ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1610
โยนา ลินช์เป็นคนแรกที่ตะโกนใส่ฮาร์วีย์ ยอร์ก “ไอ้ส*รเลว! กล้าดียังไงมาแช่งเจ้านายของฉัน?!”
เมื่อเธอพูดจบปืนที่เอวก็ปรากฏขึ้นในมือของเธอ มันเกือบจะจ่อไปที่หน้าผากของฮาร์วีย์
ชายและหญิงหลายคนเอามือท้าวเอวไว้
ฮาร์วีย์ไม่สนใจคนกลุ่มนี้และพูดอย่างเฉยเมยว่า “คนที่ต้องการเอาชีวิตคุณจะมาฆ่าคุณอย่างช้าที่สุดในอีกสามวัน ถึงตอนนั้นแม้แต่เทพฮาเดสก็ไม่อาจช่วยคุณได้”
“ใครจะกล้ามาปลิดชีวิตนายท่าน?!” ใบหน้าสวยของโยนาเย็นชา!
“ฉันไม่สนใจว่าคุณเป็นใคร แต่การมาเพื่อเรียกร้องความสนใจวิธีนี้ คุณเชื่อไหมว่า ฉันจะฆ่าคุณในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า”
“คุณรู้ไหมว่านายท่านของฉันคือใคร?”
“ในมอร์ดูนายท่านของฉัน…”
ขณะพูดออกไป ชายวัยกลางคนก็จ้องมองโยนะอย่างเย็นชา ซึ่งทำให้เธอหยุดพูดทันที
เธอเพิ่งรู้ตัวว่าเผลอหลุดปากออกไป เธอจึงเปลี่ยนไปหัวข้ออื่นทันทีและพูดว่า “รีบขอโทษนายท่านเสีย ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าคุณ!”
ในขณะที่พูด เซฟตี้ปืนของโยนาก็ถูกปลดออก และคราวนี้ปืนก็กดเข้าที่หน้าผากของฮาร์วีย์
“หนวกหู!”
ดวงตาของฮาร์วีย์เย็นชา เขาตบหน้าเธอ
โยนาวูบไปชั่วครู่ และก่อนที่เธอจะทันได้ตอบโต้ บนใบหน้าของเธอก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส ร่างกายของเธอสั่นสะท้านและถูกเหวี่ยงไปข้างหลัง
ปัง!
เธอกระแทกเข้ากับผนังของตู้เสบียง และมีอาการชักกระตุกด้วยความเจ็บปวด
คนที่มองเห็นตกใจกับฉากนี้!
หัวใจของโยนาเต็มไปด้วยความกลัว เธอไม่อยากจะเชื่อเลย
ผู้ชายธรรมดาคนนี้จะอำมหิตขนาดนี้ได้อย่างไร?
เธอคือโยนา ลินช์เป็นยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงในหมู่คนรุ่นใหม่ในมอร์ดู
ทว่าฮาร์วีย์กลับตบเธอจนลอยไป
ด้วยความแข็งแกร่งเช่นนี้ช่างเหลือเชื่อ
ในขณะนี้ โยนารู้สึกเสียใจเล็กน้อย ทำไมเธอถึงไปท้าทายฮาร์วีย์?
ดูเหมือนว่าเธอจะคิดผิดเกี่ยวกับเขา ชายหนุ่มในชุดธรรมดาคนนี้ไม่เหมือนคนทั่วไปอย่างแน่นอน
หลังจากเห็นการกระทำของฮาร์วีย์ ชายหญิงคนอื่น ๆ ในชุดจีนก็ชักปืนออกมา
“หยุด หยุดทำตัวขายหน้าเสียที!”
ในขณะเดียวกันชายวัยกลางคนก็พูดอย่างเฉยเมย
“พวกเธอทุกคนหยุดเดี๋ยวนี้”
ชายหญิงคู่หนึ่งในชุดจีนลังเลอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ยอมวางปืน เห็นได้ชัดว่าชายวัยกลางคนนี้มีอำนาจอย่างแท้จริง
“พ่อหนุ่ม ฉันขอโทษ โยนาถือดีเกินไป ดังนั้นจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่บางครั้งเธอจะทำตัวเย่อหยิ่งและเอาแต่ใจ ได้โปรดให้อภัยเธอด้วย”
“คุณเป็นผู้ใหญ่แล้ว ไม่จำเป็นต้องถือสาเด็กพวกนี้หรอก ได้โปรดยกโทษให้กับความหยาบคายของเธอด้วย”
ชายวัยกลางคนชำเลืองมองโยนาซึ่งอยู่บนพื้น และพูดต่อ “ขอโทษเขาซะ!”
โยนากุมใบหน้าสะสวยครึ่งหนึ่งของเธอด้วยท่าทางไม่น่าดูนักและพูดว่า “แต่นายท่าน…”
ชายวัยกลางคนพูดอย่างเย็นชา “ฉันบอกให้ขอโทษ!”
เปลือกตาของโยนากระตุก หลังจากนั้นเธอก็เดินไปโค้งคำนับให้ฮาร์วีย์ และพูดว่า “ขอโทษที่ทำให้คุณไม่พอใจค่ะ”
ฮาร์วีย์พูดอย่างเฉยเมยว่า “คราวหน้าถ้าผมรู้ว่าคุณเล็งปืนไปที่หน้าผากของคนอื่นตามอำเภอใจอีก คุณมีปัญหาแน่”
ตอนแรกโยนาคิดจะยืนอยู่เฉย ๆ แต่เมื่อมองเข้าไปในดวงตาที่ไม่แยแสของฮาร์วีย์ เธอก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว
นี่เป็นเพราะเธอเห็นความอดกลั้นของคนเป็นเจ้าคนนายคนในแววตาของฮาร์วีย์
คนเป็นเขาเป็นพวกพูดจริงทำจริง
“มันเป็นความผิดของผมเอง ผมไม่ได้เข้มงวดกับเธอ ปล่อยให้เธอทำอะไรตามอำเภอใจ” ชายวัยกลางคนแสดงความยำเกรงต่อฮาร์วีย์ “ผมเบนจามิน ลินช์ อยากจะขอโทษพ่อหนุ่มด้วย”
“คุณสุภาพมาก นายท่านลินช์”
ฮาร์วีย์ควบคุมความเยือกเย็นของเขาและพูดอย่างเมินเฉย “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณหรอก”
เบนจามินยิ้มและพูดว่า “ไม่ ต้องเกี่ยวแน่ พ่อหนุ่มคงไม่รู้ โยนาเป็นลูกบุญธรรมของผม เป็นความผิดของผมเองที่เธอมีอารมณ์ร้ายและรุนแรงอย่างนี้ กรุณายกโทษให้ผมด้วย”
