ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1625
ฮาร์วีย์ ยอร์กเดินออกจากอาคารแห่งสันติ แล้วมองไปข้างหลังโดยไม่พูดอะไรสักคำ
เขาเป็นหัวหน้าสาขาของหลงเหมินแห่งมอร์ดู และนี่คือที่ที่เขาจะเปิดเผยตัวตนของเขา
แม้ว่าเคลลี่ มาโลนและครอบครัวของเขาไม่เชื่อฮาร์วีย์ แต่ในอนาคตพวกเขาจะได้รู้
ฮาร์วีย์ไม่คิดที่จะอธิบายเช่นกัน เขาเรียกรถแท็กซี่และมุ่งหน้าไปยังจุดหมายปลายทางที่ไทสัน วูดส์จัดไว้ให้
โทรศัพท์ของฮาร์วีย์สั่น เพราะมีข้อความเข้ามา
เคลลี่ขอร้องให้ฮาร์วีย์พักในโรงแรมไปก่อน จากนั้นจึงบอกฮาร์วีย์ว่าอย่าไล่ตามความฝันที่ไม่มีทางเป็นจริง และให้อยู่กับความเป็นจริง นอกจากนี้เขายังเตือนฮาร์วีย์ว่าอย่าได้พูดอะไรให้มากความ
ฮาร์วีย์อดไม่ได้ที่จะยิ้มหลังจากเห็นข้อความ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พบกันนานแล้ว แต่เคลลี่ก็ยังเป็นผู้ใหญ่ที่น่าเคารพ
ฮาร์วีย์รู้สึกว่าเคลลี่ห่วงใยเขาอย่างแท้จริง
ฮาร์วีย์ครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ จากนั้นก็ตอบกลับไปโดยไม่ได้ให้คำอธิบายมากนัก โดยบอกว่าเขามีการเตรียมการอย่างอื่นไว้แล้วและหากเขามีเวลาจะไปเยี่ยมเคลลี่อีกครั้ง
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง รถแท็กซี่ก็มาถึงคลับส่วนตัวระดับไฮเอนด์บริเวณปากอ่าวของมอร์ดู
ฮาร์วีย์มาที่ห้องหมายเลข 777
หลังจากที่เห็นฮาร์วีย์เข้ามา ไทสัน โอลด์ ไนเนอร์ และจอร์จ ซาเบลต่างก็ยืนขึ้นพร้อมกับแสดงความเคารพบนใบหน้า
หลังจากที่รู้ว่าฮาร์วีย์มามอร์ดูเพื่อเป็นหัวหน้าสาขาคนใหม่ของหลงเหมินที่นี่ โอลด์ ไนเนอร์และจอร์จ ก็พร้อมใจกันมาเอาใจเขา
ทั้งสองคนเป็นกองกำลังหลักที่มุ่งหน้ามาที่มอร์ดูตั้งแต่เนิ่น ๆ เพื่อจัดการเรื่องต่าง ๆ และสืบค้นข้อมูลเพิ่มเติม
ฮาร์วีย์มองหาที่นั่งอย่างตั้งใจและถามอย่างใจเย็นว่า “ทำไมพวกคุณถึงเลือกสถานที่แบบนี้? ในเมื่อเรามาที่นี่เพื่อขยายอำนาจของเรา เลือกสถานที่ที่ดีกว่านี้ในการลงหลักปักฐานจะไม่ดีกว่าหรือ?”
ไทสันจ้องไปที่โอลด์ ไนเนอร์
โอลด์ ไนเนอร์หัวเราะเบา ๆ
“นายท่านยอร์กเราเลือกสถานที่ที่เราจะลงหลักปักฐานได้แล้ว แต่เนื่องจากมอร์ดูเป็นสถานที่ที่มีความซับซ้อน จึงมีผู้มีอำนาจจากประเทศต่าง ๆ เต็มไปหมด เนื่องจากเราเป็นคนนอก สถานที่ที่เราเลือกจึงยังไม่ดีพอ”
“เรารู้สึกว่าสถานที่ที่เราเลือกก่อนหน้านี้ทั้งไม่สะอาดและไม่เหมาะกับตัวตนของนายท่าน นั่นเป็นเหตุผลที่ผมให้พรรคพวกปรับปรุงที่นั่นใหม่ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา!”
“ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นเราจะพานายท่านไปที่นั่น เราได้จองห้องชุดเพรซซิเดนเชิลสวีทไว้ให้นายท่านแล้ว”
“นอกจากนี้ สโมสรส่วนตัวแห่งนี้ยังรอบคอบมิดชิดมาก เหมาะสำหรับการสนทนาและพูดคุยธุรกิจ
“นายท่านยอร์ก นายท่านมีธุระสำคัญที่ต้องทำ เนื่องจากอยู่ในมอร์ดูแล้ว เราไม่สามารถหาสถานที่สุ่มสี่สุ่มห้าเพื่อพูดคุยเรื่องธุรกิจได้!”
ฮาร์วีย์พยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นหันไปมองจอร์จแล้วถามอย่างใจเย็นว่า “คุณมีหน้าที่รวบรวมข้อมูล ไหน ๆ คุณก็มาที่นี่ได้สองสามวันแล้ว คุณรู้อะไรเกี่ยวกับหลงเหมินสาขานี้มากน้อยแค่ไหน?”
ในระหว่างที่เขาพูด ฮาร์วีย์ยกชามโจ๊กมาตรงหน้าเขาและเริ่มกินมัน
จอร์จยิ้มและตอบว่า “นายท่านยอร์ก ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาผมรวบรวมข้อมูลได้ค่อนข้างมาก แต่มีข้อมูลมากเกินไป ฉันยังไม่ได้เรียบเรียงข้อมูลเลย นายท่านถามในสิ่งที่นายท่านอยากรู้มาจะดีกว่า แล้วผมจะตอบให้”
ฮาร์วีย์พยักหน้า
“แน่นอน สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร? มีใครบ้างที่ดูเหมือนจะมีความสามารถของในหลงเหมินสาขามอร์ดู?”
“ตอนนี้สถานการณ์เริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว ความสับสนวุ่นวายก็ยุติลงแล้ว”
“เรามาพูดถึงตระกูลบาวเออร์กันก่อน โอลิเวอร์ บาวเออร์มีภรรยาประมาณสิบคน แต่เขามีลูกชายเพียงสี่คน ไม่มีเลยสักคนที่จะมีความสามารถพอ ตระกูลของเขาถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่ายและพวกเขาก็ต่อสู้กันอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ช่วงหลังมานี่มีคนล้มตายราวกับใบไม้ร่วง…”
จอร์จหยิบโทรศัพท์ออกมาในขณะที่กำลังจะพูด
