ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1734
ฮาร์วีย์ ยอร์กโทรหาซีนเธียร์ ซิมเมอร์อีกครั้งหลังจากเรื่องนี้ยุติลง
ช่วงนี้ซีนเธียร์จะไม่กลับมาที่วิลล่า เพราะเธอจะต้องถ่ายทำต่อไปอีกสองสามวัน
หลังจากฮาร์วีย์วางสาย เขาก็สั่งให้ไทสัน วูดส์จัดหากำลังคนมาเพิ่ม เขายังสามารถเรียกตัวยอดฝีมือบางคนจากบัควู้ดมาได้หากจำเป็น
น่าเสียดายที่คนที่เบลลามี่ เบลคส่งมายังมาไม่ถึง มิฉะนั้นฮาร์วีย์จะไม่รู้สึกว่าเขาขาดกำลังคนอย่างนี้
หลังจากจัดการเรื่องนี้แล้ว ฮาร์วีย์ก็หยิบโทรศัพท์ออกมาดูอยู่สักพัก ยังไม่มีข่าวคราวจากอีวอนน์ ซาเวียร์ แถมพอเขาโทรไปหาอีกฝ่าย สายก็ดันไม่ว่างเสียอย่างนั้น
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งฮาร์วีย์ก็ส่งข้อความบอกอีวอนน์ว่าหากพรุ่งนี้เขายังไม่มีข่าวจากเธอ เขาจะไปเยี่ยมเธอด้วยตัวเอง
แม้ว่าเขาจะยังไม่ได้ควบรวมทรัพยากรขอสาขามอร์ดูแห่งหลงเหมินเลยก็ตาม แต่หากยังไม่มีข่าวจากอีวอนน์ เขาก็คงรอต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว
***
เช้าวันรุ่งขึ้นฮาร์วีย์ตื่นขึ้นเพื่อรับประทานอาหารเช้าและกำลังจะจัดการเรื่องของอีวอนน์
แต่ทันใดนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
หลังจากกดรับสายแล้ว เสียงของเคลลี่ มาโลนก็ดังมาจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ “ฮาร์วีย์ วันนี้หลานต้องไม่สายนะ หลานรู้ใช่ไหม?”
“สาย?” ฮาร์วีย์ผงะไปครู่หนึ่งและรู้สึกหนักใจเล็กน้อยกับเหตุการณ์ที่พลิกผันไปอย่างกะทันหันเช่นนี้
“เลิกทำตัวมีปัญหาได้แล้ว!”
เสียงของเคลลี่ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ฟังดูเข้มขึ้นและน้ำเสียงของเขาก็ค่อนข้างไม่พอใจ “หลานไม่ใช่เด็กสามขวบอีกต่อไปแล้วนะ หลานควรรับผิดชอบชีวิตของตัวเองได้สักที!”
“เฮเซลได้จัดการให้หลานแล้ว หลานกำลังจะได้เข้าทำงานในไคเซ็น กรุ๊ปตั้งแต่วันนี้!”
“จำไว้ว่าต้องทำตัวให้ดีและตั้งใจทำงานด้วย!”
“ถ้าหลานยังขี้เกียจแบบนี้ต่อไป ลุงมาโลนคนนี้จะไม่สนใจหลานอีกต่อไปแล้ว!”
“ผมขอโทษครับคุณลุง ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น” ฮาร์วีย์อธิบาย “วันนี้ผมมีธุระที่ต้องจัดการจริง ๆ เปลี่ยนเป็นวันอื่น…”
ฮาร์วีย์จำเป็นต้องจัดการกับเรื่องของอีวอนน์ในวันนี้ เขาไม่คิดที่จะไปทำงานในไคเซ็น กรุ๊ปเลยแม้แต่น้อย
“ลุงมาโลน ผมบอกได้เลยว่าผมเป็น…”
ฮาร์วีย์ต้องการจะบอกว่าเขาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ด้วยจำนวนหุ้นร้อยละห้าสิบ แต่เขากลับถูกนำเสียงของเคลลี่ที่ฟังดูเคร่งขรึมในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ขัดจังหวะก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบ
“ธุระที่ต้องจัดการ?! เปลี่ยนเป็นวันอื่น?!”
“จะมีอะไรจะสำคัญไปกว่าการหางาน?!”
“หลานรู้ไหมว่าเฮเซลใช้เวลาและเอื้อให้หลานมากแค่ไหน?”
“หลานไม่มีเวลา แค่อ้างแบบนั้นเพราะไม่อยากไปงั้นเหรอ?”
“รู้ตัวไหมว่าตอนนี้หลานขี้เกียจแค่ไหน?!”
“ถ้าหลานไม่รีบหาอาชีพที่มั่นคงและเริ่มลงหลักปักฐาน หลานจะกลายเป็นคนไม่มีอนาคต”
“ฮาร์วีย์ ลุงพูดทั้งหมดนี้เพราะลุงถือว่าหลานเป็นลูกชายของลุง เพราะงั้นอย่าทำให้ลุงผิดหวัง!”
“พ่อแม่ของหลายจากไปแล้ว ดังนั้นลุงต้องรับผิดชอบชีวิตของหลานเอง!”
เมื่อคิดไปถึงตอนที่ฮาร์วีย์คุยโวโอ้อวด และบอกว่าวิลล่าหลังแรกในแฟรเกรินท์ ฮิลล์เป็นของเขาเมื่อวานนี้ ก็ทำให้เคลลี่รู้สึกหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม!
“ลุงรู้ว่าเมื่อคืนลุงพูดจารุนแรงไปหน่อย แต่ตระกูลของเราสนิทกันขนาดไหน ลุงจะทนมองเห็นหลานทำลายชีวิตตัวเองได้ยังไง?”
“ถ้าเป็นคนอื่น ลุงจะไม่สนใจเลย!”
“ฮาร์วีย์ตั้งใจทำงานเถอะ หลานทำงานครบครึ่งปี ลุงจะซื้อรถออดี้ เอ4ให้!”
“และหากหลานทำงานครบ 1 ปี ลุงจะให้เงินดาวน์เพื่อซื้อบ้าน และตราบใดที่หลานทำเงินเดือนรวมได้หลายแสนดอลลาร์ต่อปีขึ้นมาจริง ๆ ลุงจะจ่ายค่างวดบ้านที่เหลือให้หลานด้วย!”
“ก่อนอื่น ไปตั้งใจทำงานซะก่อน ไปเดี๋ยวนี้เลย!”
“ลุงทำทุกอย่างเพื่อเธอเลยนะ!”
เคลลี่เกลี้ยกล่อมเขาอย่างจริงจัง
