ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1672
เคลลี่ มาโลนไม่รู้ว่าพ่อตาของเขาจะทำอะไรและตอบโดยไม่รู้ตัวว่า “หลานชายของผมมอบให้…”
“หลานชายเหรอ? ดี ดี หลานชายคนนี้ค่อนข้างดีกับเธอนะ!”
คุณพ่อลีบีบกากชาเล็กน้อยแล้วเคี้ยวในปาก จากนั้นเขาก็ส่ายหัวและพูดว่า “นี่คือชาผู่เอ๋อดิบจากโอไฮโอ มีต้นชาเหลืออยู่เพียงสามต้นในบริเวณชายแดน ผลผลิตต่อปีมีไม่ถึงร้อยก้อนด้วยซ้ำ”
“ฉันเคยเห็นมันในการประมูลมาก่อน ราคาประมูลเกือบถึงหนึ่งแสนสองหมื่นดอลลาร์ต่อก้อน เด็กที่ให้ชาผู่เอ๋อนี้กับเธอนั้นต้องให้ความเคารพต่อเธอมากเลยล่ะ!”
เคลลี่และครอบครัวตกตะลึง “อะไรนะ? ชาผู่เอ๋อดิบ? หนึ่งแสนสองหมื่นดอลลาร์ต่อก้อน?”
คุณพ่อลีหัวเราะและกล่าวว่า “ฉันดูไม่ผิดหรอกเคลลี่ ยังไงก็เถอะ เธอต้องให้ชาผู่เอ๋อครึ่งหนึ่งกับฉัน ชาอยู่ไหน? ขอฉันดูหน่อย!”
สายตาของเคลลี่จับจ้องไปที่หม้อบนโต๊ะโดยไม่รู้ตัว
คุณพ่อลีมองตามสายตาของเคลลี่ไป มุมตาของเขากระตุกในวินาทีต่อมา “ไข่ต้มใบชา? เธอใช้ก้อนชาผู่เอ๋อร์ราคา หนึ่งแสนสองหมื่นดอลลาร์ต่อก้อนมาทำไข่ต้มใบชาเท่านั้นหรือ?!”
จูน ลีขมวดคิ้วและพูด “พ่อ หยุดพูดอะไรเลอะเทอะจะได้ไหม? นี่คือของขวัญจากญาติจน ๆ ของเคลลี่ มันจะเป็นชาผู่เอ๋อร์ที่มีราคาหนึ่งแสนสองหมื่นดอลลาร์ต่อก้อนได้อย่างไร?”
คุณพ่อลีไม่สนใจเธอ แต่เขากลับรินน้ำชาใส่ชามแล้วดื่ม ในวินาทีต่อมาเขาก็ตัวสั่นด้วยความโกรธ “เลอะเทอะอะไร! ฉันดูไม่ผิดอย่างแน่นอน นี่คือชาผู่เอ๋อร์ที่มีราคาหนึ่งแสนสองหมื่นดอลลาร์ต่อก้อนไม่ผิดแน่ ไข่ต้มใบชาพวกนี้ราคาหนึ่งแสนสองหมื่นดอลลาร์…
“เป็นไปได้ยังไงเนี่ย?! เป็นไปได้ยังไง?!”
จูนเห็นความบ้าคลั่งของพ่อตัวเองและไม่รู้ว่าควรรู้สึกอย่างไรในตอนนั้น
ชาที่มีมูลค่าหนึ่งแสนสองหมื่นดอลลาร์ต่อก้อนถูกทำเป็นไข่ต้มใบชา สิ่งสำคัญที่สุดคือคุณพ่อลีไม่อาจกินมันได้เพราะเคลลี่ดันกินไปหมดแล้ว
จูนแทบจะกระอักเลือด
“เอ๊ะ? นี่กลิ่นของสมุนไพรโชวูไม่ใช่เหรอ?”
