ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1723
ฮาร์วีย์จ้องไปที่แผ่นหลังของจัสตินด้วยดวงตาที่หรี่ลง ทว่ายังไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ
รองหัวหน้าสาขาคนนี้ดูกล้าหาญทีเดียว
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาสามารถต่อกรกับราเชลและไอเดนได้นานขนาดนี้ แม้จะยังไม่มีผู้ชนะที่ชัดเจนก็ตามที
แต่โดยรวมแล้วทุกอย่างก็ไม่มีความหมาย
เขาไม่สนใจคอนนี่และสมาชิกหลงเหมินคนอื่น ๆ และเดินจากไปอย่างไม่แยแส
ขณะที่เขาก้าวไปได้เพียงก้าวเดียว คอนนี่และสมาชิกหลงเหมินอีกสามคนก็เดินมาขวางทางของเขาเอาไว้
“คุณยอร์ก ได้โปรดหยุด”
“ถ้าคุณอยากออกไป คุณต้องทำตามเงื่อนไขของคุณวอล์คเกอร์และขอโทษเขา”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ
“คุณคิดว่าศิลปะการต่อสู้ง่อย ๆ ของคุณจะหยุดผมได้จริง ๆ เหรอ?”
คอนนี่ยิ้มหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ก่อนที่จะฉีกเสื้อผ้าของเธอออกเพื่อให้ขาทั้งสองข้างของเธอขยับได้อย่างอิสระขึ้น
เธอหรี่ตาลงเป็นการเตือน
“ก็จริงอยู่ที่ภายในหลงเหมินสาขามอร์ดู เก๊บได้รับการขนานนามว่าเป็นศิษย์อันดับสองของคนรุ่นเยาว์”
“แต่คุณควรรู้ว่าเขาก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของคนรุ่นใหม่ แถมคุณวอล์คเกอร์เองก็พยายามที่จะถือหางเก๊บก็เท่านั้น!”
“อย่าคิดว่าการปราบเก๊บลงได้จะทำให้คุณมีสิทธิ์มาทำตัวหยิ่งยโสที่นี่!”
“พวกเราทุกคนที่นี่แข็งแกร่งกว่าเก๊บเสียอีก!”
“คุณลองวัดฝีมือกับพวกเราก็ได้ถ้าคุณไม่เชื่อฉัน แต่ความจริงก็คือความมั่นใจของคุณถือเป็นเรื่องน่าขันสำหรับเรา!”
ฮาร์วีย์ยิ้ม
“ในเมื่อทุกคนที่นี่เก่งมาก ทำไมคุณไม่ให้พวกเขาต่อสู้กับราเชลแทนผมล่ะ?”
รอยยิ้มของคอนนี่หายไปในขณะที่เธอพุ่งเข้าหาฮาร์วีย์
สมาชิกหลงเหมินทั้งสามพุ่งไปข้างหน้าด้วยท่าทางเย็นชาและเหวี่ยงหมัดออกมาพร้อมกัน
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!
ฮาร์วีย์เบี่ยงตัวไปรอบ ๆ ราวกับว่าเขาไม่ได้ขยับออกจากจุดเดิมที่เขายืนอยู่ ทุกการเคลื่อนไหวของเขาสามารถหลบหลีกการโจมตีที่น่าสะพรึงกลัวทั้งหมดที่เข้ามาได้
และในที่สุด ฮาร์วีย์ก็เหวี่ยงฝ่ามือของเขาใส่สมาชิกทั้งสามของหลงเหมิน
สมาชิกทั้งสามของหลงเหมินถูกส่งตัวไป พวกเขาชนเข้ากับบ่อน้ำและล้มลง
ทุกคนมีเลือดไหลออกจากปากและจมูก มีรอยฝ่ามือขนาดใหญ่ประทับอยู่บนใบหน้า
การโจมตีของฮาร์วีย์ไม่ได้ฆ่าพวกเขา แต่ทำให้ความกล้าที่จะตอบโต้มลายหายไป
ดวงตาของคอนนี่กระตุก เธอไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะน่ากลัวและทรงพลังได้ขนาดนี้
แต่ไม่มีเวลาให้เธอคิดอะไรมาก ทันทีที่ฮาร์วีย์ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ เธอก็เหวี่ยงแขนไปข้างหน้าและเผยให้เห็นหนามที่ซ่อนอยู่ในแต่ละมือ
คอนนี่กระโจนไปข้างหน้าพร้อมกับหนามที่ซ่อนอยู่ในมือ
แต่ในขณะที่หนามส่องแสงฮาร์วีย์ก็อยู่ข้างหน้าเธอแล้ว
เพี๊ยะ!
คอนนี่ไม่มีโอกาสได้สัมผัสฮาร์วีย์ด้วยหนามที่ซ่อนอยู่ของเธอ เธอถูกเหวี่ยงไปกลางอากาศด้วยการตบเพียงครั้งเดียว ก่อนที่จะกระแทกเข้ากับชั้นหนังสือที่อยู่ใกล้เคียง
ใบหน้าของเธอมีรอยฝ่ามือสีแดงสดประทับอยู่ ปากและจมูกของเธอมีเลือดไหลออกมาไม่น้อย ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวไปหมด
คอนนี่ตกอยู่ในความสิ้นหวังอย่างสุดหัวใจ ใบหน้าของเธอมืดหม่นราวกับกลางคืน
เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตัวเองจะไม่สามารถขัดขวางการเคลื่อนไหวของฮาร์วีย์ได้
“คุณป้องกันการโจมตีไม่ได้ด้วยซ้ำ”
ฮาร์วีย์เดินออกจากที่นั่นไปอย่างไม่แยแสอะไร
รถโรลส์รอยซ์จอดอยู่นอกประตูหลังของหลงเหมินบูโดกัน สมาชิกหลายคนของหลงเหมินเปิดประตูรถด้วยความเคารพ แล้วรอให้จัสตินขึ้นรถอย่างอดทน
ฮาร์วีย์ลอยผ่านฝูงชนไปราวกับภาพลวงตา และมุ่งหน้าไปยังรถคันดังกล่าว
ปัง!
ก่อนที่ใครจะทันได้รู้ตัว เสียงระเบิดก็ดังขึ้น ประตูรถ โรลส์รอยซ์ถูกส่งออกไปด้วยการเตะอันทรงพลังเพียงครั้งเดียว
ทุกคนงุนงง พวกเขาตกใจกันมาก ทว่าพวกเขาไม่อาจดึงสติกลัมาได้เร็วพอ
ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าจะมีใครกล้าพอที่จะบุกเข้าไปในขบวนรถแล้วถีบประตูรถจนหลุดออกไปอย่างนี้
