ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1599
จอชเต็มไปด้วยความโกรธและเศร้าโศก เขาต้องการเลือดของฮาร์วีย์มาบรรเทาความโกรธของตัวเอง!
แต่ฮาร์วีย์ก็ยังนิ่งเฉยไม่เปลี่ยน และเขาก็ไม่ได้สนใจที่จะตอบจอชอย่างที่ควร “ฉันจะส่งแกไปลงหลุม!”
นายพลผู้ยิ่งใหญ่สองคนพุ่งตัวเข้าหาฮาร์วีย์จากทั้งสองด้าน หวังจะสังหารเขา
แต่เมื่อพวกเขาปรากฏตัวต่อหน้าฮาร์วีย์ ดาบในมือของฮาร์วีย์เปล่งประกาย
ทันใดนั้น นายพลทั้งสองล้มลงสิ้นสติไปกับพื้น ฝ่ามือหงิกงอ
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าด้วยท่าทางสบาย ๆและเขาเงื้อดาบลง
จอชดึงกริชออกมาจากแขนเสื้อ เขากวัดแกว่งกริชในมือ ก่อนพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์
แกร๊ง!
จอชและฮาร์วีย์ปะทะกันอย่างดุเดือด ฮาร์วีย์ยังคงยืนนิ่งอยู่ แต่จอชกลับกระอักเลือดออกมาท่วมปาก ก่อนที่เขาจะถูกส่งให้ลอยไปไกล
ภาพที่ฝูงชนได้เห็นเห็นนำมาซึ่งความตกตะลึง
‘เป็นไปได้ยังไง?!’
‘จอช วอร์ด ที่กล่าวขานกันว่าเขามีพละกำลังที่ไม่เป็นสองรองใคร กลับรับมือฮาร์วีย์ไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียว’
จอชแสดงสีหน้าสยดสยองอย่างยิ่ง เขาตกอยู่ในความไม่เชื่อ กริชในมือของเขาแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปหมดแล้ว
ในขณะนี้ เขาตระหนักว่าฮาร์วีย์นั้นน่ากลัวเพียงใด
“ฉันยอมรับว่าฉันประเมินแกต่ำไป เพราะฆ่าภรรยาและลูกชายของฉัน!”
จอชปราดมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาเกลียดชัง ในขณะที่เขาหยิบปืนออกมาจากแขนเสื้อด้านซ้าย
“ตายไปซะ!”
ปืนของจอชถูกลั่นไกออกไป
เขาเร็ว แต่ฮาร์วีย์เร็วกว่ามาก
ทันทีที่ปืนของจอชถูกลั่นไก ฮาร์วีย์ก็ปรากฏตัวต่อหน้าจอชแล้ว เขายกดาบขึ้น
ชิ้ง!
เกิดเสียงดังขึ้น มือซ้ายของจอชที่ถือปืนร่วงหล่นไปที่พื้น
ใบหน้าของจอชซีดเผือดราวกับกระดาษ เขาพยายามถอยหลัง สีหน้าเศร้าหมองอย่างที่สุด
เมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ใบหน้าของฝูงชนก็ซีดเซียวไม่ต่างกัน ฮาร์วีย์น่ากลัวจริง ๆ!
แม้แต่อาวุธปืนก็ยังจัดการกับฮาร์วีย์ไม่ได้ จอชเป็นเหมือนลูกไก่ในกำมือของฮาร์วีย์!
จอชจ้องมองที่ฮาร์วีย์อย่างท้าทาย แต่น้ำเสียงตอนพูดของเขากลับสั่นเครือ “แก…แกเป็นใครกันแน่!”
ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น “ค่อนข้างน่าประทับใจทีเดียว ที่คุณก็ยังมีชีวิตอยู่หลังจากที่ผมใช้ไปสามกระบวนท่า คุณควรภูมิใจนะ”
“ผมจะให้โอกาสคุณเพราะเห็นแก่คุณ จะฝากบอกอะไรไหม?”
ดวงตาของจอชกระตุกอย่างหนัก ฮาร์วีย์แข็งแกร่งกว่าที่เขาเคยจินตนาการไว้มาก
สิ่งที่น่าทึ่งที่สุดคือท่าทีไม่แยแสอะไรของฮาร์วีย์ที่มันทำให้จอชยิ่งสั่นสะท้าน
ความกลัวที่ไม่อาจบรรยายได้ครอบงำจอช มันทำให้เขาชาวาบไปทั้งตัว ถ้าไม่ใช่เพราะเกียรติยศและศักดิ์ศรี เขาคงคุกเข่ายอมจำนนไปแล้ว
เขากัดฟันแน่นและหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนคำรามออกมา “ฉันเป็นหนึ่งในสมาชิกผู้ก่อตั้งหลงเหมิน! แกกล้าฆ่าฉันเหรอ?”
“ถ้าแกฆ่าฉัน นายท่านแห่งหลงเหมินจะ…!”
จอชไม่อาจพูดจนจบประโยค ฮาร์วีย์ก็แทงดาบเข้าที่ลำคอของเขา
“กะ..!”
ร่างของจอชถูกตรึงไว้ที่ประตู ใบหน้าของเขายังมีร่องรอยของความไม่เชื่อ
“แก…กล้า…ฆ่าฉันเหรอ?!”
ฮาร์วีย์แหย่หูตัวเองอย่างไม่แยแส ก่อนจะเอ่ยว่า “คุณบอกว่าซามูเอลจะทำอะไรนะ?”
หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้นจอชตัวสั่นด้วยความโกรธ พลังชีวิตของเขาค่อย ๆ มอดดับลง
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าอย่างสงบ “เมื่อคืนคุณส่งสำนักนินจาแห่งประเทศหมู่เกาะมาลอบสังหารผม”
“วันนี้คุณยังชักจูงให้ไวเลอร์ใส่ร้ายผมอีก”
“ผมจะไม่ทำในสิ่งที่ตัวเองจะต้องมาเสียใจทีหลัง ถ้ามีใครทำผิดต่อผม ผมจะตอบแทนคืนกลับไปเป็นสิบเท่า”
“และในเมื่อมีคนต้องการให้ผมตาย ผมก็ยินดีที่จะขุดรากถอนโคนพวกมันให้หมด”
“วันนี้สมาชิกในตระกูลวอร์ดทุกคนในบัควู้ดจะต้องตาย”
“อย่างที่ผมเคยบอกไงว่าแม้แต่ซามูเอลก็ช่วยพวกคุณไม่ได้”