คุณพ่อลีซึ่งยังทุกข์ไม่หายได้สูดกลิ่นเข้าจมูกอีกครั้ง จากนั้นเขาก็มองไปที่ซุปที่เหลืออยู่บนโต๊ะ หลังจากจ้องมองมันอยู่ครู่หนึ่ง ความโกรธของเขาก็พุ่งทะยานขึ้นอีก
“นี่มันสมุนไพรโชวูอายุห้าร้อยปี!
“ฝีมือใคร?!
“ใครมันเป็นคนทำ?!
“ใครใช้สมุนไพรโชวูอายุห้าร้อยปีทำซุปไก่บ้านี่?!
“เธอบ้าไปแล้วรึไง?!
“ถึงจะตุ๋นมันอย่างนี้ แต่เธอก็ต้องเหลือซุปซึ่งมีมูลค่าหลายล้านนี่ไว้ให้ฉันสักอึกสิ!”
คุณพ่อลีอกหักซ้ำสอง เขาคว้าเศษของสมุนไพรโชวูขึ้นมากิน
สิ่งนี้ช่วยให้อายุยืน ปกติแล้วเขาคงไม่ได้เห็นมัน ดังนั้นตอนนี้เขาจึงรับไม่ได้กับเรื่องนี้
จูนผงะอีกครั้งเมื่อเห็นพฤติกรรมอันผิดปกติของพ่อตัวเอง
อะไรกัน?
เห็ดนี้คือสมุนไพรโชวูในตำนานหรือ? อายุห้าร้อยปีเนี่ยนะ?
แถมยังมีมูลค่าหลายล้าน?
จูนตกตะลึง “คุณพ่อ เป็นไปได้ยังไง? ถึงล้านจริงเหรอ? แน่ใจนะว่าไม่ได้เข้าใจผิด?”
เฮเซล มาโลนก็ไม่เชื่อเช่นกัน “คุณตา ฮาร์วีย์ก็แค่ขยะคนหนึ่ง เป็นไปไม่ได้หรอกที่เขาจะมีปัญญาซื้อของขวัญราคาแพงเช่นนี้ได้?”
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้?!
“ไม่เชื่อในสายตาฉันเหรอ?”
“ฉันจะดูผิดได้ยังไง?!”
คุณพ่อลีโกรธมาก คุณแม่ลีเองก็ทุกข์ใจจนแทบหายใจไม่ออก
จูนก้าวไปข้างหน้าด้วยร่างหายที่สั่นเทาเมื่อเห็นว่าพ่อของตัวเองเป็นแบบนี้ จากนั้นเธอก็ตักชาออกมาเล็กน้อยเพื่อลองชิม
แม้ว่าเธอจะใช้ส่วนผสมในการปรุงไปหลายอย่าง แต่กลิ่นหอมของชาก็ยังไม่ถูกกลบไป ตอนนี้รสชาติของมันแปลกไปเพราะเครื่องปรุงรสต่าง ๆ ที่เติมลงไป ซึ่งทำให้กลืนยากนิดหน่อย
หัวใจของจูนสั่นสะท้าน แม้ว่าเธอจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชาเลย แต่เธอก็รู้ว่านี่เป็นของล้ำค่าจริง ๆ
จากนั้นเธอก็หยิบสมุนไพรโชวูขึ้นมาชิ้นหนึ่งแล้วกินมันเข้าไป เธอตกใจในทันที “นี่ไม่ใช่แค่เห็ดธรรมดาจริง ๆ มันคือสมุนไพรโชวู!”
“ฉันใช้เงินหนึ่งแสนสองหมื่นดอลลาร์ทำไข่ต้มใบชา!
“และใช้เงินหนึ่งล้านเหรียญทำซุปไก่!
“ฉัน ฉัน ฉัน ฉัน…”
ในชั่วพริบตาร่างกายของจูนสั่นสะท้าน ศีรษะของเธอเอียงและสลบล้มพับไป
มันเป็นเพราะเธอจิตใจของเธอไม่มั่นคงอีกแล้ว
