ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1709
ที่วิลล่า บ้านเลขที่ 1 ในแฟรเกรินท์ ฮิลล์
ซีนเธียร์ในกางเกงขาสั้นกำลังนั่งอยู่ที่บาร์ในห้องนั่งเล่น
เช้านี้เธอตื่นขึ้นมาด้วยเป้าหมายที่ชัดเจน ไม่ว่าจะอย่างไรเธอจะต้องได้คำตอบในเรื่องบางอย่าง
ฮาร์วีย์เปิดเตา “ซีนเธียร์ ให้ฉันต้มบะหมี่ให้ไหม?”
“ฉันไม่กิน!”
ซีนเธียร์ตะคอกและพูดต่อ “พี่เขยยังไม่ได้อธิบายอะไรให้ฉันฟังเลย พี่กับไคท์ วอล์คเกอร์เป็นอะไรกัน? พี่ยังให้เธอเป็นแฟนพี่ด้วย! พี่ไม่กลัวว่าพี่สาวฉันจะรู้เรื่องเหรอ?”
ฮาร์วีย์เงยหน้าขึ้นและพูดอย่างแผ่วเบาว่า “หยุดยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่ได้แล้วเด็กน้อย”
“และถ้าเธอนั่งที่บาร์อีก ฉันจะลากเธอลงมาและตี
“พี่ไม่เคยบอกอะไรฉันเลย!
“พี่เขย พี่กับไคท์ วอล์คเกอร์เป็นอะไรกันรึเปล่า?!”
ฮาร์วีย์คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าฉันบอกว่าไม่ คุณจะเชื่อฉันไหม?”
ซีนเธียร์พยักหน้าทันที “เชื่อสิ!”
“แต่พี่ต้องบอกความจริงกับฉันทั้งหมด ไม่อย่างนั้นฉันจะไม่สบายใจ!”
“ถ้าพี่ไม่บอก ฉันฟ้องพ่อแม่และพี่สาว!
“พวกเขาจะมามอร์ดูเร็ว ๆ นี้ พี่คิดจริง ๆ เหรอว่าเพียงเพราะมอร์ดูอยู่ไกลพวกเขาจะไม่สามารถควบคุมพี่ได้?”
คำพูดของซีนเธียร์ทำให้ฮาร์วีย์ปวดหัว เขาถอนหายใจและพูดว่า “โอเค ฉันจะบอกคร่าว ๆ นะ แต่คุณต้องสาบานว่าจะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับ!”
“ฉันสาบาน!”
ซีนเธียร์ตื่นเต้นจนแทบจะกัดลิ้นตัวเอง
ฮาร์วีย์ค่อย ๆ เล่าว่า “หนึ่งในจุดประสงค์ที่ฉันมาที่มอร์ดูครั้งนี้คือการรวมสาขาของหลงเหมิน”
“สาขาของหลงเหมิน? พี่หมายถึงหลงเหมินของตระกูลวอล์คเกอร์เหรอ? ที่ที่พ่อของไคท์ วอล์คเกอร์เป็นรองหัวหน้าน่ะเหรอ?”
“นั่นแหละ” ฮาร์วีย์กล่าว “ฉันแก้ปัญหาไปได้ครึ่งหนึ่งแล้ว แต่พ่อของไคท์เป็นชายชราที่ดื้อรั้น เขาไม่ยอมเชื่อฟัง ดังนั้นพี่จะเริ่มจากไคท์และดูว่าเกิดอะไรขึ้นในสาขาของหลงเหมินกันแน่”
“ส่วนเรื่องของรายละเอียด เด็กน้อยอย่างคุณไม่จำเป็นต้องรู้หรอก ให้พูดสั้น ๆ ก็คือ ทำตัวดี ๆ และอยู่ในวิลล่าสักสองสามวันไปก่อน อย่าไปไหน เข้าใจไหม?”
ฮาร์วีย์เตือนอย่างเข้มงวด
“โอเค” ซีนเธียร์กล่าวตกลงอย่างเชื่อฟัง ความโกรธของเธอหายไปครึ่งหนึ่งหลังจากที่เธอได้รู่ว่าฮาร์วีย์กับไคท์ไม่ได้เป็นอะไรกัน
“โอ้ ใช่ ฉันได้ยินพี่สาวบอกว่าเธอจะไปพบหญิงชราจากตระกูลฌองเมื่อเธอมาที่นี่หลังจากที่เธอได้เลื่อนตำแหน่ง หญิงชราคนนี้มีสถานะสูงในตระกูลฌอง ด้วยการสนับสนุนของเขา พี่สาวจะสามารถดำรงตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวได้อย่างมั่นคง
“พี่สาวเลยมอบงานให้ฉัน เธออยากให้ฉันไปตลาดของเก่าเพื่อหาของขวัญ พี่เขยไปกับฉันไหม?”
“โอเค โอเค ไม่มีปัญหา เมื่อเราว่างในระหว่างสองวันนี้เราค่อยไปกันนะ” ฮาร์วีย์พยักหน้า ท้ายที่สุดมันก็เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย
และอีกอย่าง การให้ซีนเธียร์อยู่แต่ที่บ้านก็ไม่ได้สมเหตุสมผล เธอไม่ได้เชื่อฟังขนาดนั้น
“แต่พี่เขย หากพี่ต้องการใช้ไคท์เพื่อจัดการกับหลงเหมิน พี่มีปัญหาใหญ่แล้วล่ะ…” ซีนเธียร์พูดในขณะที่คิดบางอย่างได้
“ปัญหาอะไรเหรอ?” ฮาร์วีย์ถามอย่างเฉยเมย
