ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1707
ไบรอันหายใจเข้าลึก ๆ และเปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็ว “พี่เดนเซล เรื่องมันเป็นอย่างนี้!”
เขาเล่าเหตุการณ์ที่โชคร้ายเมื่อคืนนี้ให้เดนเซลฟังและจบด้วยข้อความเศร้าใจว่า “พี่เดนเซล ไม่ใช่ว่าผมทำอะไรไม่ได้นะ แต่ไอ้สารเลวนั่นต้องมีของดีแน่นอน!
“แม้แต่บิ๊กฟลาย ที่เป็นถึงลูกน้องหมายเลขหนึ่งของพี่ ก็เกือบจะถูกเขาฆ่าแล้ว!
“จนสุดท้าย เขาทำให้บิ๊กฟลายตัดนิ้วผมด้วย!
“พี่เดนเซล เขาไม่ให้เกียรติพี่เลย พี่ต้องคืนความยุติธรรมให้ผมนะ!”
“เขามาจากไหน?” เดนเซลจ้องไบรอันที่รู้สึกอายอย่างมาก “ในเมื่อเขากล้าที่จะสร้างปัญหาในพาราเมาท์ เขาคงจะมีแบ็คอัพ ถูกไหม?”
เปลือกตาของไบรอันกระตุก “นายน้อยวอชิงตัน ผมสืบเรื่องนี้เมื่อคืนแล้ว เขาไม่มีแบ็คอัพเลย เขาเป็นเพียงบอดี้การ์ดที่มีทักษะที่ดี
“เมื่อคืนนี้รุ่นน้องของพี่บิ๊กฟลายต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส ผมกลัวว่าเรื่องมันจะบานปลาย ผมจึงไม่ได้บอกให้คนของเราลงมือ
“นอกจากนี้ ตอนนั้นคุณวอล์คเกอร์ก็อยู่ที่เกิดเหตุด้วย เราไม่สามารถใช้อาวุธปืนอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าได้ ไอ้สารเลวนั้นจึงได้กล้าอวดดี!”
เดนเซลนั่งลงบนเก้าอี้ทรงกลมที่มีที่เท้าแขนก่อนที่จะจิบชาและพูดว่า “คุณต้องการให้ฉันออกตัวเพราะเรื่องเล็ก ให้บิ๊กฟลายไปฆ่าไอ้สารเลวนั่นไม่ได้เหรอ?”
ไม่ว่าไอ้สารเลวนั้นจะเป็นใคร เขาก็เป็นแค่เพียงบอดี้การ์ดตัวเล็ก ๆ ต่อให้เขาจะเก่งแล้วจะทำไม?
ภูมิหลังของครอบครัว อำนาจ พลัง และความมั่งคั่งเท่านั้นที่สำคัญ
ไม่ว่าบอดี้การ์ดคนนี้จะเก่งกาจหรือแข็งแกร่งเพียงใดก็ยังมีวิธีเป็นร้อย ๆ ที่จะฆ่าเขาได้
ถึงอย่างนั้น ไบรอันยังคงต้องการให้เขา เดนเซล วอชิงตัน ต้องลงมือเพื่อที่จะฆ่าบอดี้การ์ดคนเดียวเอง?
ช่างเป็นเรื่องที่ตลก!
สีหน้าของไบรอันค่อนข้างอึดอัดเล็กน้อย สายตาของเขาจับจ้องไปที่ทามารา
ถ้าเดนเซลไม่ช่วยพวกเขา พวกเขาก็คงจะไม่สามารถยึดถิ่นของพวกเขากลับคืนมาได้
ทามาราครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและทันใดนั้นก็พูดว่า “นายน้อยวอชิงตันคะ ไม่ใช่ว่านายน้อยโฮลท์จะไร้ความสามารถนะคะ คุณต้องเข้าใจด้วยว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคุณวอล์คเกอร์…”
“เขาโกงขณะที่เล่นไพ่และบังคับให้คุณวอล์คเกอร์เป็นแฟนชั่วคราวกับเขา เขายังจับเอวเธอด้วย!”
เพล้ง!
ทันทีที่เธอพูดจบ เดนเซลก็ทุบถ้วยชาในมือของเขาแตกทันที
เดนเซลไม่สนใจชาที่ร้อน เขาเงยหน้าขึ้นและพูดด้วยความสนใจ “เขากล้าบังคับให้คุณวอล์คเกอร์เป็นแฟนเขาจริง ๆ เหรอ? เขาไม่รู้เหรอว่าคุณวอล์คเกอร์คือผู้หญิงที่เจ้าชายฌองชอบ?”
ไบรอันเย้ยหยัน “พี่เดนเซล ผมว่าต่อให้เขารู้ เขาก็จะไม่สนใจอยู่ดี”
“เขาเป็นแค่เด็กบ้านนอก เขาจะรู้ความสำคัญของตำแหน่ง “เจ้าชาย” ได้อย่างไร?”
“ผมว่าเขาคงจะคลั่งคุณวอล์คเกอร์ เขาถึงขั้นโกงตอนเล่นไพ่เพื่อให้ได้คุณวอล์คเกอร์ มีอะไรที่เขาจะทำไม่ได้บ้าง?”
“พี่เดนเซล คุณวอล์คเกอร์เป็นคนสำคัญของเจ้าชายฌอง หากเราปล่อยให้คุณวอล์คเกอร์ถูกบอดี้การ์ดกระจอก ๆ คนหนึ่งเอาเปรียบ ผมเกรงว่าเราอาจไม่สามารถให้คำอธิบายที่น่าพอใจแก่เจ้าชายฌองได้เมื่อเขากลับมาจากโวลซิง”
“หากเป็นเช่นนั้น เด็กนั่นจะไม่ใช่คนเดียวที่ชีวิตจะจบลงอย่างน่าเศร้า แต่พวกเราอาจได้รับบทลงโทษเดียวกันก็ได้!”
ทามาราช่วยใส่ไฟ “ใช่ค่ะ! วันหนึ่งไอ้สารเลวนั่นอาจจะชวนคุณวอล์คเกอร์ออกเดทจริง ๆ ก็ได้…!”
“เราจะปล่อยให้เขาทำแบบนั้นไม่ได้นะคะ!”
ความขุ่นเคืองทำให้ใบหน้าของทามาราเปลี่ยนสี
ความคิดหนึ่งผุดขึ้นในใจของไบรอัน เขารีบพูดว่า “พี่เดนเซล เอาแบบนี้ดีไหม? ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง! ผมแค่ขอยืมลูกน้องของพี่หน่อย ผมสัญญาว่าผมจะฆ่าไอ้สารเลวนั่นแล้วปล่อยให้มันไปว่ายน้ำกับพวกปลาแน่นอน!”
เดนเซลตบหน้าไบรอันเบา ๆ และพูดอย่างเฉยเมยว่า “คุณช่วยเปลี่ยนวิธีบ้างสักครั้งได้ไหม? คุณคิดถึงวิธีอื่นนอกจากการต่อสู้และการฆ่าไม่ได้เหรอ? คุณช่วยใช้สมองของคุณคิดเวลาที่จะทำอะไรบ้างได้ไหม?”
