ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1666
ของขวัญลึกลับนี้ถูกลือกันในช่วงที่แอปเพิ่งเปิดตัวเท่านั้น
สตรีมเมอร์หลายคนประกาศว่าพวกเขาจะแต่งงานกับใครก็ตามที่ส่งของขวัญ เทพสงครามศักดิ์สิทธิ์ ให้พวกเขา
ถึงกระนั้นก็ยังไม่มีใครเคยรับของขวัญนี้มาก่อน
แต่ตอนนี้ เสือซุ่มอย่างมิสเตอร์ไทคูนกลับแลกเทพสงครามศักดิ์สิทธิ์ในตำนานนี้มาในเสี้ยวนาที!
ภาพนี้ทำให้ฝูงชนตกตะลึง
แอปที่เน้นสื่อบันเทิงจำนวนมากรีบคว้าโอกาสนี้โฆษณาให้ดูริน
ฮาร์วีย์บรรลุเป้าหมายแล้ว การโฆษณาแพลตฟอร์มของเขานั้นน่าสนใจทีเดียว
ในทางกลับกัน เฮเซลก็กระโดดขึ้นลงด้วยความตื่นเต้น เธอไม่สนว่าตัวเองจะเสียภาพลักษณ์หรือไม่
“เทพสงครามศักดิ์สิทธิ์?”
“เทพสงครามศักดิ์สิทธิ์จริงหรือ?”
“หนึ่งล้านห้าแสนดอลลาห์!”
“พระเจ้า! บ้าไปแล้ว! ฉันรวยแล้ว!”
“ดูเหมือนว่ามิสเตอร์ไทคูนไม่ได้หนีไปไหน! เขาแค่ต้องให้เวลาราว ๆ สิบนาทีในการเติมเงินเข้าบัญชี!”
“ฉันรักคุณมิสเตอร์ไทคูน!”
“ฉันอยากมีลูกกับคุณ มิสเตอร์ไทคูน!”
หลังจากเงียบไปชั่วครู่ ทั้งแพลตฟอร์มก็ระเบิดออก คลื่นเสียงโห่ร้องและการแลกของขวัญเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน
กล่องข้อความส่วนตัวของฮาร์วีย์ถูกก่อกวนด้วยข้อความในทันที ผู้ชมและสตรีมเมอร์จำนวนนับไม่ถ้วนส่งข้อความถึงเขาและพยายามติดต่อกับเขา
พูดได้เต็มปากว่ามิสเตอร์ไทคูนได้กลายเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงที่สุดในแพลตฟอร์ม แซงหน้าสตีเว่นและเฮเซลไปแล้ว!
“นายน้อยวอล์คเกอร์ ถึงตาคุณแล้ว”
ก่อนที่สิ่งต่าง ๆ จะสงบลง ฮาร์วีย์ถือโอกาสนี้ยั่วยุสตีเว่นด้วยข้อความ ในขณะที่คนอื่น ๆ ยังคงชื่นชมยินดีกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ฝูงชนไหลตามอย่างรวดเร็วและเริ่มเรียกหานายน้อยวอล์คเกอร์แห่งมอร์ดูเช่นกัน
ถึงตอนนี้ สตีเว่นก็ยังนิ่งเงียบ
หากเขายังไม่หยุด เขาจะต้องเสียเงินมากกว่าหนึ่งล้านห้าแสนดอลลาห์ ใครที่ไม่ใช่เจ้าชายหรือนายน้อยจากตระกูลชั้นสูงย่อมลังเลใจ
เงินจำนวนนี้มีค่าเท่ากับเงินเดือนของสตีเว่นรวมกันมากกว่าสามปี!
แต่ถ้าเขาไม่จ่ายเงินให้มากกว่านี้ ชื่อเสียงของเขาก็จะพังทลาย!
