ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1642
ฮาร์วีย์ยังคงนิ่ง เขาหันไปหาเฮลีย์และพูดว่า “คุณคือลูกพี่ลูกน้องของอีวอนน์ คุณสมิธใช่ไหม?”
“ใช่ ฉันเฮลีย์ สมิธ” เฮลีย์ขมวดคิ้ว “คุณคือฮาร์วีย์เหรอ?”
เธอหวังว่าชายตรงหน้าจะไม่ใช่ฮาร์วีย์
การพูดคุยกับผู้ชายแบบเขาน่าอายเกินไปสำหรับเธอ!
‘อีวอนน์ต้องเสียสติไปแล้วแหง เธอไปเป็นเลขาของผู้ชายคนนี้ได้อย่างไร? เธอทำให้ตระกูลสมิธเสียเกียรติอย่างที่สุด!’
“ใช่ ผมชื่อฮาร์วีย์”
ฮาร์วีย์นั่งลง ไม่ใส่ใจกับรัศมีทมิฬที่เล็ดลอดออกมาจากหญิงสาวสองคนนี้และปฏิบัติต่อพวกเธอราวกับพวกเธอเป็นเพียงแค่คนธรรมดา ๆ
“ผมสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับอีวอนน์ ทำไมเธอถึงออกมาพบผมด้วยตัวเองไม่ได้?”
“คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?” แอนนาหัวเราะเยาะ “ในแวดวงสังคมของเราอีวอนน์เปรียบดั่งเจ้าหญิง เธอไม่ใช่คนบ้านนอกอย่างที่คุณเข้าใจหรอกนะ!”
“คุณควรรู้สึกเป็นเกียรติที่เรายินดีออกมาพบคุณ!”
“เลิกทำตัวไร้ยางอายแบบนี้สักทีได้ไหม?!”
“ไม่มีใครขอให้คุณมาที่นี่! คนบ้านนอกอย่างคุณมาทำอะไรในมอร์ดู?”
“ที่นี่เป็นเมืองชั้นนำ มันไม่เหมือนเมืองเล็ก ๆ ที่คุณจากมาหรอกนะ!”
“ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมอีวอนน์ถึงไปเป็นเลขาของคุณได้?”
“เธอกำลังลองหา‘ประสบการณ์ชีวิต’อยู่งั้นเหรอ?!”
ทันใดนั้น พนักงานเสิร์ฟก็เข้ามาเสิร์ฟชาให้หญิงสาวทั้งสองคน เขายังนำของว่างชั้นเลิศมาด้วย เช่น เนื้อล็อบสเตอร์ คาเวียร์ ฟัวกราส์จากฝรั่งเศส และอื่น ๆ
ราคาของชุดของว่างดังกล่าวในมอร์ดูมีราคาราวหนึ่งพันหน้าร้อยดอลลาร์
เมื่อเห็นฮาร์วีย์นั่งอยู่ด้วยกันกับสาว ๆ บริกรก็ถามอย่างสุภาพว่าฮาร์วีย์ต้องการจะสั่งอะไรด้วยหรือไม่
แต่ฮาร์วีย์ตอบกลับอย่างสุภาพว่า “ไม่จำเป็น”
“ทำไม? คุณไม่มีแม้แต่เงินจะกินข้าวงั้นสินะ?” แอนนาที่ได้เช่นนั้นก็ยิ่งรังเกียจฮาร์วีย์มากขึ้นไปอีก “คุณจะเรียกตัวเองว่าซีอีโอของบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ได้ยังไง? ในเมื่อคุณทำตัวแบบนี้?”
เฮลีย์หัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “แอนนา เธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้ดี เขาเป็นลูกเขยเข้าบ้าน บริษัทนั้นควรเป็นของภรรยาของเขา เขาเป็นซีอีโอแค่ในนามเท่านั้นแหละ ไม่ได้เก่งกาจอะไรหรอก!”
“ลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่มาตามหาเลขาของเขา และทำแม้กระทั่งเดินทางมาไกลหลายพันไมล์เพื่อตามหาเธอ…”
ณ จุดนี้ ใบหน้าของเฮลีย์ดูขบขันและเหยียดหยาม
หลังจากฟังคำอธิบายของเฮลีย์ ความดูแคลนในดวงตาของแอนนาเด่นชัดยิ่งขึ้น “เข้าใจแล้ว! ไม่ใช่ว่าคุณไม่มีเงินซื้อ แต่เพราะถึงมีเงินก็ไม่กล้าใช้ใช่ไหม?”
“คุณคงต้องได้รับความยินยอมจากภรรยาของคุณก่อนถึงจะใช้จ่ายได้สักสตางค์!”
“คนอย่างคุณกล้าดียังไงมาหาอีวอนน์ คุณมีปัญหาทางสมองรึไง?!”
“คุณไม่กลัวว่าภรรยาของคุณจะรู้และฆ่าคุณเพราะเรื่องนี้หรือ?”
“ผมไม่เห็นว่ามันจะเป็นปัญหาตรงไหน” ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะลืมตา “อีกอย่าง ผมไม่สนใจอาหารของที่นี่ เพราะได้ยินมาว่าเกี๊ยวในวัดเฉิงหวงอร่อยดี ผมจึงขอให้คนส่งพวกมันมาที่นี่แล้ว”
“เกี๊ยวจากวัดเฉิงหวง?!”
เฮลีย์และแอนนาต่างตกตะลึง
แน่นอนว่าพวกเธอรู้เรื่องเกี๊ยวจากวัดเฉิงหวง เพราะมันถือเป็นอาหารเช้า “มีชื่อเสียงในอินเทอร์เน็ต” อย่างแท้จริง
ต้นตระกูลของปรมาจารย์ที่ทำเกี๊ยวเป็นพ่อครัวครัวจากในวัง เขาได้นำสูตรลับในการทำเกี๊ยวออกมาจากในวังด้วย
เนื่องจากวัตถุดิบล้วนเป็นของหายาก เขาจึงทำเกี๊ยวได้เพียงวันละสิบกล่องเท่านั้น
เกี๊ยวพวกนั้นราคาไม่แพง แต่คนที่ต้องการซื้อมันต้องจองล่วงหน้าอย่างน้อยสองถึงสามปีกว่าจะได้กิน
แต่นายบ้านนอกคนนี้กลับบอกว่ากำลังจัมีคนมาส่งเกี๊ยวถึงที่นี่จริง ๆ เหรอ?
ช่างน่าขันนัก!
