ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1628
“เธอเป็นก็แค่ขยะ! ยังคิดว่าตัวเองเป็นคนเก่งที่สุดในหลงเหมินสาขามอร์ดูอีกเหรอ?!”
“นายน้อยบาวเออร์ปฏิบัติต่อเธอด้วยความเคารพ!”
“เธอยังไม่รู้จักรสชาติแห่งความตายหรอก แต่ขาก็ก้าวลงนรกไปครึ่งหนึ่งแล้ว!”
“เธอควรจะยอมสละและแบ่งหุ้นที่เป็นของนายน้อยบาวเออร์ แล้วเธอก็จะสามารถเพลิดเพลินกับเกียรติยศและความร่ำรวยทั้งหมดที่เธอเคยมีได้! มึอาหารดี ๆ และชุดสวย ๆ ที่เคยได้ใส่!”
“แต่เธอมันไม่มีหัวคิด! เรื่องนี้เธอจะโทษใครได้?!
“มา พาเธอกลับมา! นายน้อยบาวเออร์รออยู่!”
ในขณะที่ผู้นำกลุ่มกำลังพูด เขาก็ตบหน้าเธออีกสองครั้ง ราเชล ฮาร์ดีดูคล้ายกับว่าเธอกำลังจะเป็นลมหลังจากถูกทุบตีอย่างหนัก
แต่เรเชลยังคงมีสติสัมปชัญญะอยู่บ้าง เธอมองไปยังทิศทางของฮาร์วีย์ ยอร์ก และคนอื่น ๆ โดยไม่รู้ตัว จากนั้นจึงพึมพำเบา ๆ ว่า “ช่วยฉันด้วย…”
เพี๊ยะ!
นักสู้คนนั้นตบหน้าเธออีกครั้ง จากนั้นอุทานอย่างเย็นชา “ช่วยเธอเหรอ? ใครจะกล้า?! ใครจะยอมเหยียบหน้านายน้อยบาวเออร์?!”
เขาชี้ไปที่ฮาร์วีย์หลังจากพูดคำเหล่านั้น จากนั้นพูดอย่างเย็นชา “จำไว้ นายไม่เห็นอะไรทั้งนั้น! นายไม่รู้เรื่องอะไรสักอย่าง!”
“หากนายไม่ฟัง ฉันจะฆ่านาย!”
นักสู้ที่แข็งแกร่งและมีอำนาจเหนือกว่ากำลังจะจับราเชลไป
“ฉันบอกว่าให้ออกไปได้แล้วเหรอ?”
ฮาร์วีย์หยิบถ้วยชาขึ้นจิบอย่างไม่แยแส
“ปล่อยผู้หญิงคนนั้นและชดใช้ค่าเสียหายมา แล้วฉันจะไว้ชีวิตพวกนายทุกคน”
ฮาร์วีย์ชำเลืองมองเรเชลหลังจากพูดคำเหล่านั้น
หลังจากการตายของโอลิเวอร์ บาวเออร์ ราเชลเป็นคนเดียวที่กล้ายืดอกมาแก้แค้นอย่างเปิดเผย
เธอสูงส่งมากเมื่อเทียบกับคนอย่างจอช นั่นคือเหตุผลที่ฮาร์วีย์สนใจเธอ
ถ้าเขากับเธอไม่ได้พบกันก็แล้วไป แต่เนื่องจากเขากับเธอได้เจอกัน ฮาร์วีย์ถึงจะปล่อยไปเช่นนี้ไม่ได้
ที่สำคัญที่สุดก็คือการที่จู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่าการใช้ราเชลในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับหลงเหมินสาขามอร์ดูอาจให้ผลลัพธ์ที่น่าสนใจมากกว่าที่เขาคาดไว้
เมื่อมีศิษย์ระดับสูงของหัวหน้าสาขาคนก่อนอยู่รอบ ๆ การดึงดรูว์ เชลตัน คนที่เฝ้าดูอยู่ข้างสนามออกมาจะง่ายกว่ามาก
เพียงแวบเดียว ความคิดมากมายผุดขึ้นในหัวของฮาร์วีย์
“ปล่อยผู้หญิงไว้เหรอ?”
“ชดใช้ค่าเสียหาย?”
“จะไม่ฆ่าเรา?”
นักสู้ที่เป็นผู้นำกลุ่มเผยรอยยิ้มชั่วร้าย จากนั้นตะคอกอย่างเย็นชา “ไอ้ส*รเลว แกรู้ไหมว่ากำลังคุยกับใคร?!”
“แกรู้หรือเปล่าว่าแกกำลังยั่วโมโหใคร?!”
“จะบอกอะไรให้ ที่นี่น่ะอันตรายมาก! หากแกอยากแสร้งทำเป็นอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยหญิงสาวที่กำลังตกทุกข์ได้ยาก แกก็ไปเลือกผู้หญิงคนอื่นเถอะ!”
“ถ้าแกมายุ่งเรื่องของเรา แกมีสิทธิ์ตายได้ทุกวินาที!”
ระหว่างที่พูด เขาก็เดินไปข้างหน้าและเตะโต๊ะอย่างแรง
นอกจากนี้ เพียงแค่แวบเดียว เขาก็มองออกว่าฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ เป็นคนนอก
‘คนนอกพวกนี้คิดว่าจะมาอวดเบ่งที่มอร์ดู เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนสำคัญ!’
‘หากเราไม่สอนบทเรียนให้พวกเขาในวันนี้ พวกเขาคงไม่ได้เรียนรู้!’
เมื่อมองดูความยุ่งเหยิงทั้งหมด ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็นว่า “นอกจากข้าวของที่เสียหายแล้ว นายต้องจ่ายค่าอาหารด้วย!’
“ทิ้งผู้หญิงคนนั้นไว้ที่นี่และชดเชยให้ฉันหนึ่งล้านดอลลาร์ จากนั้นก็อ้อนวอนและขอโทษซะ! เมื่อพวกนายทำเสร็จแล้วก็สามารถออกไปได้!”
“ฉันความอดทนต่ำนะ!”
ปัง!
ก่อนที่นักสู้จะโกรธ ประตูก็ถูกเปิดออกในทันที
ชายราวสามสิบคนที่สวมสูทสีดำเดินเข้าไปในห้องโดยมีชายหญิงอีกสิบกว่าคนที่สวมเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมอยู่ข้างหลัง
ผู้ชายก็ดูหล่อ ผู้หญิงก็ดูมีเสน่ห์ มีชายผมยาวอยู่ตรงกลางกลุ่มพร้อมกับซิการ์ในปาก ดูคล้ายกับคนเมา
สีหน้าของจอร์จ ซาเบลเปลี่ยนไปอย่างฉับพลันหลังจากเห็นชายคนนั้น จากนั้นก็อุทานเบา ๆ ว่า “ไอเดน บาวเออร์!”
ฮาร์วีย์หรี่ตา ช่างบังเอิญอะไรเช่นนี้!
