ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1633
ห้านาทีต่อมา
รถโตโยต้าที่ไม่มีป้ายทะเบียนจอดอยู่หน้าทางเข้าคลับอย่างถือดี
ไทสัน วูดส์ และคนอื่น ๆ พาราเชล ฮาร์ดีเข้าไปในรถ
ฮาร์วีย์ ยอร์กกำลังลากไอเดน บาวเออร์ซึ่งไม่ต่างอะไรกับสุนัขที่ตายแล้วมาที่ด้านข้างของรถ
หลังจากที่ไอเดนถูกโยนเข้าไปในท้ายรถ ฮาร์วีย์ก็หันกลับมามองและพูดอย่างใจเย็นว่า “นายน้อยบาวเออร์มาส่งพวกเราออกไปคนเดียวก็พอแล้ว คนอื่นต้องอยู่ที่นี่อีกสองชั่วโมง
“หลังจากสองชั่วโมง นายน้อยของพวกนายจะกลับมา
“ถ้าฉันรู้ว่ามีคนออกไปก่อนครบเวลา ฉันจะหักแขนของไอเดน ถ้าออกไปสองคน ฉันจะหักแขนขาทั้งสองข้างของเขา แต่ถ้าออกไปสามคนก็ต้องขอโทษด้วย ฉันจะต้องหักคอเขาไปด้วย…”
หลังจากที่ฮาร์วีย์พูดจบ เขาก็เข้าไปในรถและหมุนกระจกลงพร้อมกับโบกมือลาเมื่อรถถูกขับออกไป
กลางดึกคืนนี้ วิกเตอร์และคนอื่น ๆ กัดฟันและตาของพวกเขากระตุกไม่มีใครกล้าไล่ตามฮาร์วีย์และพรรคพวกไป
เพราะรู้ว่าไอ้พวกบ้านนอกนั้นจะทำอย่างที่พูดแน่ ๆ!
***
หลังจากผ่านไปสองชั่วโมง จอร์จ ซาเบลก็เตะเข้าที่ประตูโรงนาใกล้แนวชายฝั่งของมอร์ดู
พวกเขาเคยลงหลักปักฐานที่นี่มาก่อน พวกเขาซื้อที่ไว้ล่วงหน้าแล้ว
หลังจากเดินเข้าไปในห้องโถงของโรงนา โอลด์ ไนเนอร์ก็โยนราเชลลงบนโซฟา ขณะที่ไทสันก็โยนไอเดนไปที่มุมห้องหลังจากอุ้มเขาเข้ามา
“พี่ ๆ ผมพาทุกคนออกมาอย่างปลอดภัยแล้ว ผมไปตอนนี้เลยจะได้ไหม?”
ดวงตาของไอเดนกระตุกอย่างรุนแรง
“เราแค่พยายามเอาชีวิตรอดที่นี่ ถ้าคุณให้ผมมีชีวิตรอด เราจะมีโอกาสได้ทำงานร่วมกันมากขึ้นในอนาคต แต่ถ้าที่นี่มีคนตาย มันคงไม่ดีสำหรับใครเลย!”
“ถ้านายยังไม่หยุดพูดเรื่องไร้สาระอีก ฉันจะฆ่านาย”
หลังจากที่ฮาร์วีย์พูดด้วยน้ำเสียงสงบ ไอเดนเงียบทันที เขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจ
ฮาร์วีย์เดินไปที่ข้างโซฟาและตรวจชีพจรของราเชลอย่างลวก ๆ จากนั้นส่งสัญญาณให้ไทสันจับคอของเธอ
ราเชลเริ่มคอแห้งหลังจากนั้นครู่หนึ่ง ก่อนจะอาเจียนยาและแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มไปในคืนนั้นออกมาจนหมดท้อง
หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ฟื้นคืนสติ แต่เธอก็ยังปวกเปียกอยู่ เธอไม่อาจลุกขึ้นยืนได้
เธอจำไทสันและคนอื่น ๆ ไม่ได้ แต่หลังจากมองฮาร์วีย์อย่างใกล้ชิดร่างกายของเธอก็สั่นเทา
“เป็นนายนั่นเอง! ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”
ไอเดนซึ่งนั่งอยู่ตรงมุมห้องตัวแข็งทื่อเล็กน้อย ชื่อนี้ดูค่อนข้างคุ้นหูสำหรับเขา แต่เขาจำไม่ได้ว่าเคยได้ยินมาจากไหน
“ฮาร์วีย์ ยอร์กนายกล้าดียังไงถึงมาปรากฏตัวต่อหน้าฉัน…?”
ราเชลพยายามที่จะนั่งตัวตรงในขณะนี้ จากนั้นจึงเหวี่ยงกำปั้นที่เบาราวกับปุยเมฆออกไป
“ฉันจะฆ่านาย!”
ฮาร์วีย์ไม่กล้าแม้แต่จะยกมือขึ้น เขาปล่อยให้ราเชลตีเขาและหัวเราะด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
“ศิษย์เอกของโอลิเวอร์ บาวเออร์ พลังแบบนี้จะฆ่ามดก็ยังไม่ได้เลย อะไรทำให้คุณคิดว่าคุณจะสามารถฆ่าผมได้จริง ๆ?”
“คุณสมองตายไปหรือยังไง?”
“ฉันจะฆ่านาย! ฉันจะแก้แค้นให้เจ้านายของฉัน!”
ราเชลเต็มไปด้วยความโกรธและความเศร้าขณะที่เธอชกต่อยอย่างไม่หยุดหย่อน
น่าเสียดายที่หลังจากฮาร์วีย์ทำให้เธอพิการ เธอก็เหลือแต่การเคลื่อนไหวที่เปล่าประโยชน์ ในตัวเธอเธอไม่เหลือพลังแม้แต่น้อย หมัดของเธอให้รู้สึกไม่ต่างไปจากการจักจี้เพียงเท่านั้น
ฮาร์วีย์ไม่สามารถแม้แต่จะโต้กลับ เขากลัวว่าเขาจะฆ่าเธอไปด้วยการตบหน้าเพียงครั้งเดียว
‘ราเชลกำลังแก้แค้นให้เจ้านายของเธองั้นเหรอ?!’
หลังจากสับสนอยู่พักหนึ่ง ไอเดนก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบจากนั้นเขาก็จำได้ในทันที
ฮาร์วีย์ ยอร์ก คือชายในตำนานที่ทำให้พ่อของเขาพิการ และเป็นคน ๆ เดียวกับที่ฆ่าพ่อเขาด้วย!
‘ฉันตายแน่!’
ใบหน้าของไอเดนเปลี่ยนสีไปหมด ชายคนนี้ฆ่าพ่อของเขาแม้พ่อของเขาจะมีสถานะสูงส่งและอำนาจที่อันใหญ่โตก็ตาม
หากฮาร์วีย์ต้องการฆ่าคนที่มีแค่วิชาด้วยกังฟูง่อย ๆ อย่างไอเดน มันคงเป็นเรื่องง่ายเหมือนปลอกกล้วย
ไอเดนไม่คิดจะจินตนาการถึงความหวาดกลัวที่ลึกที่สุดในจิตใจ ฮาร์วีย์จ้องมองที่ราเชลอย่างเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“ไม่เลวนี่ คุณยังมีความคุณธรรมในตัวอยู่บ้าง แม้ว่าคุณจะทุกข์ทรมาน แต่คุณก็ยังคงมองหาวิธีที่จะล้างแค้นเจ้านายเหมือนเดิม”
“น่าเสียดายที่คุณไม่ใช่คนฉลาดขนาดนั้น”
