ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1726
ฮาร์วีย์ตัวแข็งไปชั่วขณะ แล้วเขาตอบว่า “คุณลุง ที่นี่เป็นบ้านของผมจริง ๆ ผมจะโกหกลุงไปเพื่ออะไร? ทำไมไม่เข้ามานั่งข้างในกันก่อน”
“ลืมมันซะเถอะ ฮาร์วีย์ ทำไมยังไม่เลิกทำเสแสร้งต่อหน้าเราอีก? เธอกำลังพยายามสร้างความประทับใจให้กับใคร? เธอคิดว่าเราไม่รู้เกี่ยวกับภูมิหลังของเธอจริง ๆ เหรอ?”
“ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร?”
จูนระเบิดอารมณ์ เธอมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาเย้ยหยัน
“เห็น ๆ กันอยู่ว่าวิลล่าหลังนี้เป็นของผู้บัญชาการสูงสุด แต่เธอยังเฉไฉไม่เลิก เธอมันไร้ยางอายจริง ๆ!”
“อย่าบอกนะว่าตระกูลลินช์ยกวิลล่าให้เธอ!”
จูนพร้อมที่จะเหยียบย้ำฮาร์วีย์ให้จมดิม
‘คนชั้นต่ำก็เป็นอย่างที่คิดนั่นแหละ! เขาจะพูดอะไรก็ได้เพื่อสร้างความประทับใจให้คนชนชั้นสูง นี่มันน่าสิ้นหวังและน่าหัวร่อนัก!!’
ฮาร์วีย์หัวเราะอย่างขมขื่นและพูดว่า “เบนจามินยกที่นี่ให้ผมแล้ว”
“พอได้แล้ว ฮาร์วีย์! อย่าพูดอะไรอีกเลย!”
เคลลี่เต็มไปด้วยความผิดหวัง ประกายในดวงตาของเขาหรี่ลงเล็กน้อย
“ลุงไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่านี้แล้ว ลุงแค่หวังว่าหลานจะใช้ชีวิตอย่างมีเหตุผลและเลือกเส้นทางที่ถูกที่ควรให้ตัวเองในอนาคต”
เคลลี่รู้สึกผิดหวัง
‘ถ้าพ่อแม่ของฮาร์วีย์รู้ว่าเขากลายเป็นแบบนี้ พวกเขาคงใจสลาย!’
“ถ้าหลานยังคิดว่าลุงเป็นลุงของหลานอยู่…”
“พรุ่งนี้หลานควรไปทำงานและหยุดคิดเรื่องไร้สาระพวกนี้เสีย!”
“สำหรับวิลล่าของหลาน ลุงไม่อยากเข้าไปหรอก!”
เคลลี่ไม่ต้องการดูวิลล่าด้วยซ้ำ เขากอดอกและเดินจากไปด้วยสีหน้าที่มืดมนราวกับราตรี
“เขาฟุ้งเฟ้อมากเกินไป เคลลี่! เขาจะเกาะเราแน่นไม่ยอมปล่อยเป็นแน่!”
จูนรีบตามเคลลี่ไปให้ทัน
“คุณต้องหยุดคำเรื่องหวานใจวัยเด็กอะไรพวกนั้นเสีย อย่าให้ผู้ชายคนนี้เข้าใกล้พวกเราอีก!”
เคลลี่ปล่อยเสียงอันเย็นชาออกมา
“นั่นเป็นเรื่องตลกเก่าเก็บก็เท่านั้น ไม่มีใครเก็บมาคิดเป็นจริงเป็นจังอยู่แล้ว”
จูนพูดอย่างเงียบ ๆ “เขาอาจจะคิดเป็นจริงเป็นจังก็ได้…”
ฮาร์วีย์ส่ายศีรษะอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเห็นทั้งสองเดินจากไป เขาอยากจะวิ่งไปหาพวกเขาและอธิบายสถานการณ์ แต่ดวงตาของเขากลับเย็นชาลง
“ฮาร์วีย์ ไม่เห็นต้องสร้างเรื่องน่าขันถึงขนาดนี้เลย คุณก็แค่บอกเราว่าคุณกำลังมาส่งอาหารก็เท่านั้นเอง ทำไมคุณถึงพูดแบบนี้เพียงเพราะเห็นแก่ศักดิ์ศรีของตัวเอง”
เฮเซลมองไปที่กล่องอาหารแบบซื้อกลับบ้านในมือของฮาร์วีย์ด้วยรู้สึกที่ทั้งภูมิใจและดูสูงส่ง
“การส่งอาหารก็หมายความว่าคุณกำลังพึ่งตัวเองอยู่ ซึ่งไม่ใช่เรื่องน่าอายแต่อย่างใด! ตรงกันข้าม ฉันชื่นชมคนที่ทำแบบนี้ด้วยซ้ำ!”
“แต่คนที่เอาแต่พูดจาโอ้อวดไร้สาระทำให้ฉันจะอ้วก!”
“ตระกูลลินช์จากซูหนานเป็นหนึ่งในตระกูลชั้นนำของประเทศ H ทำไมพวกเขาต้องขอความช่วยเหลือจากคุณล่ะ? ทำไมพวกเขาถึงต้องเอาอกเอาใจคุณ? คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร?”
“ฉันรู้ว่าคุณคงอารมณ์เสียที่ฉันทำเงินได้หลายแสนดอลลาร์ในครึ่งชั่วโมง”
“ทั้งชีวิตคุณคงไม่มีทางหาเงินได้มากขนาดนี้หรอก!”
“แต่คุณก็ยังควรออกไปทำงานและฝ่าฟันเพื่อสิ่งที่คุณต้องการ อย่าโมเมเรื่องวิลล่าของคนอื่นแค่เพราะจะรักษาหน้าของตัวเองสิ!”
“การที่คุณทำแบบนี้ไม่ทำให้ฉันคิดจะชายตามองคุณหรอก มันตรงกันข้ามกันเลยต่างหาก!”
“ฮาร์วีย์ คุณทำให้ฉันผิดหวัง!”
แต่ฮาร์วีย์ก็ยังนิ่งสงบ “ในเมื่อคุณมีอคติกับผมอยู่แล้ว ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก”
เฮเซลหันหลังกลับและเดินจากไป กลิ่นหอมจาง ๆ ของน้ำหอมโชยมาจากตัวเธอ
“ฮาร์วีย์ เจ้าหญิงไม่มีวันแต่งงานกับขอทานหรอก…”
“เพราะงั้นก็หยุดคิดเพ้อเจ้อได้แล้ว!”
“ฉันเกิดมาสวยและมีเส่นห์ ผู้ชายที่ต่ำต้อยกว่าฉัน ไม่คุ้มค่าให้เสียเวลาด้วยหรอก”
