ตอนที่ 437 : การแข่งขันอันเจ้มจัน
“ภูเขาหมอก?” ฟางฉีมองข้อความในคิวคิวที่เจียงเสี่ยวหยูโพสต์ภาพในกลุ่มพูดคุย เธอกําลังรวบรวมสมุนไพรพืชหายากบนภูเขาและใส่ไว้ในกระเป๋าของเธอ
พืชล้ำค่าจํานวนมากขึ้นอยู่ตามภูเขาจิตวิญญาณ การที่จะเข้ามาในพื้นที่แบบนี้นั้นไม่ง่ายเลยมันทั้งอันตรายอย่างมากไม่มีใครรับประกันได้ว่าการเดินทางเข้ามาแต่ละครั้งจะได้ออกไปหรือกลับไปในสภาพที่ปกติ การสอบก็เช่นกันหากผู้เข้าร่วมไม่ระวังพวกเขาอาจจะเสียชีวิตระหว่างทางได้ และหากทําผิดกฎพวกเขาก็จะถูกตัดสิทธิ์ไปโดนปริยาย
สมบัติทางจิตวิญญาณและพืชพรรณส่วนใหญ่ที่ขึ้นนั้นมีลักษณะและคุณสมบัติที่ต่างกันไป นอกจากนี้สภาพพื้นผิวดินยังมีส่วนต่อการเจริญเติบโตและการไล่ระดับคุณภาพอีกด้วย พืชมีตั้งแต่ระดับสามถึงหกขึ้นไป ส่วนที่หายากและมีสรรพคุณมากๆ ก็จะมีระดับเจ็ดขึ้นไปแต่จัดว่าหากยากถึงมากที่สุดและจัดได้ว่ามีเพียงแค่สองสามชนิดเท่านั้น
สมบัติระดับเจ็ดก็เช่นกันนอกจากมันจะหายากแล้วมันยังถูกปกป้องโดยเหล่าอสูรที่ทรงพลังหรือหากไม่ได้รับการปกป้องโดยสัตว์มันเองก็สามารถที่จะปกป้องตัวเองได้ ซึ่งนี่เป็นอีกเรื่องหลายคนแอบกังวล
ไอเท็มจิตวิญญาณระดับหกขึ้นไปจะได้รับการปกป้องโดยพลังจิตวิญญาณธรรมาชาติที่ติดตามมาตั้งแต่มันเป็นเมล็ด
ดวงตาของเจียงเสี่ยวหยูสว่างขึ้นเมืองเธอเห็นดอกไม้จิตวิญญาณอันหากยากระดับหกที่ล้อมรอบด้วยหญ้าจิตวิญญาณระดับห้าในบึง เธอกําลังดีใจวันนี้เธอโชคดีมาก!
เธอมองไปรอบๆ “เกราะป้องกัน?”
“ข้อจํากัดของพลังป้องกันดูชัดมาก!” หลี่เหลนเหลี่ยวพูดขึ้นพลางจับคางคิด
พวกเขาโชคดีจริงหรอ?
เจียงเสี่ยวหยูเดินเข้าไปใกล้หนองน้ำ สายตาที่เย็นชาหลายคู่ก็ส่องประกายขึ้นทันทีใรความมืด
“มีคนอยู่ที่นี่!”
“ดี! พวกเขาจะไปเป็นเหยื่อ”
พวกเขาเห็นโลลิตัวเล็กในชุดขาวและสาวชุดน้ำเงินยืนอยู่พวกเธอดูไม่มีพิษมีภัย
“เธอคือหญิงสาวของตระกูลหลี่ไม่ใช่หรือ!?” เสียงกระซิบดังขึ้น “ด้วยเหตุผลบางอย่างตระกูลหนานกงพยายามไล่จับเธอ น่าประหลาดใจที่พบเธอที่นี่ นายจากตระกูลหนานกงอยู่ใกล้ๆ หากเราจับเธอและมอบให้ตระกูลหนานกง …”
พวกเขาตื่นเต้นกับโอกาสครั้งนี้ มันเป็นเรื่องบังเอิญที่หาได้ยากที่จะได้รับความดีความชอบและเป็นที่โปรดปรานเพื่อสร้างความสัมพันธ์กับครอบครัวหนานกง
“ระวัง .. ดูเหมือนว่าหญิงสาวอีกคนนั้นจะมาจากตระกูลเจียง”
“เธอเป็นแค่เด็กหญิงตัวเล็กๆ คงไม่มีพิษสงหรือจะสามารถหนีจากพิษแมงมุมของข้าได้หรอกเพื่อช่วยในการสอบผู้อายุโสได้มอบสัตว์มีพิษระดับสูงที่อยู่ในหุบเขาลึกให้ข้า”
“เช่นนั้น เราขอเพิ่งท่านศิษย์พี่เต๋าตู้จื้อฉี”
“ไม่ต้องกังวล!”
