ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1601
ซามูเอลเงยหน้าขึ้นช้า ๆ หลังจากพินิจดูฮาร์วีย์แล้วเขาก็ยิ้ม
“ผมได้แต่สงสัยว่าการที่วันนี้คุณนำของขวัญชิ้นใหญ่เช่นนี้มาให้ผม เพราะต้องการมากล่าวโทษผม หรือว่าคุณพร้อมที่จะให้คำชี้แจงที่สมเหตุสมผลกับผมกันแน่?”
ผู้ช่วยที่อยู่ถัดจากซามูเอลสั่นด้วยความกลัวและทึ่งกับคำพูดของเขา
พวกเขาไม่คิดว่าชายผู้เอาแต่ใจและหัวแข็งอย่างซามูเอลจะทำตัวสบาย ๆ ต่อหน้าฮาร์วีย์ได้ขนาดนี้
ฮาร์วีย์เป็นคนที่ฆ่าครอบครัวทั้งสามที่อยู่ข้างนอก!
เขาทำให้ซามูเอลเสียเกียรติ! เขากำลังเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของคนทั้งหลงเหมิน!
ฮาร์วีย์ยังคงเฉยเมย เขาไม่สนใจที่จะให้คำตอบแก่ซามูเอล
“คำชี้แจงที่สมเหตุสมผล? ตระกูลวอร์ดร่วมมือกับสำนักนินจาจากประเทศหมู่เกาะเพื่อใส่ร้ายและลอบสังหารผม คุณจะไม่ให้คำชี้แจงที่สมเหตุสมผลในเรื่องนี้แก่ผมหรือ นายท่านแห่งหลงเหมิน?”
ซามูเอลตอบอย่างใจเย็นว่า “เมื่อสองสามวันก่อนผมเตือนคุณไปแล้ว ซีอีโอยอร์ก ตอนนี้มอร์ดูอยู่ในสถานการณ์ที่ซับซ้อน และมีคนจากประเทศหมู่เกาะคอยสอดมือเข้ามาไม่ขาด”
“แต่ในฐานะสาวกของหลงเหมิน มันเป็นกรรมสำหรับจอชและครอบครัว ที่เข้าไปร่วมมือกับกองกำลังกับศัตรู”
“ผมจะจับกุมสมาชิกทุกคนในตระกูลวอร์ด คุณตัดสินใจมาได้เลยว่าจะทำอย่างไรกับพวกเขา”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น สีหน้าของผู้ช่วยเปลี่ยนไปด้วยความตระหนก ตอนนี้พวกเขาหันไปหาฮาร์วีย์และจ้องมองเขาด้วยความหวาดกลัว
ตอนแรกพวกเขาสันนิษฐานว่าฮาร์วีย์มาที่นี่เพื่อให้คำชี้แจงแก่ซามูเอล
แต่เรื่องกลับกลายเป็นตรงกันข้าม!
ฮาร์วีย์มีความสามารถอะไร? เขามีเวทมนตร์งั้นเหรอ?
แม้แต่คนอย่างซามูเอลก็ยังให้เกียรติเขา!
“ไม่จำเป็นหรอก นายท่านแห่งหลงเหมินสามารถตัดสินใจได้เองเลยว่าจะปัดกวาดหลงเหมินยังไง ผมจะไปมอร์ดู และจะจัดการกับปัญหาของตัวเองเท่านั้น”
“แต่ถ้าหากผมพบว่ามีสาวกของหลงเหมินจับมือกับกองกำลังของศัตรูอีกครั้ง ผมยินดีที่จะบดขยี้ทั้งหลงเหมินให้กลายเป็นผุยผง”
ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น
สาวกของหลงเหมินทุกคนต่างตกตะลึงกับคำพูดที่อาจหาญของเขา
‘เผด็จการเหลือเกิน!’
‘เขาเย่อหยิ่งเกินไป!’
‘นี่อาจเป็นครั้งแรกที่มีคนกล้าพูดแบบนี้กับซามูเอล บาวเออร์!’
“ดี!”
ซามูเอลหัวเราะออกมา
“อย่างที่ผมคิดไว้เลย ซีอีโอยอร์ก!”
“หากเป็นเช่นนั้น ผมก็ขอฝากหลงเหมินสาขามอร์ดูไว้ในมือคุณด้วย ผมจะรอฟังข่าวจากคุณในโวลซิ่ง”
“หากคุณพบว่ามีสาวกคนไหนของหลงเหมินวางแผนร่วมกับศัตรู ผมจะชี้แจงเรื่องที่สมเหตุสมผลให้ทราบแน่นอน”
ฮาร์วีย์ขมวดคิ้ว เขารู้สึกว่าซามูเอลกำลังวางแผนเรื่องเขา จู่ ๆ ถึงได้มาขอให้เขาไปจัดการกับธุรกิจของตัวเองในมอร์ดู
แต่เมื่อทุกอย่างมาถึงจุดนี้ ไม่ว่าอย่างไร ฮาร์วีย์ก็ต้องไปที่มอร์ดู ไม่ว่าจะเป็นสาขามอร์ดูของหลงเหมิน ตระกูลสมิธ หรือตระกูลฌองก็ตาม
“มาเถอะ นี่ก็ถึงเวลาอันควรแล้ว คุณสนใจรึเปล่า ซีอีโอยอร์ก?” ซามูเอลถามพลางหยิบหมากรุกขึ้นมา
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้า เขาคว้าตัวหมากรุกสีดำอีกตัว วางลงบนกลางกระดาน
มีเสียงแตะดังเบา ๆ และหมาก สีขาวทั้งหมดที่อยู่ในจุดที่สำคัญแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
ซามูเอลสะดุ้งเมื่อเห็นภาพนั้น แล้วหัวเราะออกมาอีกครั้ง
“ผู้ชมเห็นเกมได้ดีกว่าผู้เล่น ช่างน่าสนใจ…”
ฮาร์วีย์อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาทำเพียงแค่มองไปข้างหลัง
ซามูเอลหรี่ตาและมองไปทางเดียวกับฮาร์วีย์ จากนั้นเขาก็พูดอย่างใจเย็นว่า “ผมไม่นึกว่าจะมีแขกมาสายขนาดนี้ คุณพูดไม่ผิดเลย ซีอีโอยอร์ก หลงเหมินจำเป็นต้องปัดกวาดให้ทั่วถึง”
ทันทีที่ซามูเอลพูดจบ เงาก็เคลื่อนตัวไปทั่วลาน สาวกของหลงเหมินจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏตัวขึ้น
ในเวลาเดียวกัน รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวได้ไหลออกมาจากระยะไกลและครอบคลุมไปทั่วทั้งสถานที่
ชายวัยกลางคนในชุดคลุมเคนโด้ มีดาบยาวและสั้นเสียบอยู่ที่เอวทั้งสองข้าง เขาก้าวเข้ามาในสนามหลังบ้าน
“ส*รเลว! ฮาร์วีย์ ยอร์ก นายกล้าพอที่จะสู้กับฉันให้ตายกันไปข้างหนึ่งไหม?!”
