ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1775
ซีนเธียร์ตัวแข็ง วินาทีต่อมา เธอพูดออกมาอย่างไม่พอใจ “คุณคีตัน ฉันไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นเลย!
“ตอนที่ม่านร่วงลงมาฉันก็ทำอะไรไม่ได้เลย! ฉันเองก็กลัว!
“ฉันก็เป็นเหยื่อเหมือนกัน! ฉันก็ไม่ได้ใช้สเตซี่เป็นเกราะกำบังเสียหน่อย!
“คุณมากล่าวหาฉันแบบนั้นไม่ได้นะ!”
เซธตอบอย่างเย็นชา “ฉันกล่าวหาเธอเหรอ? ระหว่างผู้อำนวยการมิลเลอร์กับคนที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าแบบเธอ เธอคิดว่าใครน่าเชื่อถือมากกว่ากัน?
“ถึงเธอไม่ผลักสเตซี่ ทำไมเธอไม่ช่วยกันม่านให้หล่อนล่ะ?
“เธอเป็นนักแสดงนำหญิงของหนังเรื่องนี้! ในฐานะตัวประกอบ เธอก็ควรจะปกป้องสเตซี่ไม่ใช่เหรอ?
“แม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนร้าย แต่เธอก็แค่ยืนดูอยู่เฉย ๆ ในขณะที่สเตซี่กำลังตกอยู่ในอันตราย
“อธิบายตัวเองมาสิ!
ด้วยความโกรธ ซีนเธียร์เริ่มหัวเราะ
“คุณคีตัน! ในเมื่อคุณพูดแบบนั้น คุณก็ควรเข้าใจสิว่าฉันไม่เคยผลักสเตซี่?
“จะให้มาปกป้องเธองั้นเหรอ? ฉันไม่ใช่บอดี้การ์ดของเธอเสียหน่อย! ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง ฉันจะทำอะไรได้?
“อยากให้ฉันยืนตรงนั้นแล้วถูกโจมตีแทนเธองั้นเหรอ?
“ฉันเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับสเตซี่ แต่อุบัติเหตุนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย!
“ไม่ว่าคุณจะโศกเศร้าและผิดหวังแค่ไหน แต่เราคงจะไม่ทำตัวไร้เหตุผล และไม่ควรโยนความผิดมาที่ฉันไม่ใช่หรอ?”
ซีนเธียร์พยายามพูดอย่างมีเหตุผล
แต่การได้เห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ตอบโต้อย่างไม่เกรงกลัว ทำให้เซธโกรธ
“ถูกต้อง! เธอควรยืนอยู่ตรงนั้นแล้วโดนผ้าม่านตกใส่แทน!
“มันเป็นความผิดของเธอที่เธอไม่ได้ทำอย่างนั้น!
“คุณเป็นคนผิดสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นกับภรรยาของฉัน!
“ชีวิตกระจอก ๆ ของเธอเทียบกับภรรยาของฉันไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!
“การได้ปกป้องภรรยาของฉันจากหายนะถือเป็นบุญของเธอแล้ว!
“นังเด็กเนรคุณ! ฉันจะแสดงให้เธอเห็นว่าระหว่างเธอกับสเตซี่ต่างชั้นกันแค่ไหน!”
เซธตบหน้าซีนเธียร์
“เธอจะทำตัวหน้าด้านหลายอย่างอายตั้งแต่อายุเท่านี้ได้ไง?!”
เพี๊ยะ!
“กล้าดียังไงถึงมาเถียงฉัน?!”
เพี๊ยะ!
“ผู้อำนวยการมิลเลอร์โยนความผิดมาที่คุณก็ดีแล้วนี่ มีสิทธิ์อะไรไม่ยอมรับมัน!”
เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ!
เซธเหวี่ยงฝ่ามือลงบนใบหน้าของซีนเธียร์หลายครั้ง
เฟร็ดและคนอื่น ๆ แสร้งทำเป็นพยายามหยุดเซธแต่ถูกผู้คุ้มกันของเซธขัดขวาง
เด็กผู้หญิงทุกคนถอยหนีด้วยความกวาดกลัว พวกเธอกลัวว่าตัวเองจะเข้าไปมีเอี่ยวกับสถานการณ์นี้
“นังจิ้งจอกเจ้าเล่ห์! กล้าดียังไงมาจ้องหน้าฉัน?!”
เซธเตะซีนเธียร์ลงไปกับพื้น จากนั้นก็คว้ากระเป๋าของเธอมาเพื่อจะดูสิ่งที่อยู่ข้างใน จากนั้นเขาก็หัวเราะอย่างเย็นชาและอุทานว่า “ตัวประกอบอย่างเธอใช้กระเป๋า แอร์เมสเชียวเหรอ?
“โทรศัพท์แอปเปิลด้วยเหรอ?
“เธอคงขายร่างกายเพื่อนแลกกับสิ่งพวกนี้ใช่ไหม?
“อย่างเธอมีสิทธิ์ใช้ของพวกนี้ด้วยเหรอ?
“คุณ คุณ คุณ และคุณมานี่เร็ว! ฉันจะมอบสิ่งเหล่านี้ให้กับพวกคุณทุกคนแทนซีนเธียร์”
ซีนเธียร์เริ่มร้อนรน
“พี่เขยให้ฉันมา! อย่าแตะต้องพวกมันนะ!”
ทีมงานที่ได้รับของขวัญพยักหน้าโดยพร้อมเพรียงทั้งยังขอบคุณเซธด้วยเสียงดัง
พวกเขาไม่เคยเห็นสิ่งเหล่านี้มาก่อนเลยในชีวิต พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะวันนี้จะโชคดีถึงเพียงนี้
เซธเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “ฉันจะให้ทางเลือกเธอส่งทาง ยัยคนชั้นต่ำ!
“อย่างแรก ถ้าคืนนี้เธอเอาใจฉันเป็นอย่างดี ฉันจะปล่อยเธอไป
“อย่างที่สอง เธอต้องคุกเข่าต่อหน้าภรรยาของฉันและขอโทษเธอจนกว่าเธอจะฝืน
“ถ้าไม่อย่างนั้นก็เตรียมตัวตายได้เลย!”
นอกจากยืนหยัดเพื่อภรรยาของเขาเอง เซธพูดทั้งหมดนี้เพราะเขาเกิดความใคร่ในตัวซีนเธียร์ด้วย
