ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 1573

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1573

กลับมาที่การ์เด้น เรสซิเด้นท์ แมนดี้ ซิมเมอร์หลับไปแล้ว

ฮาร์วีย์ ยอร์กไม่ได้ไปกวนเธอ เขาเข้าไปในห้องทำงานและหยิบโทรศัพท์ที่ดูเก่าออกมา

หลังจากถอนหายใจเบา ๆ ฮาร์วีย์ก็กดโทรศัพท์

“ฉันเอง”

ความเงียบดังก้องจากอีกฝั่งของโทรศัพท์ชั่วขณะหนึ่ง เสียงอ่อนโยนตอบกลับมาหลังจากนั้นไม่นาน

“หัวหน้าฝึกสอน ทำไมท่านถึงโทรหาฉันตอนนี้”

“ฉันต้องการให้เธอปกป้องใครสักคน” ฮาร์วีย์ตอบในทันที

“ฉันเป็นนักฆ่า ไม่ใช่ผู้คุ้มกัน”

ได้ยินเสียงเย็น ๆ จากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์

“ถ้าอย่างนั้นเอาแบบนี้ ฉันต้องการให้เธอติดตามคน ๆ หนึ่งและฆ่านักฆ่าทุกคนที่กล้าเข้าใกล้เธอเพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะไม่ตาย”

หลังจากเงียบไปนาน คนที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ก็ตอบว่า “เวลา สถานที่ ราคา”

“ฉันไม่แน่ใจเรื่องเวลาและสถานที่หรอก แต่เธอจะไม่ต้องติดค้างอะไรกับฉันอีกต่อไป หลังจากที่เธอทำเรื่องนี้ให้ฉัน”

“ดี!”

บุคคลนั้นวางสายหลังจากรับปากในข้อตกลงที่ไม่ค่อยมีรายละเอียดนัก

หลังจากเงียบไปพักหนึ่งฮาร์วีย์ก็เปิดคอมพิวเตอร์และพิมพ์รายละเอียดทุกอย่างเกี่ยวกับมิเชลและสถานการณ์ที่เธอและตระกูลประสบอยู่ในอีเมลแล้วกดส่งต่อ

วิธีที่ดีที่สุดในการต่อสู้กับนักฆ่าคือการใช้นักฆ่าอีกคน

คอร่า ลอยด์ลงมือเมื่อไหร่ มิเชลก็จะปลอดภัยเมื่อนั้น

ในช่วงบ่ายของวันต่อมา หลังจากจัดการกับงานบางอย่างในสกาย คอร์ปอเรชั่น ฮาร์วีย์มาที่โรงแรม W ซึ่งเป็นที่พักชั่วคราวของมิเชล

วันนั้นมิเชลสวมชุดลำลอง เธอยังไม่ได้แต่งหน้าเลย ใบหน้าเธอดูดุน้อยลงและดูเป็นสาวมากขึ้น

แต่บุคลิกที่สูงส่งและยิ่งใหญ่ของเธอไม่เคยน้อยลงเลย

“ผมจัดการแล้ว”

ฮาร์วีย์เอนกายลงบนโซฟาขณะพูดด้วยน้ำเสียงเฉยเมย

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คอร่า ลอยด์ นักฆ่าลำดับที่สามในรายชื่อจะคอยดูแลความปลอดภัยของคุณ”

“สิ่งที่คุณต้องทำก็คืออยู่ให้รอดจนกว่าจะถึงวันที่สิบห้าเดือนหน้า ผมจะไปที่มอร์ดูเพื่อจัดการกับทริชา ด้วยตัวเอง”

จากนั้นฮาร์วีย์ก็พูดต่อ

“แน่นอนว่าบางทีอาจจะไม่ต้องถึงมือผมด้วยซ้ำ เมื่อมีคอร่าอยู่ใกล้ ๆ ทริช่าคงไม่รอดไปจนถึงวันที่สิบห้าหรอก”

“นายมีคอร่า นักฆ่าลำดับที่สามในรายชื่อมาคอยปกป้องฉันเหรอ?”

มิเชลมองไปที่ฮาร์วีย์ เต็มไปด้วยความฉงนสนเท่ห์และไม่เชื่อ

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก ฉันยอมรับว่าอย่างน้อยนายก็มีฝีมืออยู่บ้าง เพราะนายสามารถบอกชื่อหนึ่งในนักฆ่าได้!”

“แต่นายพานักฆ่าหมายเลขสามนั่นมาดูแลฉันให้ปลอดภัยได้จริง ๆ เหรอ?”

“นายล้อเล่นฉันรึเปล่า?”

ฮาร์วีย์รู้ข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับโลกของนักฆ่า นั่นก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่าอย่างน้อยเขาก็ไม่ใช่พวกกระจอก

แต่มิเชลก็ยังไม่เชื่อว่าฮาร์วีย์จะหานักฆ่ามาปกป้องเธอได้

นักฆ่าเชี่ยวชาญในการฆ่าเท่านั้น พวกเขาเป็นผู้ปกป้องที่ดีตั้งแต่เมื่อไหร่?

ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “ถ้าคุณไม่เชื่อผม งั้นมาพิสูจน์กัน!”

“ไปกันเถอะ!”

มิเชลโบกมือและอุทานอย่างเย็นชา “ฮันเดล เอามานี่!”

มีคนเห็นฮันเดลนำไวน์ที่เหลือมาให้ ไวน์นั้นมีกลิ่นที่ไม่อาจอธิบายได้โชยออกมา ใครก็ตามที่ได้กลิ่นก็ล้วนอยากจะกระโจนเข้าไปชิม

“นี่คือไวน์อาบยาพิษที่ฆ่าญาติคนหนึ่งของตระกูล…”

มิเชลมีน้ำเสียงเย็นชา

“เพราะนายบอกว่านักฆ่าของนายเก่งกาจมากจริง ๆ และเธอมาที่นี่เพื่อปกป้องฉันเพราะนายร้องขอ นายพาเธอมาที่นี่และทำยาแก้พิษจากไวน์นี่เสียสิ อย่างนั้นฉันถึงจะเชื่อ”

มิเชลแสดงท่าทางเย้ยหยันหลังจากเธอพูดจบ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่เชื่อว่าสิ่งที่ฮาร์วีย์พูดจะเป็นความจริง

“หรือจะดื่มไวน์นี่แล้วให้คอร่ามาช่วยนายก็ยังได้!”

“นั่นเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยม!”

จู่ ๆ ฮาร์วีย์ก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อคว้าแก้วไวน์ เขาโยกตัวไปจับคอของมิเชล แล้วเทของเหลวในแก้วทั้งหมดเข้าปากเธอ