ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1570
ที่เข็มขัดของผู้ชายเหล่านั้นนูนออกมา ดูเหมือนว่าจะมีปืนซ่อนอยู่
ไอเย็นลอยจากปากทุกครั้งที่พวกเขาหายใจออกความเย็นชาฉายชัดในดวงตาของพวกเขา
ฮันเดลปรากฏตัวขึ้นหลังจากนั้นเพียงอึดใจ
มิเชลปรากฏตัวหลังจากนั้นไม่นานและยืนอยู่ด้านข้าง
หลังจากที่เห็นคนสองคนปรากฏตัว ฮาร์วีย์ ยอร์กหัวเราะเบา ๆ
“ผมคิดว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วเสียอีก นี่คุณป้าหมายความว่ายังไงกัน?”
มิเชลยิ้มจาง ๆ ให้ฮาร์วีย์
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้นายยุ่งยากเลย แต่นายน้อยทอมป์สันรู้แล้วว่าผู้หญิงของเขากำลังถูกขโมยไป แถมเขาก็ค่อนข้างเป็นคนที่มีอำนาจสูงส่งเช่นกัน”
“นั่นคือเหตุผลที่เขาส่งลูกน้องสองสามคนไปเพื่อตามดูว่าศัตรูหัวใจของเขาจะไปไหนมาไหน”
“ฉันแค่มาดูสถานการณ์เฉย ๆ นายคงไม่ถือโทษอะไรกับฉันเรื่องนี้หรอกใช่ไหม?”
เจตนาฆ่าอันเลือดเย็นปกคลุมไปทั่วบริเวณหลังจากที่มิเชลพูดจบ
“คนจากตระกูลทอมป์สันแห่งโวลซิ่ง?”
ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ ขณะมองดูคนเหล่านั้น
“ก็ไม่เชิง คนพวกนี้มาจากองค์กรพิเศษ” มิเชลพูดอย่างใจเย็น
“นายอาจจะพอมีฝีมือ แต่นายก็ไม่ได้มีค่าพอที่ตระกูลทอมป์สันจะต้องส่งคนของพวกเขาไปตามนายหรอก”
“ใช้เศษเงินเล็กน้อยจ้างคนมาจัดการกับนาย ก็ถือเป็นการให้เกียรตินายไม่น้อยทีเดียว”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ
“ผมควรจะขอบคุณนายน้อยทอมป์สันสำหรับสิ่งนี้ด้วยเหรอ?”
“พอกันที!”
มิเชลไม่ชอบพฤติกรรมที่หยิ่งยโสของฮาร์วีย์เลยสักนิด เธอจ้องมองฮาร์วีย์อย่างเย็นชาและโต้กลับว่า “ฮาร์วีย์ ไอ้เด็กส*รเลว ฉันจะพูดตรง ๆ เลยนะว่าฉันให้คนไปตรวจสอบประวัตินายแล้ว!”
“ไม่ว่านายจะมีชีวิตที่ดีเพียงใด ไม่ว่านายจะบอกว่านายเก่งกล่าสามารถขนาดไหน ถ้าจะพูดกันตรง ๆ นายก็เป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน!”
“ลูกเขยแต่งเข้าบ้านอย่างนั้นยังจะกล้ารั้งให้ลูกสาวฉันอยู่ข้าง ๆ อีกเหรอ! หน้าด้านขนาดนี้ได้ยังไง?!”
“ฉันตามนายมาที่นี่ก็เพื่อจะให้โอกาสนายครั้งสุดท้ายเพราะเห็นแก่ลูกสาวของฉัน!”
“ถ้านายสัญญาว่าจะไม่เข้าใกล้ลูกสาวฉันอีก ฉันจะแสร้งทำเป็นว่าที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้น! ฉันจะขอให้นายน้อยทอมป์สันหยุดไล่ตามนายด้วย!”
“ถ้านายไม่ฟัง ก็อย่าหาว่าฉันที่ไม่ให้เกียรตินายเลย”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ โดยไม่ได้ให้คำตอบ
“นี่คุณกำลังบอกผมว่าคุณส่งคนมาสืบประวัติของผมงั้นเหรอ?”
“แล้วไง?” มิเชลถามอย่างเย็นชา
“เพราะฉะนั้น คุณก็น่าจะรู้ว่าผมทำอะไรลงไปบ้าง”
น้ำเสียงของฮาร์วีย์อ่อนโยนและสงบ
“คุณคิดจริง ๆ หรือว่าคำพูดของคุณจะทำให้ผมกลัวหัวหด?”
“อีกอย่าง ผมเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นในตระกูลสมิธ แต่นั่นก็แค่องค์กรนักฆ่า พวกเขาน่ากลัวตรงไหน?”
“แล้วคุณยังตัดสินใจขายลูกสาวตัวเอง และมาก่อเรื่องวุ่นวายมากมายขนาดนี้อีก”
อาจเป็นน้ำเสียงของฮาร์วีย์ที่ทำให้มิเชลตื่นเต้น เธอตะคอกอย่างเย็นชาและตอบว่า “ฮาร์วีย์ ยอร์ก ฉันบอกนายแล้วว่านายมันอ่อนต่อโลกภายนอก แต่นายก็ไม่รู้จักจำ!”
“องค์กรนักฆ่าเหรอ? แค่พูดมันก็ง่ายน่ะสิ!”
“นายรู้ไหมว่ามันหมายถึงอะไร?!”
“เมื่อ 20 ปีก่อน ตระกูลเราเกือบจะถูกองค์กรนักฆ่านี้กำจัดทิ้ง!”
“และตอนนี้ หัวหน้าองค์กรที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวที่เฝ้ารอที่จะล้างแค้นมาตลอดยี่สิบปี! นี่มันก็มากเกินพอแล้ว!”
“หัวหน้าตระกูลสมิธระดับสูงแห่งโกลเด้นแซนด์สหายตัวไปหมดในวันเดียว!”
“ในวันที่สอง ศีรษะของพวกเขาถูกวางเรียงรายไว้ที่ทางเข้าคฤหาสน์ประจำตระกูล!”
มิเชลตัวสั่นอย่างเทิ้ม ณ จุดนี้ความกลัวที่ไม่สามารถบรรยายได้เอ่อล้นออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจเธอ
“ตระกูลเราใช้เงินก้อนโตเพื่อจ้างองค์กรนักฆ่าสองสามแห่งที่มาจากทั้งในและนอกประเทศเพื่อจัดการกับพวกเขา!”
“แล้วรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น?! พวกเขาตกปากรับคำ แต่แล้วพวกเขาก็ตายในที่กบดานของตัวเอง ศีรษะของพวกเขาถูกส่งไปที่ประตูบ้านของเราอีกด้วย!”
“ทั้งหมดสามองค์กรนักฆ่า!”
“หากฝ่ายตรงข้ามที่อันตรายเช่นนั้นต้องการล้างแค้นในมอร์ดู ภายในครึ่งเดือนทั้งตระกูลคงจะต้องตายหากเราไม่ได้รับการสนับสนุนที่เพียงพอ!”
