ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1697
‘จองหอง!’
‘ไร้ยางอาย!’
‘บ้า!’
‘ชายตัวจ้อยคนนี้กำลังมัวเมาอยู่กับความสำเร็จของตัวเอง!’
‘ชายผู้ไม่รับรู้ถึงความอันตรายอะไรเลย!’
‘คน ๆ นี้มีตัวตนแบบไหนกัน?! เขาคิดว่านี่คือที่ไหน?! กล้าดียังไงมาจะคว้ารางวัลใหญ่อย่างไคท์ วอล์คเกอร์ไป!’
‘คุณไม่รู้ขีดจำกักของตัวเองเลยหรือ?!’
หลังจากเห็นการกระทำของฮาร์วีย์ ไบรอัน โฮลท์ สตีเว่น วอล์คเกอร์และคนอื่น ๆ ต่างก็ตากระตุก พวกเขาอยากจะบีบคอฮาร์วีย์ให้ตายเสียเดี๋ยวนั้น
ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ปิดริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธอ เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าจะตอบสนองเรื่องนี้อย่างไร
‘พี่เขยเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?’
แต่เมื่อคิดว่าฮาร์วีย์อาจมีแผนอื่น ซีนเธียร์จึงระงับความไม่พอใจไว้และเลือกที่จะไม่พูดอะไร
เธอสาบานในใจว่าจะไม่ปล่อยให้ฮาร์วีย์รอดไปได้แน่ ถ้าเขาเป็นแบบนี้ไปจริง ๆ!
ในขณะนี้ ทั้งสตีเว่นและไบรอันต่างพากันหันมามองที่ทามารา เอโบนี่
ทามาราพยักหน้า จากนั้นอุทานเสียงดังว่า “แย่แล้ว มันแย่มาก! เพชรสองกะรัตที่ฉันตั้งใจจะให้คุณหนูวอล์คเกอร์หายไปแล้ว!”
“มันมีค่าไม่กี่แสนดอลลาร์เองนะ!”
“มันหายไปได้ยังไง?!”
ทามาราดูกังวล ทุกคนจึงกลับมาฟื้นคืนสติจากความตกใจสุดขีด
นี่คือวงสังคมชั้นสูง เงินหายไปได้แต่ไม่ใช่เพราะเรื่องการลักขโมย
ถ้ามีหัวขโมยในกลุ่มคนเหล่านี้จริง ๆ คงเป็นข่าวที่น่าอับอายไม่น้อย!
พวกเขาจะยังมีหน้าอยู่ในสังคมนี้ต่อไปได้อย่างไร?
“คุณทำของหายงั้นเหรอ?”
ไบรอันเดินไปข้างหน้าและกระแอมออกมา
“รีบตรวจดูกระเป๋าสตางค์และกระเป๋าของคุณสิ มันอยู่ในนั้นหรือเปล่า?”
ซีนเธียร์ก็ตกใจเช่นกัน
“รุ่นพี่เอโบนี่ คุณไม่ได้หยิบมันมาดู ตอนที่คุณอยู่ในห้องน้ำเหรอ? คุณทิ้งมันไว้ที่นั่นรึเปล่า?”
“เป็นไปไม่ได้!”
ทามาราดูมีมั่นใจมาก เธอไม่ได้คิดที่จะไปตรวจสอบห้องน้ำเลยสักนิด
“ฉันจัดเตรียมของขวัญชิ้นนี้มาอย่างระมัดระวัง! ฉันจะทิ้งมันไว้ที่นั่นได้อย่างไร? ฉันไม่สะเพร่าแบบนั้นหรอก!”
“มันต้องถูกขโมยไปแน่!”
จากนั้นสตีเว่นก็อุทานในขณะที่งุนงง “มีหัวขโมยอยู่ในหมู่พวกเราจริง ๆ เหรอ?!”
“หา? เป็นเรื่องจริงหรือ?”
“เป็นไปได้ยังไง?!”
“พวกเราคงไม่มีใครสนใจของราคาถูกอย่างนั้นอยู่แล้ว!”
“แวดวงสังคมของเราไม่เคยมีคดีลักขโมย!”
ฝูงชนซุบซิบกัน คนที่มาร่วมงานมีทั้งคนจากตระกูลชั้นสูงไม่ก็เป็นเหล่าคนดัง ไม่มีใครในพวกเขาที่จะสนใจเพชรที่มีราคาไม่กี่แสนดอลลาร์อย่างนี้หรอก
ไม่มีใครจะขโมยมันไปหรอก!
ทุกคนต่างไม่เชื่อ
“คนในแวดวงของเราไม่ได้โลภมากขนาดนั้น! เราไม่ทำให้มือของเราสกปรกหรอก!”
“แต่คืนนี้มันต่างออกไป มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแอบเข้ามาร่วมงาน เงินสองสามแสนเหรียญคงมีค่าเท่ากับเงินเดือนของผู้ชายคนนี้รวมกันยี่สิบปีเชียวล่ะ!” ไบรอันเอ่ยปากอย่างเย็นชา
ทุกคนเริ่มหันไปยังทิศทางของฮาร์วีย์โดยไม่รู้ตัว
ไคท์ตัวแข็งทื่อแล้วขมวดคิ้ว
“นายน้อยโฮลท์ คุณต้องไม่กล่าวหาว่าใครทำอะไรโดยไม่มีหลักฐานที่แน่นหนา”
ไคท์รู้สึกได้ว่าฮาร์วีย์ไม่เหมือนกับผู้ชายทั่ว ๆ ไป เขาจะไม่ทำอะไรแบบนี้
นอกจากนี้ เธอยังเป็นแฟนสาวของฮาร์วีย์ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็แน่นอนว่าไคท์จะต้องยืนหยัดเพื่อฮาร์วีย์
“พวกเรามารวมตัวกันมานับครั้งไม่ถ้วน แต่เคยเกิดเรื่องแบบนี้กับพวกเราเสียที่ไหน?”
สตีเว่นพยายามราดน้ำมันลงกองไฟ
“ฉันรู้สึกว่าผู้ชายที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าคนนี้จะต้องเป็นผู้ต้องสงสัยที่เข้าข่ายที่สุด!”
ทามาราขมวดคิ้วและอุทานว่า “เราไม่มีทางตัดสินได้ว่าเขาเป็นผู้กระทำความผิดหรือไม่! โทรแจ้งตำรวจกันเถอะ ปล่อยให้พวกตำรวจจัดการเรื่องนี้!”
“ไม่จำเป็น ที่นี่พาราเมาท์ ดังนั้นเราจึงเล่นตามกฎของพาราเมาท์! คุณลืมเหรอว่าตอนนี้เราอยู่ที่ไหน?”
“พวกเขาจะให้ความยุติธรรมกับทุกคนที่นี่อย่างแน่นอน!” ไบรอันแนะนำ
