ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 1657

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1657

ทิโมธีไม่ใช่เจ้าชายหรือแม้แต่นายท่านที่ไหน แต่พี่สาวของเขาใจดีกับเขาเกินไปและทำให้เขาเสียนิสัย

นั่นเป็นเหตุผลที่เขากล้าใช้ชื่อของเบนจามินโอ้อวดอำนาจของเขาไปทุกที่และทุกอย่างที่เขาต้องการอย่างโจ่งแจ้ง เขาอยากจะทำให้โยนาเป็นของเขาด้วยซ้ำ

เมื่อคนนอกพยายามที่จะปรากฏตัวในมอร์ดู ทิโมธีจะไม่ปรานีพวกเขาและบดขยี้พวกเขาทุกคน

เมื่อไม่นานมานี้ นายน้อยผู้เย่อหยิ่งจากตระกูลร่ำรวยในโวลซิ่งต้องการต่อกรกับทิโมธีเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง แต่พวกเขาล้วนจบลงด้วยความพ่ายแพ้อย่างอัปยศ

ทิโมธีเป็นใคร?

เขาไม่จำเป็นต้องกลัวใคร!

ถึงกระนั้น คนบ้านนอกตัวเหม็นฉึ่งกลับเตะเขาลงไปกองกับพื้นและทุบตีเขาอีกด้วย

ทิโมธีเดือดดาลด้วยความโกรธ

ไอ้บ้านนอกนี่ทำร้ายเขาอย่างหนักโดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา ไม่เพียงแค่นั้น เขายังเอ่ยปากอย่างหยิ่งยโสว่าทิโมธีได้รับอนุญาตให้โทรหาใครก็ตามที่เป็นเพื่อนของเขา

ทิโมธีโกรธมาก เขามองข้ามความเจ็บปวดในร่างกายของเขา

เขาและผู้ติดตามรีบโทรศัพท์

ในทางกลับกัน ฮาร์วีย์ก็เริ่มเล่นโทรศัพท์รออย่างไม่ไยดี

เขาไม่คิดจะโทรหาใคร เขาจึงยืนรออยู่อย่างไม่สนใจโลก

ท่าทางสาบย ๆ ของเขาทำให้ทิโมธียิ่งโกรธมากยิ่งขึ้น

บรืน บรืน บรืน!

ไม่เกินสิบนาทีต่อมา รถหลายคันก็ปรากฏขึ้นให้เห็น

รถแรงเลอร์ รถโตโยต้า พราโด้ รถแลนด์ครุยเซอร์ รถเมอร์เซเดส เบนซ์ จี คลาส และรถโรลส์-รอยซ์ คัลลิแนน…

ทั้งหมดนี้ถือได้ว่าเป็นแบรนด์รถระดับแนวหน้า

เห็นได้ชัดว่าชาวมอร์ดู ชื่นชอบรถออฟโรดที่ดูดุร้ายเช่นนี้

ทิโมธีมีเส้นสายมากมายทั่วมอร์ดู ในไม่ช้า เขาก็ได้รวบรวมบุคคลที่มีชื่อเสียงและนายน้อยผู้มั่งคั่งทุกคนที่เขารู้จักไว้ที่นี่แล้ว

พวกเขาทั้งหมดล้วนเป็นส่วนหนึ่งของสโมสรรถออฟโรดของมอร์ดู

แม้จะมีชื่อเช่นนั้น แต่สโมสรแห่งนี้ก็เป็นเพียงฉากหน้าที่เหล่าเศรษฐีจอมเสเพลและคนดังใช้เพื่อมาพบปะสังสรรค์กัน

สตีเว่นเองก็ซื้อรถเมอร์เซเดส เบนซ์ จี คลาส มาเพียงเพื่อจะเข้าสมาคมนี้ด้วย

ชายหนุ่มผู้มั่งคั่งทั้งหมดก้าวลงจากรถโดยถืออาวุธหลายชนิดไว้ในมือ บางคนถือไม้กอล์ฟ ในขณะที่บางคนถือไม้เบสบอลขนาดใหญ่ อาวุธทุกชิ้นอยู่ในการกำมือของพวกเขาแล้ว

มีผู้หญิงสวยหลายคนติดตามพวกเขามาด้วย เพราะหากพวกเขาไม่มีผู้หญิงติดสอยห้อยแขน ชีวิตก็คงไร้ความหมาย

ในพริบตาเดียว ซอกซอยที่เงียบเหงาก็ดูคราแน่นขึ้น

คนประมาณสองร้อยคนล้อมรอบฮาร์วีย์ พวกเขาจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาเย็นชาและท่าทางที่ดูคุกคาม

ทิโมธีดูเหมือนจะมีความสามารถเล็กน้อย เขาทำแผลด้วยวิธีที่ง่ายที่สุดเท่าที่จะทำได้ และยืนอยู่บนรถปราโดก่อนมองไปรอบ ๆ ตัวเขา

เมื่อเห็นว่าเหล่านายน้องของชมรมรถออฟโรดของมอร์ดูมาร่วมงานของเขา เขาก็ยิ่งเย่อหยิ่งและถือดี

ขณะยืนอยู่บนปราโด เขาดูถูกฮาร์วีย์และตะคอกว่า “ฉันจะให้โอกาสนายเป็นครั้งสุดท้าย ฮาร์วีย์ ยอร์ก!”

“ขอร้องอ้อนวอนและขอโทษฉัน! หักแขนขาทั้งสี่ข้างของนาย แล้วออกจากมอร์ดูไปทันที”

“ถ้านายทำอย่างนั้น ฉันจะปล่อยนายไป”

ฮาร์วีย์หรี่ตา จากนั้นเขาก็ตอบอย่างไม่มีท่าทีตื่นตระหนกในน้ำเสียง “ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมจะเป็นคนหักแขนขาคุณที่หลังเอง”

“ฮาร์วีย์ ยอร์ก! ฉันเตือนนายไว้เลย!”

“เลิกทำตัวโอหังกับฉันสักที!”

“ไม่มีใครในมอร์ดูปกป้องนายได้!”

“และฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย!”

“ถ้าพลังของคุณเรียกคนได้มากขนาดนี้…”

ฮาร์วีย์เหลือบมองไปรอบ ๆ

“ถ้าอย่างนั้นนะทิโมธี ผมจะหักแขนและขาของทุกคนที่นี่”

“นายบ้าไปแล้ว!”

ทิโมธีไม่คิดเลยว่าแม้ในสถานการณ์เช่นนี้ ฮาร์วีย์จะยังคงทำตัวหยิ่งยโสไม่เปลี่ยน

“นายจะเข้าใจผลของการกระตุกหนวดเสือในไม่ช้า!”