ขณะที่พวกเขากําลังพูดเจียงเสี่ยวหยูโบกมือเล็กๆ เธอทําลายขอบเขตของเกราะป้องกัน ทันใดนั้นโครงกระดูกขนาดเล็กก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเธอ
โครงกระดูกเดินเข้าไปยังดอกไม้เพื่อเก็บมัน ทันใดนั้นแมงมุมสีสันสดใสที่สัมผัสได้ถึงอันตรายก็กระโดดเข้าไปหาโคงกระดูกเพื่อกัดมันทันที
โครงกระดูกยังคงเก็บดอกไม้ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
กลุ่มคนที่กําลังซ่อนตัวในความมืดมองหน้ากัน “ศิษย์พี่เต๋ตู้จื้อฉี ท่านใช้พิษอะไร?”
“มันคือแมงมุมผี เมื่อมันกัดใครเข้าไปพิษของมันจะหลั่งไหลเข้าสู่เส้นพลังลมปรานและเส้นเลือดทําให้หัวใจหยุด.”
“!?? ท่านคิดว่าสิ่งนั้นมีพลังลมปรานและเส้นเลือดหรือไม่?”
เขาเงียบไป … โครงกระดูกพวกนี้มาจากไหน!?
โครงกระดูกเล็กนั่นยังคงเก็บดอกไม้และพืชจิตวิญญาณโดยไม่รู้สึกรู้สาใดๆ ใช่ทุกอย่างราบเรียบราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เยี่ยม!” เจียงเสี่ยวหยูโบกมือเล็กๆ ของเธอให้กับโครงกระดูกประหนึ่งว่าขอบคุณและสั่งให้พวกมันกลับไป “อืม.. พื้นที่นี่ขั้นห้า” เธอพึมพํา
จากนั้นพวกเธอทั้งสองก็เดินทางต่อไปด้วยความสบายใจ
“ไม่นะ!” กลุ่มคนที่ซ่อนตัวโวยวายพวกเขามีสีหน้าที่ไม่พอใจอย่างมาก
“นั้นคือดอกไม้จิตวิญญาณที่พวกเราเจอก่อน!”
“หยุด!”
ไม่กี่นาทีต่อมา ..
พวกเขาทั้งหมดล้มลงไปกองกับพื้นด้วยเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยรอยแผลจากปืน กระเป๋าและถุงเก็บของของพวกเขากระจัดกระจาย “เดี๋ยวก่อนนั้นมันดอกไม้ที่เราเจอก่อนมันต้องเป็นของ
“อย่าทําพวกเราเลย!” ก่อนที่พวกเขาจะโดนตีไปมากกว่านี้ ใช่ พวกเขาปล่อยพลังโทเค็นออกไปเพื่อขอความช่วยเหลือ นอกจากจะไม่ได้รับอะไรแล้วยังโดนเอาคืนจนได้รับบาดแผลเต็มตัวไปหมด
ขณะเดียวกัน ณ ภูเขาหมอก
ชายหนุ่มรูปหล่อร่างสันทัดในชุดคลุมสีม่วงคาดเข็มขัดสีทอง ข้างกายเขาคือมังกรสีม่วงร่างใหญ่สง่าผิวของมันเป็นเกล็ดคล้ายงูเงางามพร้อมด้วยปีกสองข้างที่เก็บไว้ข้างตัวด้วยความเป็นระเบียบ
จริงอยู่ว่ามันสง่างามแต่นั้นก็แฝงไปด้วยความดุร้ายและน่ากลัวเช่นกัน
ในหุบเขาฟูฟัง ชายหนุ่มผมยาวในชุดขาวยืนถือม้วนหนึ่งสืออยู่ในมือ ข้างหน้าเขาคือเสือโคร่งตัวใหญ่ขนของมันเป็นสีทองสง่าบ่งบอกถึงการดูแลอย่างดี มันนอนอยู่ที่พื้นเพื่อรอคําสั่งจากเจ้านายของมัน
ชายชุดขาวเดินเตร่เข้าไปในส่วนลึกของหุบเขา เขาหยุดเดินและมองขึ้นไปข้างบนต้นไม้ใหญ่มีผลไม้สีทองพร้อมด้วยแสงออร่าที่เปล่งปลั่งออกมาจากมันซึ่งบ่งบอกได้ว่านี่คือผลไม้จิตวิญญาณระดับเจ็ด
.. ณ การต่อของเหล่าชนชั้นสูง
พลังงานดาบอันน่าพิศวงฟาดลงมาราวกับสายฟ้า มันกระแทกเข้ากับก้อนหินบนถูกเขา ด้วยพลังอันมหาศาลรวมเข้ากับความเฉียบคมของมันทําให้ก้อนหินบนภูเขาถึงกับแตกออกเป็นเสี่ยงๆ นอกจากพลังของมันที่มหาศาลแล้วเสียงของมันยังดึงก้องไปทั่ว
หญิงสาวเช็ดเลือดที่แก้มของเธอ ผู้ฝึกฝนพยายามที่จะล้อมและโจมตีเธอนอนกองกับพื้น
“ศิษย์พี่นี่มันคือพลังจิตวิญญาณที่พวกเขารวบรวมมา” หญิงสาวในชุดเขียวถ่มน้ำลายและพูดว่า “พวกมันกล้ามากที่จะปล้นเรา!”
