเม็ดนี้มีอยู่ในโลกแห่งอมตะมันมีค่าใช้จ่ายมหาศาล” ตาเหยี่ยวอย่างเธอมอง แว้บเดียวก็รู้แล้วว่ามันคืออะไร
ซงฉิงเฟิงแสดงความคิดเห็นบนหน้า [เจ้าของร้านกําลังเล่นยา?]
รวนหนิงโกง!]
ฟางฉีไม่ได้สนใจเสียงรอบข้างนักหลังจากได้กินยาอายุวัฒนะเข้าไปแล้วความแข็งแกร่งของเขาก็พุ่งสูงขึ้น พลังดาบที่เฉียบคมของเขาพุ่งไปยังชงหลงอย่างรวดเร็ว
“ปีศาจตัวนั้นกําลังถูกปราบปราม!” หวังซีเอ่ยขึ้นด้วยความตื่นเต้น “ความแข็งแกร่งของเจ้าของร้านนั้นสุดยอดมาก!”
“ใช่! ” นักรบเต่ชุดดําพยักหน้าซ้ําๆ
“พวกเจ้าทั้งสองระวังให้ดี” ชายชราเอ่ยเตือนสองหนุ่ม “ชายหนุ่มคนนี้ดูแข็งแกร่ง แต่ความ แข็งแกร่งของเขาส่วนใหญ่นั้นมาจากยาอายุวัฒนะ เขาใช้สมบัติจิตวิญญาณในการป้องกันการโจมตีครั้งก่อน ในทางตรงกันข้ามปีศาจตนนี้ไม่ได้รับการช่วยเหลือจากสิ่งใดเลย นอกจากนี้เขา ยังมั่นคงแน่วแน่มาก”
“ท่านหมายถึง ” หวังซึมองด้วยความสงสัย ใช่ อาจารย์พูดถูก “จุดแข็งของเจ้าขอร้านนั้น จะอยู่เพียงชั่วคราว เมื่อยาหมดฤทธิ์เขาจะเสียเปรียบ
กูถึงหยุนพยักหน้า “ทํานองนั้น”
“จริงหรือ?” คนรอบข้างเอ่ย
คู่แข่งทั้งสองลอยตัวขึ้นไปบนอากาศ ดาบของพวกเขาปลดปล่อยพลังเพื่อปะทะกัน
ฟางฉีฟันดาบปราบปีศาจด้วยมือขวาและมือซ้าย
“พวกเจ้า! ดูมือซ้ายของเจ้าของร้านสิ!”
ฟางฉีสาดเมฆหมอกขาวด้วยมือซ้าย
“ฟูว!” ผู้ชมแทบจะสําลักน้ํา “นั่นเขากระตุ้นให้หลับหรอ”
ชงหลิวตัวแข็งไปครู่หนึ่ง
จิงเทียนลงดาบของเขาอย่างไร้ปราณี
“กระดูกแตก?” มันไม่ใช่แค่ยาเคลิ้บเคลิ้ม แต่มันทรงพลังมากแม้แต่ปีศาจก็ไม่อาจด้านผลของมันได้ เนื่องจากชงหลิวอยู่ในร่างมนุษย์ทุกอย่างจึงเป็นสิ่งที่ตอบสนองต่อมนุษย์ เขารู้สึกวิงเวียนหัวอยู่ครู่หนึ่งการที่ดาบปราบปีศาจจะพุ่งเข้าหาเขา
“….”
ผู้ชมต่างตะลึง
ฟางฉีปัดลูกปัดสีเขียวด้วยมือซ้าขอีกครั้ง มันเปล่งแสงออกมา
“ลูกปัดพิษ?”
“ลูกปัดวิญญาณ?”
มือขวาของเขาวาดวงกลมด้วยดาบ ดาบจิตวิญญาณจํานวนมากปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าหลังจิงเทียนก่อตัวเป็นม่าดาบ
“ม่านดาบนับไม่ถ้วน?”
“จิงเทียนรู้เทคนิคนี้ด้วยหรอ?”
