Black Tech Internet Cafe System – ตอนที่ 433 : อันตราย

ตอนที่ 433 : อันตราย

“เทคนิคการควบคุมดาบนี้ดีมาก!”

“หัวหน้าสมาคมท่านมีวิธีฝึกเทคนิคการควบคุมดาบนี้บ้างมั้ย?” ทั้งสามคนกําลังศึกษเทคนิคการควบคุมดาบของเซียนกระบี่พิชิตมาร 3 ทุกวันด้วยความกระตือรือร้น

หลังจากเหลือบมองไปรอบๆ พวกเขายังไม่ค้นพบสถานที่ที่จะนําพาและทดสอบเทคนิคนี้เลย

พวกเขาทราบดีว่าสิ่งนี้ไม่สามารถทําได้นอกร้าน เนื่องจากที่นี่มีข้อความเยอะมากแม้แต่สิ่งประดิษฐ์ทางจิตวิญญาณก็ยังไม่สามารถใช้บินในเมืองได้

ร้านค้าจิตวิญญาณบางร้านยังต้องขออนุญาตเพื่อทําการทดลองหรือทําการบิน เนื่องจากพื้นที่ที่นี่ถูกควบคุมความปลอดภัยพวกเขาจึงต้องทําการขอใช้พื้นที่ในบางส่วน

แน่นอนว่าไม่มีใครสามารถรับประกันได้ว่าแม้จะขออนุญาตแล้วจะได้รับการอนุญาตหรือไม่

ฟางฉีเกาหัวเล็กน้อยสําหรับลูกค้าจากร้านอื่นๆ พวกเขาเองก็เพิ่งได้ทดลองสอบเทคนิคนี้เช่นกัน ต่างเพียงแต่พวกเขาสามารถใช้ประโยชน์จากพื้นที่หน้าร้านได้และเขาเองยังไม่เคยเจอสถานการณ์เช่นนี้มาก่อน

“หืม? เทคนิคดาบบินในร้าน?” หลี่หรูหยาค่อยๆ มองการควบคุมดาบที่ลอยขึ้นอย่างช้าๆ

ข้างๆเขาหลี่หลันเหลียวตะโกนด้วยความแปลกใจ “ท่านหัวหน้า! ข้ารู้เทคนิคควบคุมมันแล้ว”

เมื่อเสียงตะโกนเงียบลง ร่างหนึ่งก็ลอยผ่านเขาไป ตึง! ร่างนั้นชนเข้าให้กับประตูกระจก ใช่ โชคดีที่กระจกนั้นมีความหนา แต่…เขาคนนั้น

ถังหยวนที่กําลังสนใจกับรถซุปเปอร์คาร์ด้านนอกถึงกับต้องเหลียวหันกลับไปมองในร้าน เมื่อได้ยินเสียงจากข้างใน เขาเห็นร่างหนึ่งติดอยู่ที่ประตูกระจก

ใช่ หน้ายู่ติดกับกระจก

ฟางฉี

เสี่ยวหยูที่กําลังเพลิดเพลินกับการจิบชานมพร้อมกับกวางคู่หูนั่นถึงกับต้องหยุดชะงักเช่นกัน

ถังหยวนที่ยังคงงวนกับรถหันไปมองร่างนั้นโดยไร้คําพูด เขาหันกลับมาหารถราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“เราคงต้องหาที่ฝึกฝนกันที่อื่น” ฟางฉีมองด้วยสายตาเอื้อมเล็กน้อย “อย่าทําร้านเลอะเทอะนะ”

ถึงอย่างนั้น

ฟางฉียังคงไม่วางใจเขาหันไปจ้องที่หลี่หลั่นเหลี่ยวซึ่งยังคงสั่นคลอนจากการกระแทกเมื่อกี้ “เจ้าใช้เทคนิคการควบคุมดาบเรอะ?”

แม้ว่าเธอจะไม่สามารถควบคุมเทคนิคได้สมบูรณ์แบบ แต่ถือว่าเธอเริ่มต้นด้วยดีและเรียนรู้ไว ซึ่งหมายความว่าแน่นอนหากได้รับการฝึกฝนเธอจะต้องเชี่ยวชาญเป็นแน่

เธอเรียนรู้มันได้รวดเร็วมากในเวลาอันสั้น

ในขณะเดียวกันผู้คนมากมายทั้งจิวหัวและเมืองครึ่งผู้คนที่นั้นต่างใช้เวลาในการฝึกฝนเป็นเวลานานกว่าจะเรียนรู้จนเข้าใจและฝึกฝนจนชํานาญ แม้จะเป็นแค่ดาบเพียงเล่มเดียวแต่สําหรับ พวกเขาแล้วมันช่างยากเหลือเกิน

