ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1581
เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์เดินไปตบนางพญางู ทำให้เธอกระเด็นไปอีกครั้ง
“ผมตบคุณแล้วเป็นอะไรเหรอ?”
ฮาร์วีย์เหยียบข้อมือของนางพญางูอย่างแรง
แกร๊ก!
เสียงกระดูกหักของเธอดังลั่นไปทั่ว
“คุณคิดว่าผมไม่กล้าตบคุณเพียงเพราะคุณเลี้ยงงูเหรอ?”
แกร๊ก!
“คุณต้องการที่จะทำร้ายภรรยาของผม? อะไรทำให้คุณกล้าอย่างนั้น?”
แกร๊ก!
“ตบน้องภรรยาผมเหรอ? คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?”
แกร๊ก!
“คุณไม่ได้่ต้องการแค่จะหักแขนขาของผมเท่านั้น แต่คุณยังต้องการชีวิตของผมด้วย? อะไรทำให้คุณคิดว่าจะได้สิ่งที่ต้องการ?”
ฮาร์วีย์หักกระดูกของนางพญางูทีละชิ้นในทุกคำที่เขาพูด
เมื่อเขาพูดจบ แขนขาของนางพญางูก็หักจนหมด และเธอก็นอนปวกเปียกอยู่กับพื้น ชักกระตุกด้วยความเจ็บปวด
ใบหน้าที่เคร่งขรึมและเย่อหยิ่งในตอนแรกของเธอกลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ภายใต้แสงไฟ ทั้งตัวของเธอดูน่ากลัวและน่าสังเวชอย่างยิ่ง
ฝูงชนทั้งหมดตกตะลึง
ผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอก็ยิ่งตกตะลึง
พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าฮาร์วีย์จะกล้าสู้กลับ แถมเขายังทำลายแขนขาของนางพญางูทิ้งจนหมด!
นางพญางูเป็นเบี้ยตัวสำคัญที่เจ้าชายฌองส่งมาโดยเฉพาะ เธอเป็นปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่สามารถต่อสู้กับคนเป็นร้อยได้ด้วยตัวคนเดียว
แต่ตอนนี้ เธอกลับพ่ายแพ้ลงอย่างง่ายดายได้อย่างไร?
นางพญางูรู้สึกหดหู่ใจและปรารถนาที่จะต่อสู้กลับ แต่ความเร็วของเธอไม่อาจเทียบได้กับฮาร์วีย์ได้ แขนขาของเธอจึงถูกเขาหักในทันที
เธอไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะตอบโต้
ความเจ็บปวด ความคับข้องใจ ความไม่เต็มใจ ความโกรธ…
ความเสียใจ ความกลัว…
อารมณ์ทุกประเภทปรากฏขึ้นในใจเธอ แต่มันก็เท่านั้น
นางพญางู ซึ่งตอนนี้แขนขาหักไปหมดแล้ว ทำได้แค่เพียงถูกเหยียบย่ำ
ฮาร์วีย์เหยียบใบหน้ามีอายุของนางพญางูพร้อมที่จะขยี้เธออย่างไร้ความปราณี…
ลิเลียนที่มองจากข้าง ๆ อ้าปากค้างด้วยความตกใจ หากเธอเอาแต่เฝ้าดูและไม่ทำอะไรเลยในขณะที่ฮาร์วีย์ฆ่านางพญางู เธออาจเจอปัญหาเมื่อเจ้าชายฌองตรวจสอบเรื่องนี้
“ฮาร์วีย์! ลูกเขยผู้แสนดี ลูกเขยที่รัก! ช่วยฉันหน่อยและได้โปรดหยุดเถอะ!”
หางตาของไซม่อนกระตุก จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ที่นี่คือบ้านของเรา ถ้าคุณสู้ต่อคงมีคนตายที่นี่ พวกเราจะโชคร้ายกันหมด!”
แมนดี้ยังเสริมเบา ๆ ว่า “ฮาร์วีย์ลืมมันไปเถอะ ให้โอกาสเธอ ยังไงเสียเธอแค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น”
ซีนเธียร์ยังพยายามห้ามไม่ให้ฮาร์วีย์ดำเนินการต่อ “ พี่เขยช่างเถอะ ปล่อยเธอไป!”
ทุกคนค่อนข้างหวาดกลัว ด้วยท่วงท่าที่โหดร้ายของฮาร์วีย์ นางพญางูอาจตายขึ้นมาจริง ๆ
ไม่มีใครรู้ว่าฮาร์วีย์มีความเมตตามากแล้ว หากเป็นปกติของเขา เขาคงไม่หยุดแค่ตบนางพญางูเช่นนี้
“ออกไป!”
ฮาร์วีย์ยับยั้งตัวเองเพราะเห็นแก่แมนดี้ เขาหยุดแล้วเตะนางพญางูออกไป ลูกน้องของเธอกรีดร้องและรีบเข้ามาช่วยเธอ
นักเลงสองคนที่อยู่ใกล้ ๆ เดินเข้ามาด้วยความยำเกรง พวกเขาทำความเคารพฮาร์วีย์และพางูเหลือมดำออกไป
ในเซาท์ไลท์ซุปงูถือเป็นยาชูกำลังที่ดี
เหล่านักเลงฆ่างูเหลือมดำในทันที สงสารก็แต่นางพญางูที่เลี้ยงพญางูตัวนี้มาหลายปี
“พี่เขย คุณนี่น่าทึ่งจริง ๆ!”
คนตระกูลซิมเมอร์ที่เฝ้าดูอยู่รู้สึกมึนงง แต่ซีนเธียร์ก็หยุดความตึงเครียดและเริ่มส่งเสียงร้องไห้ดังลั่นขณะที่โผเข้าไปกอดฮาร์วีย์แน่นราวกับหมีโคอาล่าตัวน้อยที่เกาะกับต้นไม้
ฮาร์วีย์กลืนน้ำลายเหนียวหนิดลงคอทันทีเมื่อเขาเผชิญหน้ากับความอ่อนเยาว์ของเธอ เขาต้องการผลักซีนเธียร์ออกไป แต่ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร
ช่วยไม่ได้นี่นา น้องภรรยานั้นเกาะแน่นเกินไป!
เมื่อเห็นน้องสาวของเธอและฮาร์วีย์สนิทกันมาก แมนดี้ก็ขมวดคิ้ว จากนั้นเธอก็ก้าวไปข้างหน้าและรีบดึงน้องสาวออกไป “พอแล้ว ตอนนี้เธอไม่ใช่เด็ก ๆ หยุดทำตัวงี่เง่าได้แล้ว!”
“อีกอย่าง รีบเอาน้ำแข็งมาประคบหน้าซะ เกรงว่าพรุ่งนี้เธอจะไม่กล้าเจอใคร!”
