ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1660
ตู้ม!
จิตใจของทิโมธีและทุกคนที่เฝ้าดูตกอยู่ในความโกลาหลอย่างหนักหน่วง
เพียงแค่ฮาร์วีย์เอ่ยปาก นายน้อยตระกูลบาวเออร์ ชายผู้เข้าใกล้ตำแหน่งรองหัวหน้าสาขาของหลงเหมิน ในมอร์ดู และเป็นถึงซีอีโอของไคเซ็น กรุ๊ปก็ยอมคุกเข่าลง
แค่คุกเข่าอย่างเดียวนั้นไม่เท่าไหร่หรอก…
แต่เขายังเห่าต่อหน้าทุกคนอย่างกับหมาจรจัด!
ฝูงชนยังคงตกอยู่ในภวังค์ พวกเขาไม่อาจเรียกสติกลับมาได้
“คุกเข่าแล้วยืดหลังให้ตรง”
ฮาร์วีย์สั่งด้วยน้ำเสียงเฉยเมย
“โฮ่ง!”
ไอเดนพยักหน้าอย่างยำเกรงและยืดหลังจนตรง จากนั้นจึงโน้มใบหน้าไปทางฮาร์วีย์
เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์ตบปากของไอเดนนั่นทำให้หัวของไอเดนสะบัดไปอย่างแรง
“ไม่เพียงแต่คุณจะไม่ทำตามที่ผมสั่งไว้ก่อนหน้านี้เท่านั้น แต่คุณยังช่วยทิโมธีแก้แค้นด้วยงั้นเหรอ?”
ไอเดนไม่กล้าอธิบายตัวเอง
เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์ตบหน้าไอเดนอีกครั้ง
“คุณคิดว่าผมเลี้ยงคุณไว้เพื่อให้มารังแกคนอื่นงั้นหรือ?”
ไอเดนไม่กล้าเปิดปากตอบโต้ จะขยับหนีก็ไม่กล้าเช่นกัน
เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์ตบหน้าไอเดนอีกครั้ง
“เป็นเพราะคุณไม่รู้วิธีคว้าโอกาสที่ผมมอบให้คุณใช่ไหม?”
ไอเดนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว เขาไม่กล้าแม้แต่จะขยับริมฝีปาก
“นี่เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมจะปล่อยให้คุณรอดตายไปได้”
ฮาร์วีย์ตบหน้าไอเดนเบา ๆ
“ในฐานะสัตว์เลี้ยงของผม คุณจะกัดคนที่ผมสั่งเท่านั้น”
“ถ้าคุณกัดใครโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผม ผมจะฆ่าคุณ เข้าใจไหม?”
“ครับ ครับ ครับ!”
ไอเดนยังคงพยักหน้า เขาแสดงความเคารพมากเกินปกติ
เขาแลบลิ้นออกมาแทบจะในทันที อย่างนึงอยากจะเอาใจฮาร์วีย์
“โฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง!”
ฝูงชนทั้งหมดเงียบกริบ ร่างกายของพวกเขาแข็งเป็นน้ำแข็ง พวกเขาไม่อาจยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้
ทิโมธีซึ่งนอนอยู่บนพื้นอยากจะตบเรียกสติตัวเองแรง ๆ
ฮาร์วีย์เตะไอเดนออกไป จากนั้นก็จ้องไปที่ทิโมธีอย่างเย็นชา
“ผมบอกคุณแล้วว่าต่อให้ไอเดนมาที่นี่ คุณก็ไม่มีทางแก้แค้นให้ตัวเองได้”
“ไปถามเขาสิ ว่าเขาจะกล้าพูดหรือเปล่า?”
“ไปถามเขาว่าเขาเป็นสัตว์เลี้ยงของผมไหม?!”
เมื่อมองดูไอเดนแลบลิ้นขณะคุกเข่า ทิโมธีก็คอแห้ง เขาไม่รู้จะสวนกลับฮาร์วีย์อย่างไร แต่เขารู้ว่าวันนี้คงจะเป็นวันที่เขาต้องอับอายขายหน้าอย่างที่สุดแน่นอน
ฮาร์วีย์หยิบกระดาษทิชชู่ออกมาเช็ดมือ จากนั้นก็จ้องไปที่ไอเดน
“น้องชายที่แสนดีของคุณต้องการให้ผมคุกเข่าขอโทษ เขาอยากให้ผมหักแขนตัวเองอีกต่างหาก”
“ทีนี้คุณรู้แล้วใช่ไหมว่าต้องทำอะไร?”
‘ไอ้เวรนั่น! เขาอยากที่จะหักแขนฮาร์วีย์งั้นเหรอ?!’
แววตาของไอเดนค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นเข้ม เขาพยายามคลานกลับขึ้นมา แล้วตวาดออกไปเสียงดังว่า “ทิโมธี เฟจ มาที่นี่เดี๋ยวนี้!”
“ขอโทษคุณยอร์ก! ขอโทษเดี๋ยวนี้!”
หลายคนตกตะลึงงุนงงกับคำพูดของไอเดน
ไอเดนน่าสมเพชราวกับหมาข้างถนน… ไม่หรอก ความจริงที่ว่าเขาเป็นหมาของใครบางคนนั้นน่าตกใจมากกว่าความเย่อหยิ่งของฮาร์วีย์ก่อนหน้านี้เสียอีก
ไอเดนเป็นหนึ่งในคนหนุนหลังที่ใหญ่ที่สุดของทิโมธี ทิโมธีใช้ชื่อของไอเดนไปข่มขวัญผู้คนตามอำเถอใจเสมอ
ถึงตอนนี้ ไอเดนขอให้ทิโมธีคุกเข่า
มันน่าอึดอัดเกินไป!
ไม่มีใครเดาออกหรอกว่าคนบ้านนอกจะควบคุมเศรษฐีจอมเสเพลอย่างไอเดนได้
ไอเดนไม่เห็นหัวของเจ้าหน้าที่รัฐบาลแห่งมอร์ดูด้วยซ้ำ
แต่ต่อหน้าฮาร์วีย์เขากลับเห่าเหมือนหมาตัวหนึ่ง…
นี่…นี่…นี่…
ทิโมธีตะโกนถามอย่างน่าสมเพช “นายน้อยบาวเออร์ เขาเป็นใครกันแน่?! เขาไม่มีสิทธิ์ที่จะ…!”
เพี๊ยะ!
ไอเดนส่งทิโมธีให้ลอยออกไปเพราะแรงตบหน้าที่รุนแรงโดยไม่คิดที่จะเอ่ยปาก