ถ้าให้ความดีความชอบในการฝึกฝน ฟางฉีขอมอบให้สองคนที่นี่ทั้งหลี่หลันเหลียวและหลี่หวู่หยา ผู้อาวุโสยังคงพยายามที่จะฝึกฝนกับเทคนิคนี้ต่อไปแม้ว่าสําหรับเขาแล้วมันจะใช้เวลานานกว่าคนอื่นๆก็ตาม

ฟางฉีกวักมือเรียกเธอ “เข้ามาในรถ”

“นี่เจ้ายังไม่เลิกสนใจมันอีกเรอะ?” ฟางฉีมองหน้าเค้า ถังหยวนหันกลับไปมองหน้าเขาแล้วรีบเอ่ยถามทันที “พี่ชาย ให้ข้าไปด้วยได้มั้ย?”

ฟางฉีทําหน้าเอื้อมเล็กน้อย

เมื่อเริ่มสังเกตเห็นถึงสีหน้าที่เริ่มเปลี่ยนไปของฟางฉีเขาจึงเปลี่ยนบริบททันที “ข้าได้ยินมาว่าท่านมีปัญหากับตระกูลหนานกงไม่ต้องห่วงข้าจะปกป้องท่านเอง”

จากนั้นเขากระตือรือร้นที่จะขึ้นรถอย่างมากแต่..

ฟางฉี “…”

เขาอยากจะบอกว่าเขาเองนี่แหละได้เป็นปฏิปักษ์ตัวเกร็งกับตระกูลหนานกงไม่เพียงเท่านั้น เขายังได้กําจัดเหล่าสมาชิกในครอบครัวนั้นไปมากกว่าร้อยคน

“ท่านหัวหน้าสมาคมเราจะไปไหนกัน?” หลี่หลันเหลียวนั่งอยู่ตรงที่นั่งผู้โดยสารชมวิวที่ผ่านไปอย่างรวดเร็วเอ่ยถาม

“เราจะไปนอกเมือง” เนื่องจากเธอเพิ่งเริ่มเรียนรู้เทคนิคการควบคุมดาบจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะต้านความกระหายในการเรียนรู้ เธอสามารถใช้เทคนิคนี้ได้อย่างเต็มที่เมื่ออยู่นอกเมือง

ด้านนอกประตูเมืองทางทิศใต้ของเมืองหยวนหยางมีสี่เหลี่ยมจตุรัสขนาดใหญ่ชื่อว่าทะเลหมอก ที่นั่นไม่มีถนนเชื่อมต่อจากผู้เขา เมืองนี้ไม่ได้สนใจการเดินทางในรูปแบบของการบินเท่าไรนัก

มีที่จอดสําหรับรถต่างๆ เป็นลานกว้างขนาดใหญ่อยู่ใกล้ประตูผู้ฝึกฝนและพาหนะจิตวิญญาณเล็กสามารถจอดได้ สี่เหลี่ยมจตุรัสที่ตั้งอยู่นอกเมืองที่นั้นไม่มีแนวรบใดที่จํากัดการบินได้ฟางฉี หยุดรพของเขาที่ขอบของจตุรัส และข้างๆจตุรัสนั่นคือเหวลึก

แม่น้ําที่ไหลออกจากเมืองได้เชื่อมต่อและไหลผ่านทอดลงมายาวราวกับทางช้างเผือก มองดูแม่น้ําพร้อมด้วยเรือจิตวิญญาณที่บินอยู่บนท้องฟ้ามันสวยราวกับภาพเขียน

ฟางลงจากรถ “เจ้าลองบินที่นี่ดูสิ”

ชั่วพริบตา เสียงกรีดร้องของเธอดังขึ้น มีพลังที่มองไม่เห็นพลักเธอออกจากขอบจตุรัส

หลี่หลันเหลี่ยวกรีดร้อง “อ๊ะ!”

ในไม่ช้าหญิงสาวที่สวมชุดสีน้ําเงินก็พุ่งขึ้นไปบนฟ้าด้วยดาบที่เธอกําลังเหยียบ

“นั่น…อะไร? ดูดาบนั่นสิ”

“อะไรนั่น?”

“รวดเร็วมาก!”

