ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 157
“ไอ้ลูกเขยขยะ! คืนโทรศัพท์ของมิสไนส์เวลล์เดี๋ยวนี้!”
“คุณจะโต้แย้งกับอาจารย์ไนส์เวลล์ได้อย่างไร คุณมีความรู้ความสามารถงั้นหรือ? คุณเป็นบ้าหรือเปล่า?”
“เมื่อกี้นี้เราโง่ที่สุด เราเชื่อคุณไปได้อย่างไร?”
ในขณะนั้นทุกคนต่างประณามฮาร์วีย์และด่าว่าเขาไม่หยุดหย่อน
แต่ในทันใดนั้น เชน ไนส์เวลล์ ก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ทันที ที่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ จากนั้นเขาก็พูดด้วยความสับสน “มันเป็นเทคนิคการส่องสว่างหรือเปล่า? นั่นคือทักษะการวาดภาพพิเศษของ อัลเบิร์ต เบียร์สแต็ดท์ จะมีเทคนิคเช่นนี้บนภาพวาดปลอมได้อย่างไร? ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาหลายยุคหลายสมัยไม่มีใครสามารถสร้างแบบจำลองได้อย่างยอดเยี่ยมเช่นนี้ มันเป็นไปไม่ได้ เป็นไปได้ยังไง…”
ในเวลานั้นเชนเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
“คุณผู้ชายคิดว่าภาพวาดนี้เป็นของจริงหรือ? ถ้าอย่างนั้นคุณช่วยอธิบายได้ไหมว่าทำไมถึงมีภาพวาดอยู่สองภาพซึ่งจัดแสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์? มันคืออะไร? ผมไปดูมันด้วยตัวเองมาก่อน แต่ภาพวาดที่นี้ก็ไม่ใช่ของปลอมเช่นกัน มันน่าแปลกเกินไป…”
‘อะไรนะ? ภาพวาดที่เหลืออีกสองภาพในพิพิธภัณฑ์ขนาดใหญ่สองแห่งเป็นของจริง แต่ภาพวาดที่นี่ตรงหน้าเรานี้ก็ไม่ใช่ของปลอมเช่นกัน เกิดอะไรขึ้น?’
พวกเขาจ้องไปที่ฮาร์วีย์และมองสลับกับโทรศัพท์ พวกเขาไม่อยากจะเชื่อ
ไวแอตต์ยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาขมวดคิ้วเล็กน้อย หลังจากนั้นไม่นานเขาก็จ้องไปที่ฮาร์วีย์และพูดเสียงดังว่า “ฮาร์วีย์ คุณพูดแบบนั้นกับผู้อาวุโสไนส์เวลล์ได้อย่างไร? คุณไม่มีความสุภาพเอาซะเลย! รีบคืนโทรศัพท์ให้มิสไนส์เวลล์ซะ!”
ในตอนนั้นไวแอตต์รู้สึกว่ามันไม่มีความหมายอะไรที่จะยืนยันความถูกต้องของภาพวาด เนื่องจากเชนบอกว่าภาพวาดนั้นเป็นภาพเลียนแบบ
สำหรับไวแอตต์เขาไม่ต้องการให้โอกาสฮาร์วีย์พิสูจน์ตัวเองแม้ว่าจะเป็นโอกาสเพียงเล็กน้อยก็ตาม
“หุบปากซะ!” ทันใดนั้นโรซาลีก็จ้องไปที่ไวแอตต์ เธอชื่นชอบการประเมินสมบัติมากที่สุด ในตอนนั้นเธอเข้าใจได้ทันที มันมีอะไรซ่อนอยู่ในสิ่งที่ปู่ของเธอพูด เธออยากรู้ความจริงด้วย
“คุณปู่ หลานขอทราบได้ไหมว่าคุณปู่ได้สังเกตเห็นหรือคิดอะไรอยู่หรือคะ?” โรซาลีถามวด้วยความให้เกียรติ
เชนดูเหมือนจะครุ่นคิดอยู่ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ “ปู่คิดถึงความเป็นไปได้ แต่ความเป็นไปได้นั้นน้อยเกินไป แทบจะเป็นไปไม่ได้เลย… คุณผู้ชาย คุณบอกว่าภาพวาด “ ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” นี้เป็นของจริงผมจึงอยากฟังคำอธิบายของคุณ”
‘อะไรนะ?’
