ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1571
“สายเลือดโดยตรงของตระกูลสมิธยังคงปลอดภัยก็เพราะหัวหน้าขององค์กรนั่นกำลังรอให้ถึงวันที่สิบห้าของเดือนหน้า”
“เพราะวันนั้น… เป็นวันที่เราฆ่าหัวหน้าองค์กรเมื่อยี่สิบปีก่อน!”
“เธอจะใช้ตระกูลสมิธทั้งตระกูลไปสังเวยให้ผู้นำของเธอ!”
“ฉันเหลือเวลาไม่มาก!”
“ตระกูลสมิธเหลือเวลาอีกไม่มากแล้ว!”
“นั่นเป็นเหตุผลที่นายไม่ควรเข้ามายุ่ง ฮาร์วีย์ ยอร์ก ไม่เพียงแต่นายจะแก้ปัญหาให้เราไม่ได้ แต่นายยังสร้างปัญหามากมายอีกต่างหาก!”
หัวหน้าองค์กรที่เหลือเรียกว่า ทริชา คลาวด์
เธอเป็นนักฆ่าที่แข็งแกร่งที่สุดในองค์กรในตอนนั้น เธอเฝ้ารอมาตลอดยี่สิบปีเต็ม ไม่มีใครรู้ว่าเธอแข็งแกร่งแค่ไหน ไม่มีใครรู้ว่าเธอมีลูกน้องมากน้อยเพียงใด
กลุ่มนักฆ่าที่ไม่ยอมหยุดจนกว่าจะได้สิ่งที่พวกเขาต้องการ เงิน อำนาจ อำนาจ การสนับสนุน และเส้นสายไม่มีความหมายสำหรับพวกเขา
ตระกูลสมิธเองก็มีศักดิ์ศรีในฐานะหนึ่งในสิบตระกูลแรก
มิเชลก็มีศักดิ์เช่นนั้นเหมือนกัน ถ้าเธอมีทางเลือกอื่น หญิงสาวจากตระกูลที่มีอำนาจเช่นนี้จะไม่ใช้ลูกสาวของเธอเป็นข้อต่อรองอย่างแน่นอน
อีกมิเชลก็ไม่ได้โง่ แม้แต่ฮาร์วีย์เองยังดูออกว่าตระกูลทอมป์สันมีแผนซ่อนเร้นอื่น แล้วเธอจะดูไม่ออกได้อย่างไร?
แต่บางทีการขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนอาจหนทางรอดเดียว
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้สึกได้ว่ามิเชลไม่ได้ตั้งใจที่จะใจร้ายกับเขาหรือลูกสาวของเธอ
เธอต้องรู้สึกอัปจนหนทางอย่างที่สุด จึงยอมทุ่มสุดตัวเพื่อจัดการกับทริชาแบบนี้
ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่พูดแบบนี้ เธออาจทำได้เพียงแค่ให้คนทำงานสกปรกแทนเธอ
ฮาร์วีย์แอบถอนหายใจ จากนั้นพูดอย่างใจเย็นว่า “คุณป้า ผมคิดว่าผมไม่จำเป็นต้องพูดคำเดิมซ้ำอีก ผมจะไม่ปล่อยให้คุณป้าพาอีวอนน์ไป”
จากนั้นฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและมองไปที่มิเชลด้วยสายตาที่เฉียบขาด
“แต่ถ้าเป็นแค่เรื่องนักฆ่า ผมช่วยตระกูลคุณป้าจัดการกับปัญหานี้ได้”
“นายน่ะเหรอ? นายจะจัดการกับทริชา คลาวด์ด้วยตัวเองได้รึไง?”
มิเชลตัวแข็งไปเล็กน้อย จากนั้นจึงยิ้มเยาะถากถางตามหลัง
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก ฉันรู้ว่านายพอมีฝีมือ นายได้รับการพิสูจน์แล้วว่ามีความสามารถ เพราะนายสามารถได้รับตำแหน่งเจ้าชายยอร์ก และแม้แต่นักเทควันโดมืออาชีพชั้นนำอย่างวอลเลซ พาร์คก็ไม่อาจต่อกรกับนายได้แม้แต่ครั้งเดียว”
“ฉันไม่กลัวว่านายจะเคืองหรอก แต่เทควันโดก็เป็นเพียงการแสดงเท่านั้น คนดังจากแวดวงสังคมชั้นสูงจะไม่เชื่อเรื่องแบบนี้หรอก!”
“นายสามารถเอาชนะวอลเลซได้แล้วมันยังไงล่ะ? ต่อให้มีนายสิบคนก็เทียบได้กับทริชาแค่คนเดียวไม่ได้อยู่ดี!”
“ไม่เพียงแต่เธอแข็งแกร่ง แต่เธอยังเป็นนักฆ่ามืออาชีพด้วย!”
“อาวุธปืน ยาพิษ แผนการ เธอจะใช้ทุกอย่างที่เธอมี!”
“นักฆ่ามืออาชีพในระดับเดียวกันเท่านั้นที่จะสามารถจัดการกับเธอได้! ไม่มีทางที่คนธรรมดา ๆ จะทำได้เหมือนเธอ!”
“ถ้าเป็นการต่อสู้ตัวต่อตัว เธอก็จะต้องซ่อนตัวอยู่ในเงามืด ให้นายระแวงทุกวินาทีโดยที่ไม่รู้ว่าเธอจะเริ่มโจมตีเมื่อไหร่! นายจะอยู่ในสว่างเสมอในขณะที่เธอสะกดรอยตามนาย และเธอจะจบชีวิตนายอย่างเงียบ ๆ หากนายเผลอไผลเพียงวินาทีเดียว!”
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก นายคิดว่านายจะต่อกรกับคนแบบนั้นได้ยังไง?”
“มีสิทธิ์อะไรทำแบบนั้น?!”
มิเชลแสดงท่าทีดูถูกเหยียดหยาม หากเป็นเพียงการแข่งขันในสังเวียน เหตุใดตระกูลสมิธจะต้องกลัวจนจนหัวหดราวกับพบคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังเช่นนี้
ฮาร์วีย์ถามอย่างใจเย็นว่า “ถ้าคุณพูดแบบนั้น แล้วตระกูลทอมป์สันมีสิทธิ์อะไรมาแก้ไขปัญหานี้?”
มิเชลตอบอย่างเย็นชาว่า “เพราะพวกเขามีความเกี่ยวข้องกับนักฆ่าสิบอันดับแรก หากใครในสิบอันดับนั้นเคลื่อนไหว พวกเขาจะสามารถหยุดทริชาได้”
