ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1670
จูน ลีก็คิดเช่นนั้น
แม้แต่คนอย่างสตีเว่น วอล์กเกอร์ยังมีเงินเดือนเพียงสามแสนหนึ่งหมื่นดอลลาร์ต่อปีเท่านั้น
ฮาร์วีย์ ยอร์ก จะมีรายได้ต่อปีจำนวนหลายแสนดอลลาร์ได้อย่างไร?
เขาคงได้แต่ฝัน!
ทำไมเธอถึงยังต้องมานั่งทะเลาะกับเคลลี่ มาโลนในเรื่องที่เป็นไปไม่ได้นี้ด้วย?
จูนมองไปที่ฮาร์วีย์และพูดอย่างเย้ยหยัน ขณะที่กำลังคิด “ฮาร์วีย์! ถ้าตกลงตามนี้”
“ก็รีบขอบคุณเฮเซล มาโลนเสียสิ!”
“ไคเซ็น กรุ๊ป เป็นกลุ่มบริษัทที่มีชื่อเสียงมากในมอร์ดู เหล่าผู้ถือหุ้นล้วนเป็นสมาชิกระดับสูงของสาขาหลงเหมิน!
“ถ้าได้ทำงานในบริษัทนี้คุณต้องภูมิใจแน่ เก็บไว้ประดับวงศ์ตระกูลก็ยังได้!”
“แต่ฉันต้องขอบอกนายว่าหลังจากเข้าสู่ไคเซ็นกรุ๊ปแล้ว นายต้องจำหน้าที่ของนายให้ดี อย่าทำให้เฮเซลอับอายและสร้างปัญหาให้กับเธอ!
“ถ้านายหาเงินได้หนึ่งแสนดอลลาร์ต่อปี ฉันจะไม่ห้ามเคลลี่เรื่องซื้อบ้านให้นาย!
“และถ้านายหาเงินได้ปีละล้าน นายก็มีสิทธิ์จะทำคะแนนกับลูกสาวของฉัน!”
“ก่อนที่จะทำตามเงื่อนไขเหล่านั้นได้ อย่าแม้แต่จะคิดเรื่องพวกนี้ นายเข้าใจไหม?!”
เห็นได้ชัดว่าจูนปิดกั้นหนทางที่ฮาร์วีย์จะได้เข้าร่วมกับตระกูลมาโลนด้วยความช่วยเหลือจากไคเซ็น กรุ๊ป
แม้ว่าเคลลี่จะรู้ถึงสิ่งที่จูนพยายามทำดี แต่ก็ไม่อยากจะโต้เถียงกันต่อไปอีกแล้ว เขาถอนหายใจและพูดขึ้น “ฮาร์วีย์ไปเถอะ นับว่าเป็นลู่ทางที่ดี!”
“รอจนกว่าหลานจะทำสำเร็จ แล้วลุงจะจัดการตามที่บอก!”
ฮาร์วีย์ลังเล จนในที่สุดเขาก็ยืนขึ้น เขายิ้มและพูดว่า “ขอบคุณครับคุณลุง คุณป้า ขอบคุณเฮเซล ผมจะลองดูว่ามันจะเป็นยังไง”
ในตอนแรกเขาไม่ได้สนใจ ไคเซ็น กรุ๊ปมากนัก แต่เมื่อเห็นว่าเคลลี่เป็นห่วงเขามาก เขาจึงได้แต่ตกลงตามน้ำไป ไม่อย่างนั้นคงจะเกิดความวุ่นวายในตระกูลของพวกเขาอีกระลอก
ยิ่งไปกว่านั้น ไคเซ็น กรุ๊ปเป็นของเขา และอาจถือได้ว่าเป็นก้าวแรกของเขาในมอร์ดู หากเขาเข้าใจสถานการณ์และปัญหาภายใน ต่อไปเขาจะได้แก้ไขอะไร ๆ ได้ง่ายในอนาคต
อย่างไรซะอีวอนน์ ซาเวียร์ก็ไม่อยู่แล้ว เขาต้องแก้ปัญหาทุกอย่างด้วยตัวเอง
ฮาร์วีย์นึกถึงอีวอนน์อีกครั้ง เมื่อเขานึกถึงเรื่องนี้
เฮเซลเม้มริมฝีปากเล็กน้อยหลังจากเห็นท่าทางสงวนท่าทีของฮาร์วีย์
ผู้ชายคนนี้ตั้งใจที่จะมาอิงอาศัยอยู่ในครอบครัวของเธอ แต่พฤติกรรมอวดรู้ของเขานั้นอย่างไร้ยางอายในฐานะลูกผู้ชาย
ในตอนแรกเธอไม่เชื่อว่าฮาร์วีย์จะเป็นแมงดาที่เที่ยวเกาะผู้หญิงกิน
แต่ตอนนี้เธอเชื่ออย่างหมดหัวใจแล้ว
“เอาล่ะ ตกลงตามนั้น ทุกคนมากินข้าวกันเถอะ!”
เคลลี่พาฮาร์วีย์ไปที่ห้องอาหาร
“วันนี้ฉันทำไข่ต้มใบชาให้คุณและทำไก่ตุ๋นเห็ดให้ด้วย ฮาร์วีย์นายต้องลอง!”
จูนจ้องมองที่ฮาร์วีย์ด้วยท่าทางเย้ยหยันในขณะนี้
“นั่นทำมาจากของที่นายเอามาให้ทุกชิ้น ถ้าวันนี้นายกินมัน ตระกูลมาโลนก็จะหมดหนี้กับนาย!”
“อะไรนะ?! ไก่ตุ๋นเห็ด?!
“ไข่ต้มใบชา?!”
ฮาร์วีย์ตกใจมาก เขาไม่ได้อธิบายว่าของเขาน้ำไปให้ในตอนนั้นคือสมุนไพรโชวู เขาคิดว่าเคลลี่และครอบครัวค่อนข้างมีความรู้และน่าจะรู้เรื่องนี้ แต่พวกเขากลับเข้าใจผิดว่ามันเป็นเห็ดและเอามันมาทำอาหารเสียได้
อีกเรื่องที่หนักหนากว่านั้น ชาผูเอ๋อร์ที่โยนา ลินช์มอบให้เป็นผลิตภัณฑ์ชั้นเลิศ ชนิดที่แม้แต่เงินก็ซื้อไม่ได้ แต่พวกเขากลับใช้มันทำไข่ต้มใบชา…
“ทำไม? ที่บ้านนอกนั้นไม่มีอาหารอย่างไก่ตุ๋นเห็ดกินรึไง? ที่นั่นเขาไม่มีไข่ต้มใบชากินเหรอ?
“ต้องตกใจขนาดนั้นเลยรึ?”
จูนดูถูกปฏิกิริยาของฮาร์วีย์
“สมุนไพรโชวูมีกลิ่น ฉันไม่อยากกินมัน!”
“แล้วชาผูเอ๋อร์นั้นก็แข็งอย่างกับหิน ฉันขี้เกียจจะแงะเปิด ก็เลยโยนมันลงไปต้มทั้งอย่างนั้น!”
