ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1739
พนักงานคนอื่น ๆ ต่างตกอยู่ในความงุนงง ในขณะที่มองไปที่ผู้หญิงสองคน
เฮเซล มาโลนอึ้ง!
สตีเว่น วอล์คเกอร์ก็อึ้ง!
นี่เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?
พวกเขาไม่มีทางเชื่อแน่ว่าฮาร์วีย์ ยอร์กจะทำให้ผู้หญิงสองคนนี้มาที่นี่ได้ด้วยการโทรศัพท์เพียงครั้งเดียว!
ที่สำคัญที่สุดคือพวกเธอมาภายในเวลาครึ่งชั่วโมงได้จริง ๆ พวกเธอไม่กล้ามาสายเลยแม้แต่น้อย…
นี่ นี่ นี่…
นี่มันเป็นไปได้ยังไง?
สิ่งที่ทำให้เฮเซลรู้สึกรับไม่ได้ที่สุดก็คือการที่ทั้งสองคนพูดกับฮาร์วีย์ด้วยความเกรงใจ ไม่ว่าจะเป็นเฮลีย์ สมิธหรือแอนนา วินทัวร์
ราวกับว่าฮาร์วีย์เป็นคนใหญ่คนโต
เปลือกตาของสตีเว่นกระตุก “เป็นไปได้ยังไง? เป็นไปได้ยังไง?!”
พนักงานสาวสวยกลุ่มหนึ่งก็รู้สึกร้อนเห่อที่ใบหน้าชอบกล แม้ว่าฮาร์วีย์จะไม่ได้พูดอะไร แต่ภาพนี้ก็เป็นการตบหน้าพวกเธออย่างแรง
“มาได้สักที”
ฮาร์วีย์ยืนขึ้นอย่างไม่ยี่หระและโยนสัญญาไปให้พวกเธออย่างไม่แยแส “นี่คือสัญญาสองฉบับที่ผมได้รับมอบหมายมาหลังจากเริ่มทำงานที่นี่ กรุณาลงนามให้ด้วย”
ทำตัวแบบนี้กับลูกค้าได้เหรอ?!
เขาควรให้เกียรติอีกฝ่ายมากกว่านี้ไม่ใช่หรือ?
ทำไมฮาร์วีย์ถึงทำเหมือนกำลังออกคำสั่งอยู่ล่ะ?
เฮเซลและสตีเว่นต่างตกอยู่ในภวังค์
ภาพนี้ไม่ควรเกิดขึ้น
ทว่ามันก็เกิดขึ้นแล้ว!
สำหรับทุกคนแล้วสิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือ เฮลีย์และแอนนาเซ็นสัญญาทันทีโดยไม่ได้ดูข้อกำหนดและเงื่อนไขของสัญญาเลยแม้แต่น้อย
นี่มันชัดเจนอย่างที่สุด แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับภูมิหลังและที่มาของฮาร์วีย์เลย…
แต่เมื่อพิจารณาจากวิธีที่ผู้หญิงสองคนนี้ปฏิบัติต่อฮาร์วีย์ด้วยความเคารพยำเกรงแล้ว พวกเขาก็รู้ได้เลยว่าฮาร์วีย์ไม่ใช่คนธรรมดา และพวกเขาก็ต้องประจบเอาใจเขาไว้
ยิ่งกว่านั้นเมื่อมองไปถึงเหตุผลที่อีวอนน์ ซาเวียร์ไปเป็นเลขาของเขา ก็ทำให้เห็นว่าไม่ควรมองข้ามพลังของฮาร์วีย์ไป
ดังนั้นทั้งสองจึงเซ็นสัญญาผลิตภัณฑ์เครื่องสำอางมูลค่าหลายล้านดอลลาร์ทั้งสองฉบับ
การใช้เงินหลายล้านดอลลาร์เพื่อแลกกับความสัมพันธ์อันดีต่อฮาร์วีย์และช่วยให้เขายกโทษให้กับเหตุการณ์ที่พวกเธอเคยทำให้เขาขุ่นเคืองมาก่อนก็นับคุ้มค่ากับเงินที่เสียไป
ฮาร์วีย์ยิ้มและเซ็นสัญญาด้วย จากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของพวกคุณ”
“ฉันจะจำมันไว้”
“ถือเป็นเกียรติของเราค่ะ!”
เฮลีย์และแอนนาต่างยิ้มอย่างอ่อนหวานและทำให้เฮเซลหมองลงในทันที พวกเธอได้เปลี่ยนเฮเซลคนที่ตอนแรกค่อนข้างมีเสน่ห์ให้กลายเป็นลูกเป็ดขี้เหร่ไปในทันที
เฮลีย์ยังเข้าใกล้ฮาร์วีย์อย่างสนิทสนมและกระซิบว่า “นายน้อยยอร์ก เมื่อวานนี้อีวอนน์ได้รับข้อความของคุณ เธอขอให้ฉันมาบอกกับคุณว่าเธอจะรอคุณอยู่ที่เพิร์ล ออฟ มอร์ดูซึ่งตั้งอยู่ที่ลู่เจียจุ่ย เวลาบ่ายสามของวันนี้ค่ะ”
ฮาร์วีย์พยักหน้าเล็กน้อยและส่งทั้งสองออกไปด้วยรอยยิ้ม
โครม!
ฮาร์วีย์โยนสัญญาทั้งสองฉบับใส่หน้าสตีเว่น หลังจากที่หญิงสาวทั้งสองออกจากสำนักงานไป
“นายน้อยวอล์คเกอร์ ผมจัดการสัญญาทั้งสองฉบับเสร็จแล้ว”
“ตามที่เราตกลงกันไว้ คุณต้องบรรจุให้ผมเข้าเป็นพนักงานประจำเดี๋ยวนี้!”
“แล้วคุณก็ต้องให้ค่าคอมมิชชั่นกับผม 20 เปอร์เซ็นต์ ไหนดูหน่อยสิ สัญญาทั้งสองฉบับนี้มีมูลค่า หนึ่งล้านหกแสนดอลลาร์ และ 20 เปอร์เซ็นต์ของมันก็น่าจะเท่ากับ สามแสนหนึ่งหมื่นดอลลาร์”
“นอกจากนี้ ผมจะลางานสามวันด้วย นั่นก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรใช่ไหม?”
หางตาของสตีเว่นกระตุก เขาอยากจะบีบคอฮาร์วีย์ให้ตาย แต่เขาก็ไม่กล้ากลับคำพูดต่อหน้าคนอื่น ๆ
หลังจากจ้องมองฮาร์วีย์เป็นเวลานาน เขาก็พูดขึ้นด้วยใบหน้าแข็งทื่อ “อย่าห่วงไปเลย ผมสตีเว่น วอล์คเกอร์ไม่เคยผิดคำพูด!”
ฮาร์วีย์ยิ้มแล้วมองไปที่เฮเซล “เมื่อเช้าลุงมาโลนโทรหาผม เขาบอกผมว่าถ้าผมทำเงินได้หลายแสนดอลลาร์ต่อปี เขาจะซื้อบ้านในมอร์ดูให้ผมด้วยล่ะ”
“ทำไมคุณไม่บอกข่าวดีนี้กับเขาแทนผมล่ะ?”
ร่างกายของเฮเซลสั่นสะท้าน จากนั้นสมองของเธอก็ขาวโพลนและสิ้นสติไป
