ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1600
ฮาร์วีย์ขยับกายและปรากฏตัวอีกครั้งที่ใจกลางฝูงชนซึ่งประกอบด้วยสมาชิกครอบครัววอร์ด
ครั้งนี้เขาไม่ได้ใช้ดาบ แต่จะใช้เพียงฝ่ามือของเขาเท่านั้น
ไม่นานเสียงตบก็ดังขึ้น สมาชิกที่เหลือของตระกูลวอร์ดถูกส่งให้ลอยไปพร้อมกับสี่นายพลผู้ยิ่งใหญ่ เมื่อพวกเขาร่วงลงบนพื้น พวกเขาก็สำลักอากาศเกินกว่าที่จะหายใจได้
ทั้งตระกูลวอร์ดไม่มีใครเทียบฮาร์วีย์ได้เลย
“พวกไร้ประโยชน์”
สีหน้าท่าทางฮาร์วีย์นั้นสงบเช่นเคย
“หากในหลงเหมินไม่มีพรสวรรค์อะไรนอกจากอวดเก่งและชอบรังแกประชาชนเช่นนี้ ก็โค่นทิ้งไปให้หมดเสียจะดีกว่า”
“แก…!”
จอชได้ยินว่าฮาร์วีย์ไม่เพียงแต่ดูหมิ่นตระกูลวอร์ดเท่านั้น แต่ยังดูหมิ่นทั้งองค์กรหลงเหมินอีกต่างหาก ในฐานะสาวกผู้ภาคภูมิใจของหลงเหมิน แม้ในตอนที่เลือดในกายจะเริ่มไหลทะลัก เขาก็ยังโกรธ
เลือดจากลำคอของเขาไหลออกในทันที ศีรษะของเขาตกลงไปด้านข้าง จอชหายใจเฮือกสุดท้าย
ทั่วทั้งบริเวณนั้นตกอยู่ในความเงียบ ไม่มีใครคิดว่าจอชจะตายทันทีที่เขาปรากฏตัว
“ไอ้หนู นายกำลังล้ำเส้น! นายไม่เคารพกฎหมายเอาเสียเลย!”
“ถึงคุณจอชและคนอื่น ๆ จะทำผิด นายก็ไม่ควรฆ่าพวกเขา!”
“แถมยังดูถูกทั้งองค์กรหลงเหมินอีก!”
“นาย…!”
ชายสูงอายุที่ดูมีคุณธรรมก้าวออกมาตำหนิฮาร์วีย์
เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์ตบเขาโดยไม่รอให้เขาพูดจบ ชายชราถูกส่งให้ลอยออกไปในทันที
ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น “หยุดเห่าได้แล้ว”
เขารู้ดีว่าคนเหล่านี้เป็นอย่างไร พวกเขาแสร้งทำเป็นผู้ผดุงความยุติธรรม แต่แน่นอนว่าหากเขาพลาดพลั้ง หรือพ่ายแพ้เพราะอ่อนแอเกินไปเมื่อไหร่คนเหล่านี้ก็จะดูถูกและเหยียบย่ำฮาร์วีย์
ฮาร์วีย์ยินดีที่จะจัดการกับคนเช่นนี้อีก หากพวกเขายังอ้าปากส่งเสียงไม่หยุด
ใบหน้าของฝูงชนซีดเซียวเพราะความตกใจ ความหวาดกลัวเข้าครอบงำพวกเขาทั่วทุกขุมขน พวกเขาไม่กล้าเอ่ยปากเลยแม้แต่คำเดียว
“มา ไปหาซามูเอลกันเถอะ”
ฮาร์วีย์พูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ
“อย่าลืมเอาหัวของจอชมาด้วย เราจะมอบมันให้นายท่านแห่งหลงเหมินเป็นของขวัญในการพบกัน”
…
หลังจากผ่านลานที่สวยงามไป ฮาร์วีย์ก็มุ่งหน้าไปยังสวนหลังบ้าน
สาวกของหลงเหมินหลายคนปรากฏตัวขึ้น แต่หลังจากได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นที่ทางเข้า พวกเขาก็ไม่กล้าเข้าใกล้ฮาร์วีย์
สวนหลังบ้านเต็มไปด้วยดอกบ๊วย โดยปราศจากรั้วล้อมรอบ และสถานที่ทั้งหมดดูราวกับงานศิลปะ
เนื่องจากที่แห่งนี้เป็นภูเขาจึงมองเห็นทะเลหมอกลอยอยู่ใต้ฝ่าเท้า เสียงหวีดหวิวเบา ๆ ของลมที่พัดผ่านจะลอยปูทางไปสู่กว้างใหญ่อันไร้ขอบเขต
ชายผู้สวมเสื้อสีเขียวยืนกอดอกนิ่ง กระดานหมากโบราณวางอยู่ตรงหน้าเขา เขาถือตัวหมากสีดำไว้ในมือ ดูเหมือนกำลังสนุกอยู่กับตัวเอง
รอบตัวเขามีชายและหญิงแต่งกายด้วยเสื้อผ้าแบบดั้งเดิม ทุกคนมองมาที่เขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความชื่นชม
คนเหล่านี้จะต้องเป็นพวกชั้นสูงของหลงเหมิน หรืออาจจะเป็นคนสำคัญของโลกใต้ดิน
ทันทีที่พวกเขารู้ว่าฮาร์วีย์เข้าไปในห้อง รัศมีก็แตกต่างออกไปอย่างสัมผัสได้ นอกจากนี้ยังมีรังสีสังหารพุ่งเป้าไปที่ฮาร์วีย์อีก ดูเหมือนว่าที่นี่จะมีคนคอยซุ่มโจมตีเขาอยู่เหมือนกัน
ทันทีที่ไทสันสังเกตเห็นชายอาวุโสผู้สวมเสื้อสีเขียวที่เป็นตำนานของหลงเหมิน เขาก็ตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว
ฮาร์วีย์ส่ายศีรษะเมื่อเห็นดังนั้น จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “นายท่านแห่งหลงเหมิน ผมไม่ได้เตรียมอะไรมากมายแถมยังมาตัวเปล่าอีก โปรดรับหัวมนุษย์นี้ไปเป็นของขวัญด้วย!”
ด้วยสัญญาณมือของฮาร์วีย์ ไทสันเหวี่ยงศีรษะที่เขาถืออยู่ไปทางซามูเอล
สีหน้าน่าอนาถยังคงเด่นชัดอยู่บนใบหน้าของจอช ความดื้อรั้นก่อนตายยังคงชัดเจน
ฝูงชนที่มองดูฮาร์วีย์ต่างกันออกไป บางคนเต็มไปด้วยความกลัว บางคนดูแคลน และบางคนยิ้มจาง ๆ
