ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1605
“นายควรชิงฆ่าตัวตายไปเสียเดี๋ยวนี้”
ซามูเอลพูดอย่างใจเย็น
“ถ้านายรอให้ฉันลงมือ นายจะต้องลงเอยด้วยการตายอย่างสยดสยอง”
“ฆ่าตัวตาย?!”
ไคโตะหัวเราะอย่างเย็นชา
“แกคิดว่าแกเป็นใคร?!”
“คนจากประเทศ H อย่างพวกแก มักจะคุยโวเรื่องศิลปะการต่อสู้ของประเทศว่ามีประวัติศาสตร์อันยาวนานแค่ไหน แต่มันก็มีแค่เรื่องตื้นเขินเท่านั้น!”
“อะไรทำให้แกกล้าพูดกับฉันแบบนี้?”
“แกไม่รู้หรือว่าความตายเป็นยังไง?”
ผู้ช่วยคนหนึ่งของซามูเอลเดินไปข้างหน้าด้วยสีหน้าเย็นชาและอุทานว่า “มาทำให้นายท่านแห่งหลงเหมินต้องอับอายขายหน้า แกมันรนหาที่ตาย!”
“นายท่านแห่งหลงเหมิน?”
ใบหน้าของไคโตะเย็นชา
“ชายชราผู้น่าสมเพชกล้ามาอวดดีกับเด็กรุ่นใหม่งั้นหรือ?”
“แกคิดว่าคนธรรมดา ๆ อย่างแกจะมาทำตัวเย่อหยิ่งต่อหน้าชินดัน เวย์จากประเทศหมู่เกาะได้หรือ?”
“ไร้สาระน่า! คนจากประเทศ H ก็เป็นแค่หมาป่วยแห่งตะวันออกไกลเท่านั้นแหละ!”
ใบหน้าของไคโตะเต็มไปด้วยความดูถูก เขาเดาได้เลยว่าซามูเอลคงเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ที่แสร้งทำเป็นเก่งก็เท่านั้น
“หมาป่วยแห่งตะวันออกไกล?”
ซามูเอลยิ้มอย่างขบขัน
“คนจากประเทศหมู่เกาะคนสุดท้ายที่พูดแบบนี้ถูกฉันฉีกเป็นชิ้น ๆ”
หลังจากเขาพูดจบ ซามูเอลก็ขยับร่างกายของเขาและจู่ ๆ ก็ไปปรากฏตัวที่ข้างหลังไคโตะราวกับผี
ไคโตะที่ทรงพลังอย่างยิ่งรู้สึกตัว แต่สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน
ไม่มีศิลปะการต่อสู้ใดในโลกที่ไม่มีวันพ่ายแพ้ ความเร็วต่างหากที่เป็นตัวชี้เป็นชี้ตาย
แม้ว่าซามูเอลจะไม่ได้เปล่งรัศมีที่น่าสะพรึงกลัวออกมา แต่ความเร็วของเขาก็อยู่เหนือความคาดหมายของทุกคน!
ไคโตะผู้เย่อหยิ่งและเจ้าเล่ห์รู้สึกได้ถึงความยะเยือกที่กัดกินไปทั่วร่างกายของเขา และเขารู้สึกราวกับว่ากำลังมุ่งตรงไปยังนรก
หวือ!
ไคโตะขยับร่างกายไปข้างหลังโดยสัญชาตญาณและแทงมีดสั้นเข้าใต้รักแร้
เพลงดาบอุทุก เป็นการเคลื่อนไหวที่น่ากลัวของชินดัน เวย์
มันเป็นทักษะที่รวดเร็วและไร้ที่ติ หากฝ่ายตรงข้ามถูกโจมตีจะต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน แต่ผู้ใช้ก็จะได้รับความเสียหายอย่างหนักเช่นกัน
ในจังหวะสำคัญที่ใบมีดกำลังจะแผลงฤทธิ์ ซามูเอลใช้มือขวาคว้าคอของไคโตะไว้
ไคโตะตัวแข็งทื่อ เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายถูกฟ้าผ่า และขยับไม่ได้แม้แต่นิดเดียว
เหล่าสาวกระดับสูงและเหล่าสาวกของหลงเหมินเกือบลืมหายใจในตอนที่เห็นสิ่งนี้
‘เขาแข็งแกร่ง! แข็งแกร่งมาก!’
แม้แต่ฮาร์วีย์ก็หรี่ตาลงเล็กน้อย
‘อดีตผู้อาวุโสแห่งกองทัพ นายท่านแห่งหลงเหมินนั้นมีความสามารถ’
‘น่าสนใจ’
“คุณบอกว่าคนจากประเทศ H เป็นแค่หมาป่วยจากตะวันออกไกล…”
ซามูเอลหัวเราะเบา ๆ สีหน้าของเขาเย็นชา
“คุณพอจะรู้ไหมว่ามันหมายถึงอะไร?”
“หมายความว่าอาจารย์ของคุณ ที่เรียกกันว่านักดาบคนนั้นจะต้องชดใช้…”
“ไม่ว่าเขาจะคร่ำครวญและขอโทษต่อหน้าฉัน หรือต่อให้ฉันต้องฆ่าพวกแกไปตลอดทางจนถึงเกียวโตและบังคับชินดัน เวย์มีคำชี้แจงที่ฟังขึ้นแก่ฉัน…”
“แต่แก แกจะต้องตกนรกไปก่อนอาจารย์ของตัวเอง!”
แกร๊ก!
ในวินาทีต่อมาซามูเอลตัดศีรษะของไคโตะออกจากร่างทันที จากนั้นเขาก็เช็ดฝ่ามือด้วยผ้าเช็ดหน้าอย่างอย่างลวก ๆ
“ส่งศีรษะของเขาไปที่ชินดัน เวย์ และส่งข่าวไปบอกพวกเขาด้วยว่าถ้าไม่มีใครมาขอโทษภายในครึ่งปี ฉันจะไปเยี่ยมพวกเขาถึงที่”
หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็มองไปที่ฮาร์วีย์และยิ้ม
“ซีอีโอยอร์ก คุณพอใจรึยัง?”
ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็นว่า “ช่างเถอะ ผมจะไปมอร์ดูเร็ว ๆ นี้แล้ว”
ทั้งสองมาถึงจุดร่วมในที่สุด
ซามูเอลตัดหัวของไคโตะออกเพื่อให้ทางชินดัน เวย์ให้คำอธิบายที่เหมาะกับเขา
ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังเตรียมมุ่งหน้าไปยังมอร์ดูเพื่อจัดการกับเรื่องอื่น ๆ ของหลงเหมิน
สถานการณ์นี้ถูกเก็บกวาดอย่างรวดเร็ว ฮาร์วีย์อยากที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไป
เขามาเพื่อฟังคำชี้แจง และค่อนข้างพอใจกับสิ่งที่เขาได้รับแล้ว
