ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1738
ฮาร์วีย์ ยอร์กมองไปที่สตีเว่น วอล์คเกอร์อย่างไม่แยแส “เอาล่ะ ถือว่าคุณรับปากแล้ว!”
“ฮาร์วีย์ ทำไมคุณถึงเป็นคนแบบนี้นะ?”
ใบหน้าสวยของเฮเซล มาโลนเต็มไปด้วยความผิดหวัง “ฉันผิดหวังจริง ๆ ฉันไม่ควรแนะนำคุณเลย!”
“การที่คุณมาที่นี่ เป็นเพียงความอัปยศสำหรับฉัน!”
“ฉันรู้ว่าคุณชอบกับฉัน อยากจะแสดงความสามารถของตัวเองต่อหน้าฉัน!”
“และหวังให้ฉันหันมามองคุณ!
“หวังจะเติมเต็มความปรารถนาตัวเอง แถมยังอยากไขว่คว้าในสิ่งที่ไม่คู่ควรอีก!”
“แต่อย่าทำตัวแบบนี้ได้ไหม?”
“วางศักดิ์ศรีของตัวเองลงเสียที!”
“ยิ่งคุณทำตัวแบบนี้ ก็รังแต่จะทำให้ฉันเกลียดคุณ?”
“ยิ่งกว่านั้น เมื่อวานฉันบอกคุณไปอย่างชัดเจนแล้วว่าการหมั้นหมายของเราสมัยเด็ก ก็เป็นแค่เรื่องไร้สาระ!”
“กาจะเข้าฝูงหกได้ยังไง?!”
“คุณอยากจะประสบความสำเร็จโดยอาศัยคำสัญญาบ้า ๆ บอ ๆ พวกนี้งั้นหรือ? คุณคิดว่ามันเชื่อถือได้รึไง? มันเป็นไปได้หรือ?”
ในสายตาของเฮเซล ฮาร์วีย์เป็นเพียงปลิงที่คิดแต่จะสูบเลือดสูบเนื้อคนอื่น!
ฮาร์วีย์เพิ่งกลายเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านและเพิ่งถูกไล่ออกมา ตอนนี้เขายังคิดดจะมาเกาะแกเศรษฐีนีอย่างเธอขึ้นมาอีก
ทำไมเขาไม่คิดที่จะตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองบ้าง?
คนอย่างฮาร์วี่ย์จะคู่ควรกับหญิงสาวผู้มีอันจะกินอย่างเธอได้ยังไง?
“เฮเซล ไม่เห็นต้องโกรธเลย แค่รอให้ครึ่งชั่วโมงนี้ผ่านไป เราก็จะได้เห็นอะไรสนุก ๆ กันแล้ว!”
“พอผ่านไปครึ่งชั่วโมง ผมจะไล่เขาออกไปเอง!”
“คุณทำเต็มที่แล้ว คุณลุงกับคุณป้าก็คงเข้าใจ!”
สตีเว่นเดินเข้าไปปลอบเฮเซลราวกับตัวเองเป็นพี่ชายที่แสนดี
พนักงานสาวสวยที่อยู่ข้าง ๆ ต่างก็มองที่เฮเซลด้วยความเห็นอกเห็นใจ
พวกเธอไม่เคยคิดเลยว่าเฮเซลจะถูกฮาร์วีย์ตามรังควาน
ที่สำคัญที่สุด คน ๆ นี้ไม่มีสมอง เขาทำพฤติกรรมต่ำทรามทุกประเภทและทำให้เฮเซลอับอาย
“คุณไล่ผมออกไม่ได้หรอก นายน้อยวอล์คเกอร์”
ฮาร์วีย์เติมกาแฟให้ตัวเองจนเต็มแก้ว และเขาต้องยอมรับว่ากาแฟของไคเซ็น กรุ๊ปนั้นรสชาติดีทีเดียว
“ฮาร์วีย์ หยุดทำตัวจองหองได้แล้ว”
เฮเซลรู้สึกผิดหวังอย่างมาก และเธอก็ดูอัปจนหนทางอีกด้วย
“นายออกไปสักที อย่าทำให้ฉันต้องอายไปมากกว่านี้เลย! ไม่ต้องรอให้นายน้อย วอล์คเกอร์ไล่นายออกไปหรอก
“ไม่อย่างนั้น ฉันคงไม่มีหน้ากล้ามาทำงานที่นี่อีกต่อไป!”
เฮเซลรู้สึกผิดหวังกับฮาร์วีย์อย่างมากในขณะนี้
สำหรับพนักงานหญิงหน้าตาน่ารักเหล่านั้น พวกเธอมองฮาร์วีย์ด้วยความขยะแขยง
พวกเธอเคยเห็นคนเลวมามาก แต่ไม่เคยเห็นคนที่ชั่วช้าแบบนี้มาก่อน!
ใช้เส้นเข้ามาทำงานที่นี่ได้ ก็น่าจะทำตัวให้ดีสิ ถ้าไม่มีปัญญาทำงานพวกนี้ ก็อย่าทำตัวอวดรู้ราวกับตัวเองเป็นเจ้านายสิ
ครืน!
ทันใดนั้นประตูลิฟต์ก็เปิดออก จากนั้นกลุ่มหนุ่มสาวมากเสน่ห์กรูเข้ามาอย่างรวดเร็ว
สาวงามรูปร่างสมส่วนสองคนเดินนำขบวนเข้ามา พวกเธอแต่งหน้าสวย มีออร่าที่เด่นมาแต่ไกล
พวกเขาล้วนสวมใส่เสื้อผ้าแบรนด์หรูและอัญมณีราคาแพง พวกเขาดูคล้ายกับเศรษฐีจากชนชั้นสูง
แม้แต่กับเฮเซล เมื่ออยู่ต่อหน้าพวกเขา เธอก็ยังดูด้อยกว่า
หลายคนหันเหความสนใจไปที่พวกเขาโดยไม่รู้ตัว และผู้ชายบางคนก็ดูตกตะลึงจนน้ำลายหก
ในไม่ช้าทั้งสองคนก็ผลักประตูให้เปิดออกในทันที และนั่นคือเฮลีย์ สมิธ และแอนนา วินทัวร์
“คุณยอร์กอยู่ที่นี่หรือเปล่า?”
“ยี่สิบเจ็ดนาทีพอดี เราไม่สายไปใช่ไหมคะ?”
