ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1583
ทั้งสองนอนหลับไปโดยสวมชุดเต็มยศ ไม่มีใครล้ำเส้นที่ขีดไว้
เวลาบ่ายสองโมง เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นก็ทำให้พวกเขาสะดุ้งตื่น
ฮาร์วีย์ตกใจมาก เขากลับมารู้สึกตัวเมื่อรู้ว่านั่นไม่ใช่เสียงของโทรศัพท์เขา
แมนดี้รีบรับโทรศัพท์ สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปในทันที “อะไรนะ? นางพญางูและลูกน้องของเธอตายหมดแล้วเหรอ?!”
เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น สีหน้าของฮาร์วีย์ก็เปลี่ยนไปทันที
เขาไม่ได้ฆ่านางพญางูเพราะเขาต้องการให้แมนดี้มีทางออกอื่น
ไม่คิดเลยว่านางพญางูจะไม่รอดชีวิตอยู่ดี
สถานการณ์นี้คล้ายกับการเสียชีวิตของโอลิเวอร์ บาวเออร์มากเกินไป
แทบไม่ต้องสรุปสาเหตุ ฮาร์วีย์ก็แน่ใจว่าอีกฝ่ายกำลังพุ่งเป้ามาที่เขา
โชคไม่ดีนักที่แมนดี้ถูกลากเข้ามาเอี่ยวกับเรื่องยุ่งเหยิงนี้ด้วย
***
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ฮาร์วีย์ แมนดี้ และครอบครัวของเธอไปที่งานศพ
ที่นั่นมีรถตำรวจและรถหรูหลายคัน
หอเก็บศพที่ควรจะเงียบสงบกลับมีเสียงอึกทึกครึกโครม และผู้คนขวักไขว่
ความสนใจทั้งหมดมุ่งตรงไปยังนางพญางูผู้ล่วงลับอย่างเสียไม่ได้
เดิมทีการตายของเธอนั้นไม่มีความหมายอะไรนัก แต่เมื่อเกี่ยวข้องกับตระกูลฌองแห่งมอร์ดู มันจึงกลายเป็นเรื่องใหญ่ ดังนั้นตำรวจจึงต้องจัดการคดีนี้ให้เร็วที่สุด
เมื่อฮาร์วีย์และครอบครัวเข้าไปในหอเก็บศพดังกล่าว พวกเขาก็เห็นผู้คนมากมาย
แม้แต่สมาชิกของตระกูลซิมเมอร์ที่เพิ่งกลับมารวมตัวกันก็อยู่ที่นี่
ผู้อาวุโสซิมเมอร์และควินน์ก็อยู่ด้วยเช่นกัน
ผู้อาวุโสซิมเมอร์ถือไม้เท้าหัวมังกรอันวิจิตรงดงามไว้ในมือ เขามองไปที่ศพของนางพญางู ความหวาดหวั่นและความโกรธฉายชัดบนใบหน้าของเขา
เขากลัวว่าจะไม่สามารถให้คำอธิบายที่น่าพอใจแก่ตระกูลฌองได้ อย่างไรเสียนางพญางูก็เป็นดั่งเทพธิดาจำแลงของตระกูลฌอง
เขาโกรธเพราะมีคนกล้าฆ่านางพญางูอย่างไม่ไว้หน้าเขา
หากปราศจากปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่อย่างเธอ เขาก็ไม่อาจกดหัวใครได้อีก
ควินน์ยืนก้มหน้าด้วยสีหน้าเศร้าใจ คนที่ไม่รู้ตื้นลึกหนาบางคงพากันคิดว่าศพนั้นเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของเธอ
แต่มันเป็นแค่การเสแสร้งจอมปลอมเท่านั้น
ฮาร์วีย์ไม่สนใจพวกเขาและมองไปที่ศพของนางพญางูแทน
แขนขาของเธอถูกเขาหักจนหมด แม้จะสิ้นลมหายใจไปแล้ว แต่ความหวาดกลัวยังคงเด่นชัดอยู่บนใบหน้าของเธอ
นอกจากนั้นในลำคอของเธอยังมีรู
เช่นเดียวกับศพของพวกลิ่วล้อ พวกเขาต่างก็มีรูในลำคอเช่นกัน
เห็นได้ชัดว่าคนที่ฆ่านางพญางูนั้นเก่งกาจจนแม้แต่เธอและคนของเธอก็ยังไม่อาจตอบโต้ได้
“เป็นไปได้ยังไง? เป็นไปได้ยังไง?!”
“เธอคือเทพธิดาแห่งตระกูลฌองเชียวนะ! เธอตายแบบนี้ได้ยังไง?!”
ผู้อาวุโสซิมเมอร์สั่นสะท้านไปทั้งตัว ไม่รู้ว่าจะไว้อาลัยให้กับนางพญางูหรือตัวเองดี
“คุณปู่อย่าเศร้าเกินไป ต้องมีคนชดใช้ให้กับเหตุการณ์นี้!”
“สิ่งที่เราควรทำตอนนี้ไม่ใช่ร้องไห้ แต่เป็นการตามหาฆาตกร!”
ควินน์มีน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว ทว่าในดวงตากลับแฝงไปด้วยความสุข
“แมนดี้และครอบครัวของเธอมาถึงหรือยัง?”
ผู้อาวุโสซิมเมอร์กระแทกไม้เท้าและเอ่ยเสียงดัง
“ให้พวกเขาออกมาหาฉัน!”
ความโกรธของเขาสามารถกลืนกินผู้คนได้
ซีนเธียร์ที่เพิ่งเดินเข้ามารู้สึกกลัวจนตัวเธอติดกับฮาร์วีย์
ฮาร์วีย์ตบไหล่ของเธอและพูดไม่ให้เธอกังวลมากเกินไป
“ผู้อาวุโสซิมเมอร์ เรามาแล้ว!”
“ขอแสดงความเสียใจด้วย ผู้อาวุโสซิมเมอร์!”
ไซม่อนและลิเลียนทำได้เพียงกลั้นใจก้าวไปข้างหน้าหลังจากได้ยินเสียงคำรามของผู้อาวุโสซิมเมอร์
ลิเลียนกระซิบ “ผู้อาวุโสซิมเมอร์ เราไม่ได้ฆ่าเธอ! ฉันไม่มีปัญญาจะทำแบบนั้นหรอก!”
ปัง!
ซิมเมอร์ผู้อาวุโสเหวี่ยงไม้เท้าของเขาเพื่อตบไซม่อนและลิเลียนอย่างรุนแรง