‘อาจารย์ไนส์เวลล์มีความหมายอะไรแฝงอยู่ในสิ่งที่เขาพูดหรือไม่? เป็นไปได้ไหมว่าภาพวาด “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” นี้อาจเป็นของจริง? ’
‘เขาบอกว่าภาพวาดที่นี่เป็นของจริงและสิ่งที่หลงเหลืออยู่ในพิพิธภัณฑ์ก็เป็นของจริง ทั้งหมดนี้มันคืออะไรกันแน่? ‘
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ จากนั้นเขาก็มองไปที่โทรศัพท์และพูดว่า “ดูเหมือนว่ามิสเตอร์ไนส์เวลล์กำลังจะทดสอบความสามารถของผม หากเป็นเช่นนั้นผมจะไม่ปิดบังและจะบอกคุณเกี่ยวกับการพิจาณาของผม จากนั้นมิสเตอร์ไนส์เวลล์สามารถดูได้ว่าเป็นเช่นนั้นหรือไม่”
“ถ้าฉันเดาไม่ผิดภาพวาด “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” ก่อนหน้านี้เป็นภาพวาดของจริง แล้วภาพวาดอื่น ๆ ของ “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี”…
หลายคนเต็มไปด้วยความสับสนในขณะนี้ ‘เขาพูดลึกลับและงงงวยแบบนี้ได้ยังไง? หมายความว่าภาพวาดความสามารถแบ่งครึ่งได้งั้นหรือ?’
หลังจากได้ยินเช่นนั้นเชนก็ยิ้มและพยักหน้า สิ่งที่ฮาร์วีย์พูดนั้นคล้ายคลึงกับความคิดของเขาเอง
“การให้เหตุผลนั้นค่อนข้างง่าย เป็นเพราะอัลเบิร์ต เบียร์สแต็ดท์ มีชื่อเสียงจากการมีทักษะพิเศษในการวาดภาพของเขา แรงกดที่เขาใช้ในขณะที่วาดภาพอาจทำให้สีซึมผ่านส่วนด้านในของกระดาษวาดเขียน นอกจากนี้กระดาษวาดเขียนในช่วงทศวรรษ 1900 ยังมีความหนาหนึ่งนิ้ว เมื่อคนรุ่นใหม่ได้ภาพวาดนั้นพวกเขาอาจใช้มีดขนาดเล็กที่คมมากผ่าครึ่งจากกึ่งกลางกระดาษ หลังจากนั้นพวกเขาแยกภาพวาดออจากกัน ด้วยวิธีนั้นภาพวาดจึงถูกแยกออกเป็นสองภาพและภาพวาดสองภาพนั้นเป็นของจริง … ”
“แต่ฉันคิดว่าภาพวาดนี้เป็นภาพวาดชั้นแรกของและส่วนที่เหลือคือชั้นที่สอง”
“อาจารย์ไนส์เวลล์ นี่คือการพิจารณาของผม ผมสงสัยว่าผมคิดถูกหรือเปล่า?”
เชนยิ้มและพูดว่า “วิเศษมาก! คุณชายคุณเป็นคนที่มีมุมมองและรสนิยมแบบเดียวกับผม น่าแปลกที่ความคิดของคุณคล้ายกับผมโดยไม่มีการพูดคุยกันล่วงหน้าระหว่างเรา ผมยังคงอยากขอบคุณสำหรับการตักเตือน ถ้าไม่เช่นนั้น ผมก็อาจจะมองข้ามเรื่องนั้นไปเช่นกัน…”
“ภาพวาดนี้ไม่เพียงแต่เป็นของแท้เท่านั้น แต่ยังมีคุณค่ามากกว่าสิ่งที่หลงเหลืออยู่ในพิพิธภัณฑ์เสียอีก เหตุผลเพราะมันเป็นภาพวาดที่สมบูรณ์…”
ทุกคนต้องตะลึง
พวกเขามองไปที่ฮาร์วีย์ราวกับว่าพวกเขากำลังมองดูสัตว์ประหลาด
‘ภาพวาดนี้เป็นของจริง! เป็นภาพวาดที่มีชื่อเสียงระดับโลกในตำนาน โดยปกติภาพวาดแบบนี้จะมีราคาสูงกว่าหลายล้านอย่างแน่นอน แต่ลูกเขยคนนี้ซื้อด้วยเงินเพียงสิบห้าดอลาร์!
ทั้งไวแอตต์และเจครู้สึกว่าพวกเขามีอาการมือเท้าเย็น มีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจของพวกเขา
เซซิเลียก็หน้าซีดเหมือนกันและเธอก็เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เธอไม่เคยรู้เลยว่าผู้ชายที่เธอประณามว่าเป็นขยะไร้ค่ามีความสามารถเช่นนี้
ในทางกลับกันแมนดี้ซิมมองฮาร์วีย์ในมุมที่แตกต่างออกไป ดวงตาของเธอเปล่งประกายขึ้น เธอไม่เคยคิดว่าสามีของเธอจะมีความสามารถที่โดดเด่นเช่นนี้ ปกติแล้วฮาร์วีย์ดูเหมือนจะค่อนข้างธรรมดา ๆ แต่ตอนนี้เขาแสดงให้เห็นถึงความสามารถที่ยอดเยี่ยม
‘สามีคนนี้มีเซอร์ไพรส์อะไรให้ฉันอีกบ้าง?’
โรซาลีที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาดูน่ารักมากในความงุนงงของเธอ เธอตกตะลึงอย่างมาก
