ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1662
เคลลี่มีทาวน์เฮาส์วิลล่าใจกลางเมืองมอร์ดู
แม้ว่าวิลล่านี้จะค่อนข้างทรุดโทรม แต่ถือว่าตั้งอยู่ในทำเลที่ค่อนข้างดี มีลานด้านหน้าและด้านหลังวิลล่า รวมถึงจุดจอดรถที่กำหนดไว้ให้ วิลล่าของเคลลี่แห่งนี้มีราคาหลายล้านดอลลาร์
นี่ก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ได้ว่า เคลลี่ประสบความสำเร็จเพียงใดแถมยังจะใช้จ่ายได้อย่างฟุ่มเฟือยได้สบาย ๆ ในบางครั้งอีกด้วย
“หลานมาแล้วเหรอฮาร์วีย์?”
เมื่อฮาร์วีย์กดกริ่งที่ประตูบ้าน เคลลี่ก็ปรากฏตัวขึ้นด้วยรอยยิ้มและพาฮาร์วีย์เข้าไปในห้องนั่งเล่น
“โธ่เอ๊ย ทำไมหลานสุภาพกับลุงจัง? เอาของขวัญมาฝากเสียด้วย!”
ขณะที่เขาพูด เคลลี่ก็วางกล่องของขวัญลงบนโต๊ะน้ำชาอย่างไม่แยแส เขาฉายรอยยิ้มอบอุ่นตามแบบฉบับของญาติผู้ใหญ่ส่งมายังฮาร์วีย์
“จูน เฮเซลในเมื่อฮาร์วีย์มาถึงแล้ว ทำอาหารให้เขาเพิ่มอีกสักสองสามอย่างสิ”
จูนกับเฮเซลซึ่งดูยุ่งมากเดินผ่านฮาร์วีย์ไป พวกเธอมองไปที่ฮาร์วีย์ซึ่งกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟา สายตาของพวกเธอก็เปลี่ยนไป กลับกลายเป็นสายตาแห่งความดูถูกเหยียดหยาม
จากนั้นพวกเธอก็หันไปมองกล่องของขวัญที่ดูชำรุดเล็กน้อยที่ฮาร์วีย์ซื้อมาและหัวเราะคิกคัก
‘คนบ้านนอกก็แบบนี้แหละ แม้แต่ของขวัญที่เขาซื้อก็ยังดูไม่จืด ดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีเงินติดตัวเลยสักแดง’
ฮาร์วีย์ทำอะไรกับกล่องนี้ไม่ได้มากนัก เพราะมันถูกทำลายลงตอนที่เขาถูกทิโมธีขวางเอาไว้ น่าเสียดายที่เขาเพิ่งตระหนักถึงสภาพที่น่าสมเพชของมัน ในตอนที่เขามาถึงวิลล่าของเคลลี่แล้ว
ฮาร์วีย์ทักทายลุงของเขาด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่น โดยไม่สนใจสายตาเย็นชาของจูนและเฮเซล
“ลุงมาโลน ป้าเฮเซล”
“อืม”
จูนพยักหน้ารับ ไม่มีแม้แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ เธอหันหลังให้ฮาร์วีย์และพูดกับสามีอย่างเย็นชาว่า “พ่อแม่ของฉันจะอยู่ที่นี่คืนนี้ ดังนั้นคุณหาที่พักให้พวกเขาด้วย”
“อย่าลืมล่ะว่าพวกเขาชอบความสงบ ในเมื่อพวกมันกำลังจะมาที่นี่ เราไม่ควรมีคนนอกอยู่ในบ้าน”
“พ่อแม่คุณกำลังมาเหรอ?”
เคลลี่ตัวแข็งเล็กน้อย พ่อตาแม่ยายของเขาเป็นข้าราชการชั้นผู้น้อยที่ทำงานให้กับรัฐบาล พวกเขาเพลิดเพลินไปกับการซื้อและขายวุตถุโบราณในเขตการค้าวัตถุโบราณ พวกเขามักซื้อขายและทำข้อตกลงกับพรรคพวกจากรัฐบาลอีกต่างหาก
หลังจากที่พวกเขาเกษียณ นิสัยและความเย่อหยิ่งของพวกเขาที่บ่มเพาะมาจากการทำงานของพวกเขายังคงอยู่
จูนไม่ได้โกหก เธอพูดความจริง พ่อแม่ของเธอชอบที่เงียบ ๆ
เคลลี่อยากให้ฮาร์วีย์อยู่ที่วิลล่าด้วยกันสักสองสามวัน แต่ตอนนี้พ่อตาแม่ยายของเขากำลังจะมาเยี่ยม…
เมื่อเคลลี่มองไปที่สีหน้าเย็นชาของจูน เขาเข้าใจในทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เธอตั้งใจเชิญพ่อแม่ของเธอมาเพื่อป้องกันไม่ให้ฮาร์วีย์อยู่กับพวกเขาและได้ใกล้ชิดกับเฮเซล
ความจริงข้อนี้ทำให้เขาไม่พอใจอยู่บ้าง แต่เขาก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อระงับความโกรธลง เนื่องจากพ่อตาแม่ยายของเขากำลังจะมา เขาจึงต้องยับยั้งตัวเองไว้ เขาทำได้เพียงพูดอย่างสิ้นหวังว่า “ผมเข้าใจแล้ว รีบทำอาหารเถอะ ฮาร์วีย์หิวน่าดูแล้ว!”
ฮาร์วีย์มาถึงมอร์ดูแล้ว เคลลี่รู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมนัก หากเขาไม่ให้ฮาร์วีย์ค้างคืนที่นี่
“ฉันกำลังทำสตูว์ไก่กับเห็ด! จะเสร็จเร็วได้ยังไง?!”
“อีกอย่างเขานำใบชามาด้วยไม่ใช่เหรอ? เอาพวกมันมาสิ ฉันจะใช้!”
จากนั้นเคลลี่ก็ตอบอย่างไม่มีทางเลือกว่า “ก็ได้ ก็ได้ ก็ได้”
จากนั้นเขาก็ถือชาผู่เอ๋ออัดก้อนเข้าไปในครัว ก่อนจะเขาหันไปหาเฮเซล
“เฮเซล ลูกควรไปคุยกับฮาร์วีย์ ลูกกับฮาร์วีย์เคยชอบพอกันในวัยเด็กมาก่อนไม่ใช่เหรอ? ไปตอนรับเขาหน่อยสิ”
เฮเซลซึ่งกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่ตอบอย่างรำคาญใจว่า “หนูเข้าใจแล้ว! น่ารำคาญจริง ๆ!”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ
“ขอบคุณครับคุณลุงมาโลน แต่ดูแลตัวเองได้”
เมื่อเห็นฮาร์วีย์พยายามยิ้มให้คนอื่นพอใจ ความเย่อหยิ่งที่เอเซลมีต่อฮาร์วีย์ก็รุนแรงยิ่งขึ้น เธอรู้สึกว่าฮาร์วีย์มาที่นี่ก็เพื่อเอาใจพ่อของเธอ เพื่อให้ได้ทุกอย่างที่เขาต้องการ
เฮเซลเย้ยหยันและไม่สนใจฮาร์วีย์
“ฉันไม่รู้จะพูดอะไรกับคุณฮาร์วีย์ ฉันจะไม่รบกวนคุณจากการดูทีวีหรอก ฉันจะกลับไปถ่ายทอดสดแล้ว”
