ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1724
จัสตินที่กำลังจะเข้าไปในรถตัวแข็งทื่อ เมื่อเขาเห็นว่าฮาร์วีย์มาอยู่ต่อหน้าเขา ดวงตาของเขาก็หรี่ลง
“ผมต้องขอโทษจริง ๆ รองหัวหน้าสาขาวอล์คเกอร์”
ฮาร์วีย์ไม่ได้พูดเสียงดัง แต่เขาเอ่ยชื่อจัสตินอย่างตรงไปตรงมา
เขาเตะสมาชิกหลงเหมินที่พยายามล้อมเขาจากนั้นจ้องมองไปที่จัสติน
“ไม่นึกว่าพรหมลิขิตจะทำให้เรามาเจอกันเร็วขนาดนี้”
จัสตินขมวดคิ้ว เขาประหลาดใจที่พบว่าแม้แต่คอนนีก็ไม่อาจต้านทานฮาร์วีย์ได้
แต่เขาก็ไม่กลัวเช่นกัน
“คุณพยายามจะทำอะไร?”
“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่…”
ฮาร์วีย์ยิ้ม
“ผมแค่อยากจะบอกพ่อตาที่รักของผมให้หยุดฝันถึงตำแหน่งหัวหน้าสาขาซะ เพราะยังไงคุณก็ไม่คู่ควร…”
เพี๊ยะ!
จากนั้นฮาร์วีย์ก็เหวี่ยงฝ่ามือไปที่ใบหน้าของจัสติน
เสียงตบนั้นดังชัดเจน
หลังจากตบจัสติน ฮาร์วีย์ก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ
“นี่ผมเพิ่งปลุกคุณขึ้นมาจากความฝันที่ว่าคุณเป็นหัวหน้าสาขาแล้วหรือเปล่า?”
ฮาร์วีย์หันหลังกลับและเดินออกไปอย่างสบาย ๆ
ฝูงชนตกตะลึง!
จัสตินกุมใบหน้าแดงสด ตัวแข็งทื่อ ความโกรธเย็นฉายวาบขึ้นในดวงตาของเขา และทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นหัวเราะให้กับท้องฟ้า
ความดูถูกเหยียดหยามถูกเขียนขึ้นบนใบหน้าของเขาจนทั่ว
…
หลังจากออกจากบูโดกันของหลงเหมินแล้ว ฮาร์วีย์ก็โทรหาเฮลีย์
ณ เวลานี้ ใกล้ถึงกำหนดเวลาที่ฮาร์วีย์กำหนดไว้ก่อนหน้านี้
ถ้าอีวอนน์ยังไม่ติดต่อฮาร์วีย์ เขาจะไปเยี่ยมตระกูลสมิธด้วยตัวเอง
ในตอนแรกฮาร์วีย์ต้องการจัดการกับหลงเหมินสาขามอร์ดูก่อนที่จะไปเยือนตระกูลสมิธ
การดำรงตำแหน่งหัวหน้าสาขา ขณะเผชิญหน้ากับตระกูลสมิธอาจช่วยแก้ปัญหาบางอย่างได้
แต่จากข่าวกรองใหม่ที่ได้รับ ตอนนี้จัสตินมีลูคัส ฌองซึ่งเป็นหนึ่งในหกเจ้าชายแห่งมอร์ดูสนับสนุนให้เขาขึ้นเป็นหัวหน้าสาขาคนใหม่
พูดง่าย ๆ ก็คือยากที่จะจัดการกับสถานการณ์ในช่วงเวลาสั้น ๆ เช่นนี้
มีสิ่งที่ต้องจัดการนับพันภายในมอร์ดู และฮาร์วีย์จะต้องจัดการมันทีละอย่าง ความหนักอึ้งของภาระหน้าที่นี้ทำให้เขาปวดหัวเป็นอย่างมาก
เขานึกถึงซีนเธียร์ที่รอเขาอยู่ที่บ้านพักหลังแรกในแฟรเกรินท์ ฮิลล์ และไปซื้ออาหารจานด่วนก่อนจะมุ่งหน้ากลับไปที่นั่น
ขณะที่ฮาร์วีย์เดินเข้าไปในบ้านพัก เสียงที่ตกใจก็เรียกหาเขา
“ฮาร์วีย์?! คุณมาทำอะไรที่นี่?!”
ฮาร์วีย์หันกลับมาเพียงเพื่อมองตระกูลมาโลน เสียงนั้นเป็นเสียงของเฮเซล
เฮเซลดูตกใจอย่างมาก เธอรู้สึกประหลาดใจที่เห็นฮาร์วีย์ที่นี่
“ฮาร์วีย์ ทำไมหลานมาอยู่ที่นี่?”
ทั้งเคลลี่และจูนต่างก็งุนงง
ทั้งย่านนี้เป็นย่านของผู้มีอันจะกิน คนจนอย่างเขาไม่มีปัญญาแม้แต่จะเช่าห้องน้ำที่นี่ได้ นับประสาอะไรกับการซื้อบ้าน!
ฮาร์วีย์ทักทายตระกูลของเขาด้วยรอยยิ้ม
“คุณป้า คุณลุง เฮเซล สวัสดีตอนเย็นครับ ทานข้าวกันแล้วรึยัง?”
เคลลี่พยักหน้า
จูนและเฮเซลไม่ได้ซ่อนความรังเกียจเดียดฉันท์ในสายตาของพวกเธอ
ถึงกระนั้น จูนก็ค่อนข้างตกใจเมื่อพบว่าฮาร์วีย์ได้มอบสมุนไพรโชวู และชาผู่เอ๋อแก่พวกเขา
จูนไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะมีเงินอะไรเท่าไหร่ เธอเดาเอาเองว่าเขาคงขโมยมันมาจากภรรยาเก่า!
ความรู้สึกรู้ของเธอที่เกี่ยวกับฮาร์วีย์นั้นยังไม่เปลี่ยนแปลง อันที่จริง ความรังเกียจที่เธอมีต่อเขารังแต่จะเพิ่มขึ้น
ฮาร์วีย์ไม่สนใจจูนและหันไปหาเคลลี่
“ลุงมาโลน พวกคุณมาเดินเล่นกันเหรอ?”
“ทำไมหลานถึงมาอยู่ที่นี่ได้?”
เคลลี่ยิ้มและตอบว่า “เฮเซลค่อนข้างได้รับความนิยมจากการถ่ายทอดสดของเธอในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา เธอได้รับโบนัสมูลค่าสองสามพันดอลลาร์แล้ว! นอกจากเงินล้านดอลลาร์จากมิสเตอร์ไทคูน แล้ว เธออาจมีโบนัสมูลค่าประมาณสองสามแสนดอลลาร์! เธอบอกว่าเธอต้องการจะเก็บเงินและซื้อวิลล่าที่นี่ เราจึงมาดูที่นี่สักหน่อย”