“เจ้าของร้านรู้” มีคนพูดขึ้น
ฟางฉีใช้เทคนิคการควบคุมดาบและดาบระยะประชิด เขาจะใช้มือขวาเพื่อร่ายเทคนิคส่วนมือซ้ายเขาจะเรียกสมบัติทางจิตวิญญาณทุกชิ้น ผู้ชมรู้สึกพูดไม่ออก
ในไม่ช้าชงหลิวก็ตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบ เขาตะโกนด้วยความโกรธ
ร่างมนุษย์เปลี่ยนเป็นปีศาจต่อหน้าต่อตา
แม้ว่าเขาจะใช้กําลังภายในในขอบเขตของมนุษย์แต่พลังที่เขาปลดปล่อยออกมานั้นอยู่ในรูปแบบพลังปีศาจ
พลังปีศาจทําลายล้างก่อตัวขึ้น พลังอันน่าสะพรึงกลัวถูกกดทับไว้ที่กลางอกของเขาผสมผสานกับพลังงานธรรมาชาติ มันเริ่มก่อตัวเป็นลูกบอลพลังงานประกอบด้วยแกนสีขาวพื้นผิวสีม่วง มันพุ่งออกไปข้างหน้าราวกับกระสุนปืนยักษ์
พลังงานนี้ทําลายทุกอย่างตรงหน้า มันคือคลื่นจิตซึ่งเป็ยเทคนิคขั้นสูงสุดของชงหลิว
ลูกบองเผาไหม้ทุกอย่างและเปล่งลําแสงสีขาวกวาดล้างไปทั่วพื้นที่ คลื่นพลังยังคงขยายตัวกระจายออก
ผู้ชมเฝ้าดูฉากตรงหน้าด้วยความกลัว แม้แต่จิงเทียนเองก็ยังไม่สามารถป้องกันการโจมตีนี้ได้ไม่ต้องพูดถึงเหล่ามนุษย์เลยดีกว่า!
ขณะเดียวกันฟางฉีหยิบคริสตัลสีม่วงออกมาจากกระเป๋า แสงสีม่วส่องประกายเจิดจ้า
มันเป็นสมบัติทางจิตวิญญาณลึกลับที่สามารถปิดกั้นคาถาในเวลาสั้นๆ มันสามารถใช้ได้เพียงครั้งเดียว ฟางฉีเลือกจะใช้มันในเวลาที่เหมาะสมขณะที่เขาเองกําลังควบคุมจิงเทียนให้บินไปข้างหน้า เขาหยิบยาอายุวัฒนะขึ้นมาพร้อมกัดกลืนทั้งสองอย่างเข้าไป
“!??” ผู้ชมมองอย่างไม่คลาดสายตา
หลังจากที่เขากินยาเข้าไป พลังรอบข้างเกิดการควบแน่นกันอีกครั้ง ชงหลิวที่กําลังโจมตีจิงเทียนด้วยมีดคู่ถึงกับร้องออกมา
ฟางฉีไม่บุบสลายแม้ดาบของชงหลิวจะเสียบอยู่ที่หน้าออก
ผู้ชมเงียบไป
บนหน้าขอตอนนี้ชงหลิวถึงกับหน้ามืด “เจ้าชนะ…”
ผู้ชมเห็นว่าชงหลิวได้รับบาดเจ็บ ความเห็นแสดงขึ้นบนหน้าจอ
“ขอแสดงความเสียใจกับพี่ชงหลิว”
“เจ้าของร้านชนะ”
“…..”
ฟางฉีเอ่ยถาม “พวกเจ้าอยากให้น้องหลงกุยฟื้นขึ้นมามั้ย?”
“เอา!”
“เร็วเข้า!”
“แสดงให้เราเห็นหน่อยว่าหลงกุยจะฟื้นขึ้นมาได้อย่างไร!”
ความเห็นถาโถมอีกครั้ง ความคิดเห็นเปลี่ยนแนวทางทันทีจนลืมไปว่าชงหลิวในเวลานี้กําลังได้รับบาดเจ็บ
ใบหน้าของกูถึงหยุนมืดลง “อย่าไปยุ่งกับเขาจะดีกว่าเจ้าของร้านคนนี้”
ปรมาจารย์ผู้ทรงพลังมรความภูมิใจหากต่อสู้ชนะ แต่สําหรับชายคนนี้แล้วต่อสู้ไปก็เจอแต่คําว่าแพ้..
เขาอยู่ยงคงกระพัน!
