ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1744
“คุณล้ำเส้นฉันมากเกินไปแล้ว!”
การแสดงออกของอีวอนน์ ซาเวียร์นั้นมืดมนราวกับกลางคืน และใบหน้าของเธอก็ดูน่ากลัว
“ฉันล้ำเส้น?”
เฟล็ทเชอร์ อีแวนส์ยิ้ม
“โถ อีวอนน์ เธอคิดว่าเธอยังคงเป็นคุณหนูซาเวียร์ที่สูงส่งและยิ่งใหญ่อยู่อีกหรือ?”
“ฉันจะบอกเธอให้ ตระกูลสมิธจบแล้ว! สถานการณ์ของพวกเขามีแต่จะเลวร้ายลงทุกที!”
“แม่ของเธอเองก็อยู่ยังอยู่หลังลูกกรงนั่นต่อไป!”
“เธอคิดจริง ๆ หรือว่าตระกูลสมิธจะปล่อยเธอไป ต่อให้ฉันบังคับตัวเองให้ปล่อยเธอไปก็เถอะ!”
“หยุดคิดเพ้อเจ้อสักที!”
“รับใช้ฉันอย่างเชื่อฟัง แล้วฉันจะได้พูดถึงเธอต่อเจ้าชายได้แง่ดีหน่อย เข้าใจไหม?”
เฟลทเชอร์เปล่งออร่าที่แข็งแกร่งและความมั่นใจออกมามาราวกับว่าทุกสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง
อีวอนน์ขมวดคิ้ว จากนั้นตอบอย่างใจเย็นว่า “เทอร์รี่ ตระกูลสมิธขอให้คุณจัดการกับฉันเหรอ?”
“มีไม่มีก็ไม่เห็นต้องสน”
หน้าตาขี้เล่นฉายอยู่บนใบหน้าของ เฟลทเชอร์
“สิ่งที่เธอต้องรู้ก็คือเธอกำลังตกที่นั่งลำบาก และฉันก็เป็นคนเดียวที่จะช่วยเธอได้!”
“อ้อ ฉันลืมบอกเธอไป สมาชิกตระกูลสมิธหลายคนที่อยู่ข้างเธอถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยม”
“เธอเป็นคนใจร้ายอีวอนน์ เธอนี่เหมือนแม่ของเธออย่างกับแกะ กับลูกตัวเองก็ไม่เว้น!”
การแสดงออกของอีวอนน์เปลี่ยนไปอย่างฉันพลัน
“แกมันไร้ยางอาย!”
แม้ว่าฮันเดลจะเป็นคนทำ แต่เขาก็รู้ว่าเขาแค่ทำให้คนอื่นบาดเจ็บและไม่ได้ฆ่าพวกเขา
ตั้งแต่เขาพูดเรื่องนี้ขึ้นมา ก็เห็นได้ชัดว่านี่เป็นฝีมือของเฟลทเชอร์
ในขณะนี้ สีหน้าของฮันเดลมืดลง
“เฟล็ทเชอร์ คุณเคยคิดถึงผลของการเป็นคนไร้ยางอายแบบนี้บ้างไหม?”
“เมื่อทุกคนรู้ว่าคนเหล่านั้นตายด้วยฝีมือใคร คุณคิดว่าพ่อบ้านอย่างคุณยังจะหนีไปไหนรอด?”
“ฉันไม่รู้ว่าถึงตอนนั้นฉันจะหนีไปไหนได้ แต่ฉันรู้ว่าพวกเธอทุกคนจะไม่รอดถ้าไม่ยอมรับเงื่อนไขของฉันในตอนนี้!”
เฟล็ทเชอร์กอดอกในขณะที่แสดงสีหน้าเศร้าสร้อย
“คุณหนูซาเวียร์ ไปกับฉันเดี๋ยวนี้ไม่งั้นเธอจะถูกซ้อมจนตาย
“เธอจะเลือกอย่างไหน?”
“แกมันหน้าด้าน!”
ฮันเดลตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดและกระโจนไปข้างหน้า
“นายกำลังจะพุ่งเข้าใส่ฉันเหรอ?”
เฟล็ทเชอร์แสดงความรังเกียจอย่างถึงที่สุดในขณะที่เห็นภาพนั้น
เขาดึงปืนออกมาอย่างรวดเร็ว แต่เขาไม่ได้เล็งปืนไปที่ฮันเดล เขาหันปืนไปทางอีวอนน์และเหนี่ยวไก
ปัง!
สีหน้าของฮันเดลเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็กระโดดไปตรงหน้าอีวอนน์ ก่อนจะล้มลงกับพื้นหลังจากได้รับบาดเจ็บจากกระสุนปืน
“นายเป็นมืออาชีพไม่ใช่เหรอ?”
“ทำไมอ่อนแอแบบนี้?”
“คนรับใช้ของตระกูลสมิธล้วนสูงส่งและมีอำนาจไม่ใช่หรือ?”
“หลังโดนกระสุนไปนัดเดียวแล้วเป็นยังไงบ้าง?”
เฟลทเชอร์เดินไปข้างหน้าและเหยียบไปที่ใบหน้าของฮันเดล ทำให้เขาเลือดไหลออกจากปาก
“การจัดการกับคนโง่และภักดีอย่างนายน่ะง่ายจะตาย ทำไมฉันต้องยิงนายด้วย ในเมื่อฉันสามารถยิงเจ้านายของนายได้ และทำให้นายต้องวิ่งออกไปรับกระสุนเหมือนลูกหมาผู้ซื่อสัตย์?”
“อีวอนน์น่ะโง่ แต่นายมันไร้สมองยิ่งกว่า!”
เฟลทเชอร์ยกฮันเดลขึ้นมาระหว่างที่พูด จากนั้นก็ตบหน้าเขาประมาณสิบครั้ง ฟันหลายซี่หลุดออกจากปากของฮันเดล ซึ่งเป็นภาพที่น่าสยดสยอง
ฮันเดลต้องการจะตอบโต้ แต่ตอนนี้ปืนของเฟลทเชอร์ชี้ไปที่หัวของเขาพอดี
ในที่สุดแฮนเดลก็ถูกเมลานีเตะออกไปข้าง ๆ และนอนหายใจไม่ออกอยู่บนพื้น
“เฟล็ทเชอร์ อีแวนส์ มันจะมากเกินไปแล้วนะ!”
ในขณะนั้น ใบหน้าของอีวอนน์มืดมนราวกับกลางคืน เธอก้าวไปข้างหน้าและตบไปที่หน้าของเฟล็ทเชอร์ ทำให้เขาเซถอยหลังไป
“พ่อบ้านอีแวนส์ คุณไหวไหม?!”
เมลานีจับเฟลทเชอร์ไว้แน่น จากนั้นจ้องไปที่อีวอนน์ขณะที่แสดงความเดือดดาลสุดขีด
“แกกล้าดียังไงมาตบพ่อบ้านอีแวนส์แบบนั้น!”
“แกกล้าดียังไง?!”
“ใครใช้ให้แกมาตบเข้า!”
“นังจิ้งจอกเจ้าเล่ห์!”
“แกกำลังรนหาที่ตาย!”