เหงื่อเย็นเปียกชุ่มไปทั้งแผ่นหลังของสตีเว่น ร่างของเขาสั่นไม่หยุด
เขาไม่เคยคิดเลยว่าเขาจะเดือดร้อนเรื่องเงิน แต่ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนเป็นไอ้ขี้แพ้ไปแล้ว
ไม่ว่าเขาจะเติมเงินด้วยส่วนลดที่เขามีไปมากแค่ไหน เขาก็ไม่อาจต่อสู้กับมิสเตอร์ไทคูน ชายผู้มีเงินมากจนอาจเติมเต็มหลุมดำได้
จะแข่งกับคนอย่างเขาได้อย่างไร?
ทว่าฮาร์วีย์ไม่แยแสกับความทุกข์ยากที่เขามอบให้สตีเว่น
“เอาเลย นายน้อยวอล์คเกอร์แห่งมอร์ดู เราเพิ่งเริ่มกันเองนี่!”
“คุณไม่ได้ขอให้ผมสู้กับคุณเหรอ?”
“ผมก็ทำแล้วไง ทีนี้ ทำไมคุณยังไม่สู้กลับล่ะ?”
“ตอนนี้มีคนเป็นร้อยเป็นพันเป็นสักขีพยานให้ ใครยอมแพ้ก่อนต้องเรียกอีกฝ่ายว่า ‘นายท่าน’!”
“อะไรกัน? เงินหมดแล้วเหรอ? นายน้อยวอล์คเกอร์น่าสงสารจังเลยเนอะ? แต่คุณเป็นถึงนายน้อยเชียวนะ!”
“มีเงินไม่ถึงหนึ่งล้านห้าแสนดอลลาห์งั้นเหรอ?”
สตีเว่นกัดฟันแน่น เขาอยากจะสืบหาว่าฮาร์วีย์อยู่ที่ไหนและไปทุบเขาให้ตาย
ถ้าเขาล่าถอย ไม่เพียงแต่เขาจะต้องอดทนต่อความคิดเห็นที่น่ากลัวของทุกคนเท่านั้น แต่เขายังจะต้องทนอับอายที่จะใช้บัญชีที่แลกมาด้วยเงินหลายแสนดอลลาร์ต่ออีกด้วย
“เงินหมดแล้วสินะ?”
“เล่นต่อไม่ได้แล้วเหรอ?”
ฮาร์วีย์กำลังพิมพ์ด้วยน้ำเสียงที่สงบและราบเรียบ
“ลืมมันไปเถอะ ผมจะไม่สนใจแล้ว ผมก็ไม่อยากให้คุณสู้กับผมต่อแล้วเหมือนกัน ถ้าคุณสามารถบแลกของขวัญได้มากกว่าผมแค่หนึ่งดอลลาร์ ผมจะยอมแพ้ ฟังดูเข้าท่าไหม?”
“แต่ถ้าทำไม่ได้ ก็เรียกผมว่า‘นายท่าน’แล้วกัน!”
นายน้อยวอล์คเกอร์แห่งมอร์ดูกำลังเดือดดาลด้วยความโกรธ
“อย่าบังคับกันนะ ไอ้หนู!”
“แล้วถ้าผมจะบังคับล่ะ?”
“ถ้าไม่ยอมแพ้ก็แลกของขวัญเพิ่มสิ!”
“เอาเลยสิ! เอาเลย นายน้อยวอล์คเกอร์! จัดการมิสเตอร์ไทคูนเลย!”
“ใช่! แค่หนึ่งล้านห้าแสนดอลลาห์เอง!”
“คุณต้องต่อสู้เพื่อสาวงามสิ! แค่หนึ่งล้านห้าแสนดอลลาห์เท่านั้น!”
“แค่โปรยเงินจำนวนที่ใช้ซื้อบ้านได้แล้วมันยังไง? มันไม่ขนาดนั้นหรอก!”
“เรื่องเงินไม่สำคัญเท่าชื่อเสียงหรอก! หากคุณไม่ทุ่มเงินให้มากกว่านี้ คุณจะมีหน้าไปเจอใครได้อีกในอนาคต!”