ผู้ฝึกฝนที่ผ่านไปผ่านมาต่างตกตะลึงกับภาพที่เห็น

ถังหยวนรู้สึกประหลาดใจ เขาตะโกนขึ้นด้วยความตื่นเต้น “เธอบินได้ยังไง? เธอบินได้เร็วกว่าปีกลมของตระกูลถังของฉันอีก!”

ท้องฟ้านั้นกว้างใหญ่เหมาะที่จะเป็นสนามฝึกซ้อมสําหรับผู้ที่เพิ่งเริ่มเรียนรู้เทคนิคการควบคุม ดาบเพราะมันไร้สิ่งกรีดขวางใดๆ แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่รู้วิธีการเลี้ยวก็ตาม เสียงกรีดร้องยังคงดังลั่นอยู่บนท้องฟ้าที่มีก้อนเมฆบดบัง

คนบนดาบเริ่มเรียนรู้ที่จะควบคุมเส้นทางในการบินทีละน้อย เธอเริ่มเข้าใจมันมากขึ้นเริ่มจับทางได้ว่าควรยืนหันหรือทรงตัวยังไง เธอค่อยๆชะลอตัวลงก่อนจะมุ่งหน้าสู่สี่เหลี่ยมจตุรัส หญิงสาวในชุดน้ําเงินยืนอยู่บนดาบด้วยความหมั่นใจผมเธอปลิวไสวไปกับสายลม แสงจากดาบสะท้อนส่องประกายสะท้อนกับดวงตาของเธอ

คนรอบข้างต่างตกตะลึง

ฟางฉีปรบมือ “ยอดเยี่ยม สุดยอด! เจ้าเก่งมากเจ้าสามารถเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็ว”

เธอเรียนรู้ได้รวดเร็วก็จริงแต่ก็ไม่ใช่เล่นๆ เกือบจะตกตายหลายต่อหลายรอบ!

อย่างไรก็ตาม เธอตอบกดลับเขา “ขอบคุณท่านหัวหน้า! ข้าดูเหมือนจะเข้าถึงเทคนิคดาบแล้ว

“อืม น้าเรียนรู้ได้รวดเร็วมาก” ฟางลูบคางตัวเอง ฟางฉีมองเธอด้วยสายตาสงสัย “ดี ข้า คิดว่าเจ้าจะต้องทําได้ดีแน่นอนในการสอบของสํานักสวรรค์ อย่างน้อยก็ไว้ใช้หนีเมื่อมีคนตามล่าเจ้า”

“หนี!?” ถังหยวนเอ่ยทวน “เธอสามารถเอาชนะผู้ฝึกฝนส่วนใหญ่ได้”

“เธอนะหรอ?” ฟางฉีมอง “ข้ารู้สึกว่าดาบของหนานกงค่อนข้างเร็ว เธอยังต้องใช้ความเร็วในการบินอีกเยอะ”

“…” ถังหยวนมองด้วยแววตาประหลาดใจ “ท่านเพิ่งซื้อร้านนี้มาไม่ใช่หรอ? ทําไมท่านดูรู้เรื่องหนานกงเยอะ”

เขาตัวแข็งทันทีเมื่อประมวลผลได้ในหัว “เมื่อสองสามวันก่อนข้าได้ยินว่าตระกูลหนานกงสูญเสียสมาชิกไปกว่าร้อยคน เนื่องจากพวกเขาพยายามที่จะตามล่าครอบครัวเล็กๆ ท่านคือหนึ่งในเป้าหมายของพวกเขาหรือไม่?”

แววตาของเขาจับจ้องอย่างไม่ไว้ใจนัก “เจ้าวางแผนที่จะเข้าร่วมการทดสอบของสํานักสวรรค์ใช่หรือไม่!?”

ฟางฉีตอบ “ใช่เธอจะเข้าร่วมมีปัญหาอะไรหรือไม่?”

“กองกําลังน้อยคนแจ่กล้าท้าทายตระกูลหนานกง พวกเขาไม่ปล่อยให้พวกเจ้าหนีไปได้ แน่นอน พวกเจ้าต้องระวังตัวให้มาก” เขาพูดด้วยน้ําเสียงจริงจัง “แต่พวกเจ้าน่าทึ่งจริงๆ”

เขากล่าวต่อ “อย่างไรก็ตามจระกูลหนานกงมีไพ่ใบสุดท้ายแน่นอนพวกเขาฆ่าคนไปจํานวนมาก”

เขาส่ายหัว “ข้าไม่รู้เลยว่าไพ่ใบสุดท้ายของพวกเขาคืออะไร แต่การสอบครั้งนี้อันตรายและไม่ธรรมดาแน่นอน”