ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1729
บิ๊กฟลายซึ่งอยู่ข้าง ๆ เริ่มหมดความอดทนเล็ก ๆ หลังจากเห็นว่าเดนเซล วอชิงตันจ้อไม่หยุด
เขาหยิบมีดยาวหัวตัดออกมาและพูดว่า “หัวหน้า ทำไมคุณเอาพูดอะไรไร้สาระกับไอ้ส*รเลวนี่?”
“ไอ้เด็กส*รเลวคนนี้มันจองหองมาก วันนี้ผมจะฟันเขาและสอนให้เขารู้ว่าความตายเป็นยังไง!”
เขามองไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กด้วยความดูถูกขณะที่เขาพูด
“ผมตรวจสอบภูมิหลังของเด็กส*รเลวคนนี้แล้ว เขาดูจะมีโชคนิดหน่อย และดูเหมือนว่าเขาจะมีอำนาจบางอย่างในบัควู้ดด้วย
“แต่ที่นี่คือมอร์ดู ไม่ใช่บัควู้ด!
“คุณไม่ใช่คนที่นี่ แต่คุณยังอยากจะขึ้นเป็นหัวหน้าใหญ่ในถิ่นของเรางั้นหรือ?
“คุณคู่ควรตรงไหน?”
ฮาร์วีย์ทำให้บิ๊กฟลายต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก ในตอนที่เขาอยู่ในพาราเมาท์แถมยังเอาชนะเจ้านายของเขาได้อีกด้วย
ทว่าบิ๊กฟลายไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะจัดการเขาได้
ท้ายที่สุด ถ้าไม่ใช่เห็นแก่คนอื่น บิ๊กฟลายคงฆ่าฮาร์วีย์ไปแล้ว
ฮาร์วีย์ไม่สนใจบิ๊กฟลายซึ่งกำลังทำตัวราวกับคนเสียสติอยู่ในขณะนี้ เขามองไปที่เดนเซลด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ซีอีโอวอชิงตัน คุณไม่อยากรู้เหรอว่าทำไมผมถึงวางแผนที่จะฆ่าคุณ ทั้ง ๆ ที่ผมไม่ได้มีความชิงชังอะไรกับคุณเลย?”
เดนเซลพูดอย่างเฉยเมย “ถ้าผมถาม แล้วคุณจะบอกผมไหม?”
ฮาร์วีย์คิดอย่างจริงจังและพูดว่า “แน่นอน ผมจะบอกคุณ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ผมจะแจ้งให้คุณทราบก่อนที่คุณจะย่อยยับ
“ผมจะรับบทคนดีและทำให้คุณได้รู้เหตุผลก่อนที่ผมจะฆ่าคุณ!”
“คุณจะบอกผมก่อนผมจะตายเท่านั้นเหรอ?” เดนเซลเย้ยหยัน “ส*รเลว ไม่ว่าคุณจะมีอำนาจเพียงใดในบัควู้ด แต่คุณก็ควรรู้ว่า คนนอกอย่างคุณก็ไม่มีวันชนะเจ้าถิ่นในมอร์ดูได้หรอก!”
ฮาร์วีย์ดื่มน้ำในแก้วจนหมดและพูดอย่างเฉยเมยว่า “แต่คุณลืมไปอย่างหนึ่งนะ”
“มีเพียงมังกรที่แข็งแกร่งที่สุดเท่านั้นที่จะข้ามผ่านแม่น้ำไปได้
“แม่น้ำในมอร์ดูตื้นเกินไป มันกักขังผมไว้ไม่ได้ด้วยซ้ำ!”
“หึ…”
เดนเซลฉีกยิ้มขี้เล่นและเย้ยหยัน
บิ๊กฟลายที่อยู่ข้าง ๆ พลิกมีดยาวหัวตัดในมือ จากนั้นเขาก็เหล่ไปที่ฮาร์วีย์แล้วพูดว่า “ยอร์ก คุณรู้ไหมว่าตัวเองกำลังพูดเรื่องอะไร?”
“ฆ่าพี่เดนเซลงั้นเหรอ? ต่อให้มีคุณสิบคน คุณก็จะไม่มีโอกาส!”
“คุณคิดว่าการฆ่าคนของฉันไปไม่กี่คนจะทำให้คุณมีความสามารถขึ้นมาจริงหรือ?”
“บอกตามตรงว่าสำหรับผมแล้ว การฆ่าคุณก็ง่ายอย่างกับฆ่ามด!”
“จงคุกเข่าลงและหักมือทั้งสองข้างออกของตัวเองออกซะ และเพราะคุณเป็นคนสำคัญ ผมจะช่วยคุณเอง ผมจะขอร้องให้พี่เดนเซลปล่อยคุณไป!”
ในฐานะมือขวาของเดนเซล บิ๊กฟลายเห็นห่วงเรื่องต่าง ๆ มากเกินไป
แม้ว่าฮาร์วีย์จะมีความสามารถบางอย่าง แต่เขาก็ยังไร้ค่าในสายตาของบิ๊กฟลาย
จากนั้นฮาร์วีย์ก็มองอีกฝ่ายอย่างดูถูก เขาเอ่ยปากแล้วยื่นมือขวาออกมา ก่อนจะกวักนิ้วชี้ไปทางบิ๊กฟลาย “หมาเห่าย่อมไม่กัด”
“ไหน ให้ผมดูหน่อยว่าฟันคุณจะคมแค่ไหนเชียว?”
“ส*รเลว! แกเรียกร้องเองนะ!” บิ๊กฟลายไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้อีกต่อไป สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและฟาดฟันออกไปด้วยมีดยาวหัวตัดในมือ
เขาหมดความอดทนแล้ว!
สิ่งที่เขาต้องทำในตอนนี้คือเฉือนฮาร์วีย์ออกให้เป็นสองท่อนด้วยมีด เพื่อให้ทุกคนรู้ว่า…
ผู้ที่ทำให้เดนเซลขุ่นเคืองจะต้องเจ็บปวดตลอดไป!
เดนเซลหรี่ตาขณะดูภาพเบื้องหน้านี้ จากนั้นเขาก็พูดอย่างเฉยเมยว่า “อย่าฟันเขาจนตายเร็วนักสิ ให้เขามีชีวิตอยู่ ฉันยังคงต้องใช้เขา”
หวืด
บิ๊กฟลายดึงพลังของเขากลับมาสิบเปอร์เซ็นต์ แต่กำปั้นของเขายังคงพุ่งไปข้างหน้าด้วยเจตนาสังหาร
แรงหมัดพลันโถมลงมา และรัศมีก็แผ่กระจายออกมาราวกับน้ำป่า
เหล่ายอดฝีมือของพาราเมาท์ส่ายหัวเล็กน้อยเมื่อเห็นสิ่งนี้ พวกเขาคิดว่าฮาร์วีย์อาจได้รับบาดเจ็บสาหัสหรืออาจเสียชีวิตเลยก็เป็นได้
“อ่อนแอเกินไป!”
แต่ไม่คาดคิดเลยว่าฮาร์วีย์ไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน เขาสุ่มหยิบตะเกียบบนโต๊ะขึ้นแล้วชี้ไปข้างหน้า
