ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1589
ดวงตาของนายน้อยวอร์ดเย็นชา หลังจากนั้นครู่หนึ่งเขาก็ขู่ฟ่อ “ที่กลับมานี่หมายความว่าคุณจัดการอะไรทุกอย่างได้แล้วหรือ?”
“ถูกแกะรอยมารึเปล่า?”
สารวัตรปลอมส่ายหัว “นายน้อยวอร์ดไม่ต้องกังวล พวกเราสำนักนินจาระวังตัวอยู่เสมอ และเพราะครั้งนี้เราทำพลาด ผมจะขอให้เบื้องบนของผมส่งปรมาจารย์คนอื่นมาแก้ไขสถานการณ์นี้แทน เราจะไม่ทำให้คุณผิดหวังเป็นครั้งที่สอง!”
“ได้ คุณออกไปได้แล้ว เอาเงินนี้ไปรักษาอาการบาดเจ็บซะ จำไว้ว่าอย่าให้ฮาร์วีย์ ยอร์กพบที่ซ่อนของคุณ”
นายน้อยวอร์ด หยิบบัตรธนาคารออกมาและโยนมันลงบนพื้น
สารวัตรปลอมพยักหน้าและโค้งคำนับ ก่อนเอื้อมมือไปหยิบบัตรธนาคาร
ในตอนนั้นดวงตาของนายน้อยวอร์ดเปล่งประกายอย่างน่ากลัว ปืนในมือกดเข้าที่หน้าผากของผู้ตรวจการปลอมทันที
“นายน้อยวอร์ด ทำไม…?”
ปัง!
นายน้อยวอร์ดเหนี่ยวไกทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้สารวัตรปลอมได้เอ่ยปาก
ลูกน้องของเขาดูเหมือนจะคุ้นเคยกับฉากดังกล่าวนี้ดีไม่ใช่เล่น พวกเขาไม่ถือเรื่องนี้เป็นอารมณ์
นายน้อยวอร์ดมองไปที่ศพสด ๆ บนพื้นและถ่มน้ำลายใส่ “เป็นแค่คนจากประเทศหมู่เกาะ ทำเรื่องเล็กแค่นี้ยังไม่สำเร็จยังจะปากเก่ง สมควรตายแล้ว!”
“ใช่ คนจากประเทศหมู่เกาะคนนี้สมควรตายแล้ว”
เสียงที่ฟังดูเป็นกันเองดังขึ้นจากระยะไกลในขณะนี้
นายน้อยวอร์ดตัวสั่น ทั้งตกใจและหวาดกลัว เขายกปืนในมือขึ้นตามสัญและตะโกนขึ้น “ใคร! ออกมา!”
ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นจากในความมืด เขาไพล่มือไว้ข้างหลัง ใบหน้าของเขาเฉยเมยและไม่แสดงอารมณ์
สีหน้าของนายน้อยวอร์ดเปลี่ยนไป “ฮาร์วีย์?!”
ฮาร์วีย์เดินไปที่ข้างกองไฟและพิเคราะห์นายน้อยวอร์ดอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็พูดอย่างใจเย็นว่า “คุณมาจากสาขาของหลงเหมินรึเปล่า?”
นายน้อยวอร์ดขมวดคิ้ว แต่เขายังคงตอบรับ “ใช่ ฉันไวเลอร์จากตระกูลวอร์ด”
“คุณยังติดค้างคำอธิบายเรื่องที่ส่งคนมาลอบสังหารผมว่าไหม?” ฮาร์วีย์ถามอย่างเปิดเผย
“คำอธิบาย?” ไวเลอร์ทำท่าทาง หลังจากแน่ใจว่าฮาร์วีย์มาเพียงลำพัง เขาพูดต่ออย่างถือดี “ทำไมฉันต้องอธิบาย เศษเดนอย่างนายจะเอาคำอธิบายไปทำไม?”
“ฮาร์วีย์ ฉันจะให้โอกาสนาย คุกเข่าแล้วขอความเมตตาซะ ฉันจะพานายกลับไปที่สาขาในมอร์ดู และฉันสัญญาว่าจะไม่ฆ่านาย!”
“แต่หากนายไม่เชื่อฟัง ถ้าฉันจะเล่นงานนายจนน่วมก็อย่ามาโทษกันทีหลังล่ะ!”
นักเลงหลายคนรวมตัวกันรอบ ๆ ฮาร์วีย์
ถึงฮาร์วีย์จะปรากฏตัวอย่างกะทันหัน แต่พวกเขาก็ไม่ได้กังวลกับเรื่องนี้มากนัก พวกเขาเป็นสาวกของหลงเหมิน พวกเขามั่นใจในทักษะของตัวเอง
ฮาร์วีย์ถอนหายใจอย่างแผ่วเบา “ผมชักอยากรู้ คุณก็รู้ว่าผมเป็นคนจัดการโอลิเวอร์และราเชล ทำไมคุณถึงยังกล้ามาโวยวายต่อหน้าผมอีก?”
ผู้ใต้บังคับบัญชาพูดอย่างเย่อหยิ่ง “ยอร์ก นายคิดว่าเราไม่รู้เหรอว่านายกำลังพยายามขัดขาเราโดยใช้สายสัมพันธ์ของตัวเองกับนายท่านบาวเออร์?!”
“แต่ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว นายท่านบาวเออร์มีคำสั่งออกมาแล้วว่าใครก็ตามที่ฆ่านายได้จะได้เป็นหัวหน้าสาขาของยหลงเหมิน ตอนนี้ไม่มีใครหนุนหลังนายแล้ว เตรียมตกนรกไว้ได้เลย!”
ผู้ใต้บังคับบัญชาคนหนึ่งพูดเยาะเย้ย
เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์ไม่พูดอะไร เขาตบเข้าที่ใบหน้าของชายคนนั้นและส่งเขาลอยออกไป
เพียงการตบธรรมดา ๆ ชายคนนั้นก็กระแทกเข้ากับกำแพงเก่าที่อยู่ใกล้เคียง เขากระอักออกมาเป็นเลือด กระดูกทั้งร่างแตกเป็นเสี่ยง ๆ
สาวกคนอื่น ๆ ของหลงเหมินที่ในตอนแรกดูพร้อมที่จะต่อสู้กับฮาร์วีย์ตัวสั่น และถอยกลับไปโดยสัญชาตญาณ
ทว่าฮาร์วีย์ไม่คิดไว้ชีวิตใครทั้งนั้น เขาก้าวไปข้างหน้าและโจมตีอีกหลายครั้ง