“นั่นสิ” หญิงสาวอีกคนพยักหน้าและเช็ดเลือดออกจากปลายดาบ
การต่อสู้อันดุเดือดสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา แต่หากมีอยู่ที่หนึ่งที่ซึ่งสงบเงียบ
“นายน้อยหนานกง!” ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่อยู่ในชุดเสื้อคลุมในมือของเขามีดาบที่ถูกสลักไว้ด้วยรูปเมฆมังกรเอ่ยเรียก
ข้างหลังเขามีผู้ฝึกฝนเกือบร้อยคนยืนอยู่ “ พวกเรายินดีที่จะติดตามนายน้อยไป!”
แววตาของหนานกงชูวดูเฉียบคม “ข้าเห็นว่าผู้หญิงของตระกูลหลี่เดินทางไปยังภูเขาหมอก”
“จับตาดูนาง”
“รับทราบ!”
..ในห้องกลุ่มพูดคุย
“ถึงฟางฉี เจ้านายผู้เอาแต่ใจอยู่ไหน!?” เจียงเสี่ยวหยูกระทืบเท้าของเธอ เธอกําลังอวดของขวัญแต่ไร้วี่แววการตอบกลับของเขา
บนท้องฟ้านอกเมืองเหนือจตุรัสหยวนหยาง ใต้ก้อนเมฆอันมืดครึ้ม เงาสีดําสองเงาลอยอยู่ในเมฆหากมองผ่านๆ อาจดูคล้ายผี
ผู้คนที่ยืนอยู่บนพื้นต่างมองด้วยความสงสัย “นั่นอะไร?”
คนที่ยืนอยู่บนดาบเขาอยู่ใกล้เคียงกับพื้นมาก แต่ถ้าอย่างนั้นความเร็วก็ทําให้ผู้มองเห็นเห็นเป็นภาพเบลออยู่ดี เขาเป็นชายหนุ่มสวมชุดคลุมสีน้ำเงินและขาว
บนท้องฟ้าเงาของทั้งสองเคลื่อนตัวด้วยความสูง มันรวดเร็วมากหากเป็นคนขี้กลัวก็อาจจะช็อกได้ในทันที มือและเท้าของพวกเขาถูกพันด้วยโซ่ ใช่ .. คนที่เห็นพวกเขาก็แยกไม่ออกว่าพวกเขาเป็นคนหรือผีกันแน่
ร่างเงาหนึ่งชี้นิ้วออกไป
ฟางฉีขมวดคิ้วเล็กน้อยพบว่าเทคนิคดาบนี้คล้ายกับที่หนานกงจิวเหวิ่นใช้
เขาขยับไปด้านข้างเล็กน้อยด้วยความเร็วมันจึงไม่สามารถมองด้วยตาเปล่าได้ชัด
ตู้ม! เสียงสั่นสะเทือนของแผ่นดิน เรือจิตวิญญาณที่อยู่ข้างหลังและข้างหน้าเขาถูกเจาะทําลายเละราวกับเต้าหู้
“เทคนิคดาบเดียวกัน แต่พลังนั้นดูแข็งแกร่งกว่าอย่างไม่น่าเชื่อ ทําไมชายคนนั้นถึงได้ฝึกฝนวิชาดาบปีศาจ?” ฟางฉีพึมพำ
(ผู้แปล : เทคนิคดาบนี้ ทางนวนิยายของหวู่เซียได้เรียนว่าจินหยงและผู้ใดหากต้องการฝึกฝนวิชานี้จําต้องตัดอวัยวะเพศของตน)
“ไป! เร็วเข้า” ผู้ฝึกฝนที่อยู่รอบนอกเมืองต่างพากรตะโกนเพื่อหลีกหนี
“นั่น!” ผู้ฝึกฝนตะโกนขึ้นด้วยความตกใจ “พวกนั้นเป็นทาสของตระกูบลหนานกงดูจากการใช้ดาบนั่น”
“แล้วนั้น? เขาเป็นใครทําไมเขาถึงไม่หนีหรือหวาดกลัวกับดาบของหนานกง”
“วิ่ง!” หลายคนตะโกน
[ปิ๊ป! ท่านได้รับภาระกิจใหม่]
ภารกิจ : จัดการการปกครองเพื่อรักษารากฐานให้มั่นคง
คําอธิบาย : จํากัดศัตรูของท่านในแบบที่น่าตกใจและแสดงให้เห็นถึงพลังที่เหนือกว่า
รางวัล : วงล้อลุ่มสมบัติ
