ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1669
เคลลี่ มาโลนผงะเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำสองคำนี้ ไคเซ็น กรุ๊ป
ไคเซ็น กรุ๊ปเป็นกลุ่มใหญ่ ถ้าเขาสามารถทำงานในบริษัทนี้ได้ เขาจะมีอนาคตที่สดใสซึ่งดีกว่าบริษัทเล็ก ๆ ที่เขากำลังทำงานอยู่
จูน ลีถอนหายใจอีกครั้ง แม้ว่าเธอจะต้องได้รับความช่วยเหลือจากเฮเซล มาโลน แต่มันก็ดีกว่าปล่อยให้ไอ้เลวฮาร์วีย์ ยอร์กนี่มาทำตัวเป็งคางคกขึ้นวอในบริษัทเป็นหมื่นเท่า
ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไร
เฮเซลดูสับสน เธอคิดว่าคงไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะแนะนำฮาร์วีย์ให้รู้จักกับไคเซ็น กรุ๊ป แต่เธอรู้สึกว่าฮาร์วีย์เป็นพวกหัวรุนแรงและอาจทำให้เธอเสียชื่อเสียงได้ทุกเมื่อ
แต่เธอไม่ต้องการเห็นพ่อแม่ของเธอเอาแต่ทะเลาะกันเรื่องคนนอกอย่างฮาร์วีย์ ดังนั้นเธอจึงต้องยื่นมือออกมาแก้ปัญหา
“แต่คุณพ่อ ขอหนูพูดให้ชัดเจนก่อน ในไคเซ็น กรุ๊ป น้องใหม่ของบริษัทไม่มีทางที่จะได้รับเงินหลายแสนดอลลาร์ พวกเขาจะดูที่ความสามารถก่อน! สถานที่นั้นให้ความสำคัญเรื่องความสามารถที่แท้จริงที่สุด”
“หนูพาเขาเข้าไปทำงานได้เท่านั้น สำหรับความก้าวหน้าของเขานั้นล้วนขึ้นอยู่กับตัวเขาเอง!”
“ถ้าเขาทำผลงานได้ดี การจะหาเงินได้ปีละหลายแสนดอลลาร์ก็ไกลเกินเอื้อม อาจจะทำเงินได้เงินปีละล้านดอลลาร์ด้วยซ้ำ!”
เฮเซลมองไปที่พ่อแม่ของเธอด้วยแววตาจริงจัง จากนั้นเธอก็หันกลับมามองฮาร์วีย์อย่างสูงส่ง “คุณและฉันจะไปรายงานตัวที่ไคเซ็น กรุ๊ปในอีกสองวัน!
“ถ้าในหนึ่งปีคุณสามารถทำรายได้ต่อปีได้สองสามล้านดอลลาร์ ฉันจะพิจารณาให้โอกาสคุณทำคะแนนกับฉันใหม่!”
หลังจากพูดสิ่งนี้เฮเซลมีท่าทางพอใจ เธอคิดว่าตัวเองเก่ง
สิ่งนี้ช่วยแก้ปัญหาเรื่องที่พ่อแม่ของเธอทะเลาะกัน และยังป้องกันไม่ให้ฮาร์วีย์มาเป็นหนามยอกอกในตระกูลมาโลน
สิ่งสำคัญที่สุดคือ เธอปฏิเสธคำขอของพ่อที่คิดจะจับคู่เธอกับฮาร์วีย์ได้อย่างแนบเนียน
เธอให้โอกาสเขาแล้วโดยบอกว่าเขาสามารถมาทำคะแนนกับเธอได้ด้วยรายได้ล้านเหรียญต่อปีเท่านั้น
ถ้าเขาทำไม่ได้ เขาจะโทษใครได้? มีแต่ต้องโทษตัวเอง!
แต่หากฮาร์วีย์ทำได้แสดงว่าเขายังมีอนาคต ทำไมไม่ลองให้โอกาสเขาได้มาเป็นคนใช้ของเธอล่ะ?
เคลลี่ไม่เคยรู้ว่าเฮเซลมีคิดอะไรไปต่าง ๆ นานาเช่นนั้น หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า “เฮเซล ลูกแน่ใจหรือว่าจะแนะนำฮาร์วีย์ให้ไคเซ็น กรุ๊ปได้?”
“และยังทำให้เขาทำเงินได้หลายล้านต่อปีด้วยเหรอ? เป็นไปได้จริงเหรอ”
จูนไม่พูดอะไร ตราบใดที่ฮาร์วีย์จะไม่ต้องมาเกาะกินตระกูลมาโลน เธอก็ไม่เดือดร้อน เธอแทบรอไม่ไหวที่จะเตะส่งฮาร์วีย์ไปให้พ้น
เฮเซลพูดอย่างมั่นใจว่า “หนูเป็นถึงรองผู้อำนวยการฝ่ายขาย การจ้างพนักงานขายสักคนก็ว่าเป็นเรื่องปกติ!”
“อีกอย่างเงินเดือนของพนักงานขายก็อิงตามระบบเงินเดือนพื้นฐาน ถ้าไม่มีความสามารถ เงินเดือนก็จะอยู่ที่สองร้อยแปดสิบดอลลาร์ แต่หากจัดการเรื่องสำคัญได้ รายได้หลายล้านดอลลาร์ต่อปีก็เป็นเพียงเงินขั้นต่ำเท่านั้น!”
“ถ้าลูกพูดอย่างนั้น ก็ถือว่านี่เป็นเวทีสำหรับฝึกฝนตัวเองอย่างแท้จริง!” เคลลี่คิดไปไกล “ฮาร์วีย์มันถูกกำหนดไว้แล้ว หลานจะได้ทำงานในไคเซ็น กรุ๊ป และหากหลานทำงานได้ดีและมีรายได้ต่อปีหลายแสนดอลลาร์ นอกจากการรับเงินหลายล้านดอลลาร์ต่อปีแล้ว ลุงจะซื้อบ้านในมอร์ดูให้หลานเป็นของขวัญ!”
“คุณพูดเรื่องอะไร?!”
จูนที่ไม่คัดค้านในตอนแรกขมวดคิ้ว ที่อยู่อาศัยเชิงพาณิชย์ในมอร์ดูมีราคาอย่างน้อยหลายล้านดอลลาร์ ดูเหมือนว่าไม่ว่าจะหัวเด็ดตีนขาดยังไงเคลลี่ก็จะสนับสนุนฮาร์วีย์อยู่วันยันค่ำ
เมื่อเห็นว่าแม่ของเธอกำลังจะโกรธอีกครั้ง เฮเซลรีบเอนตัวไปกระซิบว่า “แม่คะ เขาทำรายได้หลายแสนดอลลาร์หรือหนึ่งล้านดอลลาร์ต่อปีไม่ได้หรอก แม่จะกลัวอะไร?”
“หนูว่าคนอย่างเขาจะหาเงินปีละหลายหมื่นดอลลาร์ไม่ได้ด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงหลักแสนหลักล้านหรอก?
“ทำไมต้องทะเลาะกับท่านพ่อในเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้?”
