ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1618
“ฮาร์วีย์ เข้ามานั่งข้างลุงสิ ป้าของหลานคิดแต่เรื่องฉ้อฉลทั้งวัน อย่าไปสนใจเธอเลย!”
เคลลี่ มาโลนนำฮาร์วีย์ ยอร์กเข้ามาในห้องและเมินเฉยจูน ลี ซึ่งกำลังเดือดดาลอยู่ทันที
จูนโกรธมากจนหางตากระตุก เธออยากจะตบเคลลี่สักฉาด และยังคิดไปว่าจะบีบคอฮาร์วีย์คนหน้าด้านเช่นเขาให้ตาย
ฮาร์วีย์ไม่ได้ตั้งใจที่จะทานอาหารมื้อนี้ เขารู้ว่าอาหารมื้อนี้คงไม่อร่อยตั้งแต่ที่จูนปฏิบัติต่อเขาด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
แต่เนื่องจากเคลลี่ปฏิบัติต่อเขาเป็นอย่างดี เขาจึงไม่อาจทำให้เขาผิดหวังได้
“ทุกคน ผมขอแนะนำคุณให้รู้จัก นี่คือลูกชายของเพื่อนเก่าผมเอง ชื่อฮาร์วีย์ เขามาที่มอร์ดูในครั้งนี้เพื่อการพัฒนาธุรกิจ เพื่อเห็นแก่ผลช่วยดูแลเขาในอนาคตด้วย!”
เมื่อเข้าไปในห้อง เคลลี่แนะนำฮาร์วีย์ด้วยท่าทางกระตือรือร้น
เขาเพิ่งโทรไปเมื่อวานนี้ และในวันนี้ฮาร์วีย์ก็มาถึงมอร์ดูทันที ดังนั้นเคลลี่จึงคิดว่าฮาร์วีย์ตั้งใจมาหาเขา
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้ ตรงกันข้าม เขารู้สึกโล่งใจเล็กน้อย
แขกที่มาร่วมงานล้วนเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจของเคลลี่ แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะได้ยินบทสนทนาระหว่างทั้งคู่ แต่พวกเขาทุกคนก็ยังรักษาน้ำใจเคลลี่และทักทายฮาร์วีย์ด้วยรอยยิ้ม
เพราะเห็นแก่เคลลี่ ฮาร์วีย์จับมือกับพวกเขาอย่างสุภาพ
มิฉะนั้นอย่าว่าแต่จับมือเลย คนเหล่านั้นจะไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคุกเข่าต่อหน้าเขาด้วยซ้ำ
“ฮี่ ฮี่ ฮี่…”
จูนหัวเราะเยาะครั้งแล้วครั้งเล่าหลังจากเห็นฉากนี้
“มาโลน คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร? มาที่มอร์ดู เพื่อพัฒนาธุรกิจ? พูดจาซะสวยหรูขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“เด็กบ้านนอกจน ๆ มาหาคุณ ก็พูดตรง ๆ ไปเลยว่าเขาต้องการเงินและเส้นสายของคุณ เขาต้องการมาสูบเลือดสูบเนื้อคุณเหมือนปลิง คุณยังมาทำหน้าชื่นตาบานอยู่ได้อย่างไร?
“นี่คุณโง่จริง ๆ? หรือแค่อยากทำบุญ?”
“ถ้าชอบทำบุญมันมาก ก็ไปที่วัดไคหยวนและบริจาคสักล้านสิ อย่างน้อยคุณก็ยังได้รับพร!”
“แต่มาช่วยเด็กอนาถาคนนี้ บางทีเขาอาจจะเนรคุณและแวงกัดคุณในอนาคตก็ได้!”
คำพูดของจูนนั้นฟังดูโหดร้าย เธอไม่สนเลยว่าจะมีคนมากมายอยู่ที่นี่ เธอไม่เกรงใจทั้งต่อฮาร์วีย์และเคลลี่แม้แต่น้อย
ฮาร์วีย์มองฉากนี้อย่างเฉยเมยโดยไม่พูดอะไรสักคำ
ทว่าเคลลี่ขมวดคิ้ว และมีร่องรอยของความโกรธปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของเขา เขาพูดอย่างช้า ๆ “พอแล้ว หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว ตระกูลของเราทั้งคู่รู้จักกันมาหลายชั่วอายุคน!”
“ในเมื่อเขามาที่นี่เพื่อหาที่หลบภัยจากผมในฐานะลุง แน่นอนว่าผมก็ต้องช่วยเขาให้ได้!”
“แค่นั้นแหละ ถ้าคุณยังพูดเรื่องไร้สาระอีก ผมจะโกรธจริง ๆ!”
“ยิ่งไปกว่านั้น ไม่ช้าก็เร็วฮาร์วีย์จะต้องประสบความสำเร็จ เราอาจต้องพึ่งพาฮาร์วีย์ในอนาคตด้วยซ้ำ!”
เห็นได้ชัดว่าเคลลี่ดีกับฮาร์วีย์และปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นลูกของตัวเอง
“หึ พึ่งเขาเหรอ? ถ้าเขามาหาเราช้ากว่านี้ เราคงดีใจจนต้องจุดธูปขอพรเชียวล่ะ!”
จูนดูแคลน
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ เขาเป็นแค่พวกไร้ยางอายเท่านั้น! เขาไม่เพียงกลายเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านในบัควูดเท่านั้น แต่เขายังถูกไล่ออกจากตระกูลอีกด้วย”
“คนอย่างเขาน่ะเหรอจะประสบความสำเร็จได้? ตาเฒ่ามาโลน คุณหยุดทำให้ขำสักทีได้ไหม?”
“คุณคิดว่าคุณกำลังดูหนังอยู่หรือ? การกลับมาของชายผู้น่าอดสู? อย่างในเรื่องมหาสงครามชิงพิภพรึไง?”
ใบหน้าของเคลลี่มืดลง “หุบปาก!”
ในขณะนี้ แขกคนอื่น ๆ ต่างก็มองไปที่ฮาร์วีย์อย่างเย้ยหยัน ลูกเขยแต่งเข้าบ้านกล้าดีอย่างไรถึงพยายามเข้ามาในแวดวงของพวกเขา?
ช่างน่าขันนัก
แกร๊ก!
ขณะที่บรรยากาศในห้องตึงเครียด มีคนผลักประตูห้องแล้วก้าวเข้ามา
