ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1732
“หวืด!”
การเคลื่อนไหวครั้งนี้ของเดนเซล วอชิงตันสามารถผ่าภูเขาฮัวได้ ซึ่งอาจเรียกได้ว่าเขาทุ่มจนสุดตัว
เขามีความมุ่งมั่นและกระตือรือร้นที่จะต่อสู้กับฮาร์วีย์ ยอร์กให้ตายกันไปข้างหนึ่ง โดยต้องการบังคับให้ิรกฝ่ายล่าถอยไป
ทว่าฮาร์วีย์กลับไม่สะท้กสะท้าน และเขายังคงฟาดฟันด้วยมีดในมือต่อไป
แกร๊ง!!
ด้วยเสียงที่คมชัด มีดยาวหัวตัดในมือของเดนเซลก็หักออกเป็นสองท่อน และสีหน้าเหลือเชื่อฉายเด่นหราบนใบหน้าของเขา
“น่าสนใจ”
ฮาร์วีย์พยักหน้าเล็กน้อยขณะพลิกมีดยาวหัวตัดในมืออีกครั้ง
ในตอนนี้เดนเซลเริ่มวิตกกังวล จากนั้นเขาก็พูดโดยไม่รู้ตัวว่า “ไม่…”
“หยุด!”
สีหน้าของบิ๊กฟลายก็เปลี่ยนไปอย่างมากเช่นกัน และเขาเอ่ยปรามฮาร์วีย์ให้หยุด
ทว่าฮาร์วีย์กำลังจะฟันคอของเดนเซล ก่อนที่เสียงของเขาจะขาดห้วงไป
“แกจะฆ่าเจ้านายของเราไม่ได้! แกไม่มีสิทธิ์ทำร้ายเขา!”
“แกรู้ไหมว่าเจ้านายของเราคือใคร?”
มีดยาวหัวตัดในมือของฮาร์วีย์หยุดกะทันหันหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ใบมีดยังติดอยู่ที่คอของเดนเซลและฮาร์วีย์ก็ไม่ได้ขยับมันต่อ
จากนั้นเขาก็มองไปที่บิ๊กฟลายด้วยความอยากรู้อยากเห็นและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น บอกผมมาสิว่าเขาเป็นใคร? ขอดูว่าผมจะกลัวเขาไหม”
“ถ้าเขาทำให้ผมกลัวได้ วันนี้เขาจะไม่ต้องตาย!”
บิ๊กฟลายมีท่าทางเคร่งขรึม หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง เขาก็กัดฟันและพูดว่า “ฉันจะบอกแกให้นะว่า เจ้านายของเราไม่เพียงแต่เป็นผู้จัดการทั่วไปของพาราเมาท์เท่านั้น แต่เขายังเป็นนักสู้อันดับหนึ่งของเจ้าชายฌองอีกด้วย!”
“นอกจากนี้ยังมีชินดัน เวย์จากประเทศหมู่เกาะอยู่เบื้องหลังเราด้วย!”
“เจ้านายของเรายังเป็นพี่น้องร่วมสาบานของนักดาบหมายเลขหนึ่งของชินดัน เวย์อีกต่างหาก!”
“ถ้าแกกล้าทำร้ายเจ้านายของเรา แกต้องตายแน่ แกจะอยู่ไม่รอดในโลกนี้หรอก!”
“ยอร์ก แกต้องเข้าใจว่าเจ้าชายฌองและชินดัน เวย์หมายถึงอะไร?!”
ตอนนี้เดนเซลได้เปิดเผยเบื้องหลังและผู้สนับสนุนทั้งหมดที่ซ่อนอยู่ออกมาแล้ว เขายังคงรู้สึกถึงความรู้สึกพ่ายแพ้อยู่ในใจ
เขาแข็งแกร่งมากตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่นี่เขากลับลากคนหนุนหลังที่ซ่อนอยู่ให้เผยตัวออกมาด้านหน้าเพื่อเอาชีวิตรอดจริงหรือ?
อัปยศสิ้นดี!
สีหน้าของฮาร์วีย์ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมมากนักเมื่อเขาได้ยินสิ่งเหล่านั้น เขากลับยิ้มและพูดว่า “แค่นี้เองเหรอ? ดูเหมือนมันจะไม่พอ!”
“บังเอิญว่าผมกำลังตามหาลูคัส ฌอง และชินดัน เวย์อยู่เลย”
“ดูเหมือนว่าถ้าฉันฆ่าคุณพวกเขาจะมาหาผมเองนั่นจะช่วยผมได้มากทีเดียว !”
“ฉูด…”
ฮาร์วีย์ไม่ปล่อยให้เดนเซลและบิ๊กฟลายได้รู้เท่าทันเขา หลังจากที่พูดจบ เขาขยับมือขวา ก่อนที่เลือดจะกระเซ็นออกมา
“แก…”
สีหน้าของเดนเซลดูหวาดกลัว และศีรษะของเขาก็ถูกตัดออกในวินาทีต่อมา
ยังคงมีความดื้อรั้นและความโกรธขึงฉายชัดบนใบหน้าของเขา ทว่าสิ่งเหล่านั้นทั้งหมดกลับคลายตัวลงไปในทันที
ผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุคของมอร์ดูเสียชีวิตแล้ว
“ไม่นะ…”
บิ๊กฟลายสั่นสะท้านตั้งแต่หัวจรดเท้า
เขาไม่เคยคิดว่าฮาร์วีย์จะโหดร้ายถึงขนาดนี้และยังฆ่าเดนเซลลงได้อีก
เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “ยอร์ก แกไม่ได้ยินที่เราพูดงั้นเหรอ? คนที่สนับสนุนเราคือเจ้าชายลูคัส ฌอง จากตระกูลฌองแห่งมอร์ดูและชินดัน เวย์ จากประเทศหมู่เกาะ”
“ฉันจะฆ่าแกให้ได้”
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและย่อตัวลง จากนั้นก็เอื้อมมือออกไปและตบหน้าของบิ๊กฟลาย
“เมื่อกี้ผมลืมถามไป”
“หลังจากโอลิเวอร์ บาวเออร์อดีตหัวหน้าสาขามอร์ดูแห่งหลงเหมินถูกผมทำให้พิการแล้ว คนจากชินดัน เวย์ หรือคนของคุณกันแน่ที่กำจัดเขา?”
“ฉันไม่บอกแกหรอก” สีหน้าของบิ๊กฟลายดูงุนงง ทันใดนั้นเขาก็มีปฏิกิริยาในทันที “แก แก แก แกเป็นคนหักแขนหักขาโอลิเวอร์ บาวเออร์งั้นเหรอ?”
ฮาร์วีย์หยิบทิชชู่ออกมาเช็ดเรียวนิ้วโดยไม่ตอบคำถาม “สีหน้าของคุณบอกผมหมดแล้ว ดูเหมือนว่าทั้งลูคัส ฌองและชินดัน เวย์ ต่างหวังว่าสาขามอร์ดูแห่งหลงเหมินจะต้องตกอยู่ในความโกลาหล”
“น่าสนใจมาก จุดประสงค์ของพวกเขาคืออะไร?”
“ฉันไม่บอกแกหรอก!” บิ๊กฟลายกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“คุณจะบอกแน่”
ฮาร์วีย์มุ่งมั่นอย่างที่สุด จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและกดโทรหาใครบางคน “มีสองอย่างที่คุณต้องทำ”
“อย่างแรก ส่งหัวของเดนเซลไปให้ลูคัส ฌองซะ”
“อย่างที่สอง ทำให้พี่บิ๊กฟลายของเราเปิดปากพูด”
