ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1702
“ฮาร์วีย์! พอได้แล้ว!”
ในที่สุดไคท์ก็พูดขึ้น
“นี่มันงานเลี้ยงวันเกิดของฉันนะ ฉันไม่ต้องการเห็นการนองเลือด”
“ก็ได้ เห็นแก่แฟนของผม ผมจะไม่ฆ่าคุณ”
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและตบเขาอีกครั้งราวกับว่าต้องการเน้นย้ำความเจ็บปวดของคำพูดอันโหดร้ายของเขา
หลังจากนั้นเขาก็มองเลนนี่ด้วยสีหน้านิ่ง ๆ “เมื่อกี้เหมือนคุณจะพูดอะไรใช่ไหม?”
“ทีนี้คุณจะพูดอะไรได้อีก?
“ผมจะไม่ยืดเยื้อนะ คุณทำตามกฏของพาราเมาท์ที่คุณย้ำแล้วย้ำเล่าด้วยความภาคภูมิใจได้เลย
เลนนี่ที่กลัวฮาร์วีย์ขึ้นมาแล้วพูดโพล่งออกมาว่า “ตามกฏแล้ว ขโมยจะต้องถูกตัดนิ้วหนึ่งนิ้ว และคนที่มีส่วนร่วมในการใส่ร้ายก็จะต้องได้รับบทลงโทษเดียวกัน
ฮาร์วีย์ตบหน้าของเลนนี่เบา ๆ และพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นก็ทำตามกฏซะ ผมจะรอดูการตัดสินของคุณ”
ใบหน้าของไบรอันและทามาราถอดสี
ไบรอันกุมหน้าตัวเองและตะโกนว่า “นายกล้าดียังไงถึงได้ตบผม ยอร์ก! รอดูนะ ฉันจะฆ่านาย!
“นายคงไม่รู้สินะว่าพี่ชายของฉันเป็นเจ้าของพาราเมาท์! นายกล้าตบฉันในที่ของเขา! นายตายแน่!”
ฮาร์วีย์ไม่สนใจคำเหน็บแนมของไบรอันและเพียงแต่จ้องเลนนี่ต่อไปแทน
สีหน้าของเลนนี่น่าอึดอัดมาก
หากเป็นนิ้วของฮาร์วีย์ เขาจะไม่มีปัญหาเลยที่จะตัดมัน
อย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าที่จะทำแบบนั้นกับไบรอัน
พี่ชายของไบรอัน เดนเซล วอชิงตัน เป็นถึงซีอีโอของพาราเมาท์
“เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ร้ายแรงมาก และเรายังไม่สามารถยืนยันได้ว่าพวกเขาได้ใส่ร้ายคุณจริง ๆ หรือไม่ เพราะฉะนั้นพวกเราจะต้องทำการสอบสวนอย่างละเอียดก่อน!”
“เมื่อสอบสวนเรียบร้อยแล้ว ผมจะให้การตัดสินที่พึงพอใจแก่คุณแน่นอนคุณยอร์ก”
ฮาร์วีย์เป็นคนที่แข็งแกร่ง แต่เลนนี่ยังคงแน่วแน่
ฮาร์วีย์หรี่ตาลง “แต่ถ้าเมื่อกี้พวกคุณเจอเพชรบนตัวผม คุณคงจะตัดนิ้วผมไปแล้ว ถูกไหม?”
“มันไม่เหมือนกัน!”
เลนนี่กัดฟันตอบ “คุณเทียบเขาสองคนไม่ได้ พวกเขาเป็นคนชั้นสูงและมีสายเลือดอันสูงส่ง พวกเขาไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก…”
ฮาร์วีย์ยิ้มอ่อน ๆ “นี่คุณจะบอกว่าผมใฝ่ต่ำพอที่จะทำอะไรแบบนั้นอย่างนั้นเหรอ?”
“แต่สุดท้ายแล้วยังไง?
“คุณก็ไม่เจออะไรไม่ใช่เหรอ?
“ผู้หญิงคนนี้ยอมรับไปแล้วว่าเธอเอาเพชรมาใส่กระเป๋าของผมเพื่อที่จะใส่ร้ายผม
“ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขั้นนี้แล้ว ยังมีอะไรให้ต้องสอบสวนอีกเหรอ?
“พาราเมาท์กลายเป็นสถานีตำรวจที่ต้องใช้หลักฐานมากมายตั้งแต่เมื่อไหร่?”
ใบหน้าของเลนนี่ถอดสี แต่เขายังคงเชิดหน้าและเย้ยหยันว่า “คุณไม่ต้องมาสอนผม!”
“ก็ได้ เราอย่ามัวเสียเวลากันต่อเลย”
ฮาร์วีย์ไม่ได้ตอบอะไร
“ในเมื่อคุณแจ้งกฏของพาราเมาท์แล้ว ผมก็จะเคารพมัน ตราบใดที่คุณตัดนิ้วพวกเขาภายในคืนนี้
“แต่ถ้าคุณรักษาคำพูดของตนเองไม่ได้ ต่อไปคุณจะต้องทำตามกฏของผม”
“กฏของคุณ?” เลนนี่หลุดถาม
ฮาร์วีย์ตอบนิ่ง ๆ ว่า “กฏของกำปั้นไง”
เลนนี่ผงะแต่พูดอย่างคุมเชิงว่า “ก็ลองดูสิ”
“ไม่ต้องห่วง ได้มีโอกาสลองแน่” ฮาร์วีย์ตบหน้าของเลนนี่เบา ๆ สองทีเป็นการเตือน
เขาดึงทิชชู่ออกมาเช็ดมือตนเองด้วยความรังเกียจก่อนที่จะเดินไปหาไคท์และพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไคตี้ แฟนของคุณกำลังถูกรังแก คุณจะไม่สนใจหน่อยเหรอ?”
ไคท์ตอบอย่างเย่อหยิ่งว่า “ถ้าคุณจัดการเรื่องแค่นี้ไม่ได้ คุณก็ไม่คู่ควรที่จะมาเป็นแฟนฉัน”
“น่าสนใจ”
ฮาร์วีย์หัวเราะ
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามกฏนะ”
ฮาร์วีย์หยิบขวดไวน์ขึ้นมาทันทีที่เขาพูดจบ ‘เพล้ง!’ เขาใช้ขวดไวน์ตีหน้าผากของเลนนี่โดยไม่มีการตักเตือน
ผู้คนต่างพากันตกใจ
