ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1813
“ต้องการอะไร?”
ฮาร์วีย์ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ราวกับว่าเขากำลังมองแมวหรือสุนัขข้างถนน
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก ฉันขอเตือน
“ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่ออวดว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหน!
“แต่ฉันมาที่นี่เพื่อบอกถวงสิ่งที่เป็นของฉันคืน!
“อย่างน้อยแกจะต้องจ่ายค่าเสียหายของเฮงเดียน เวิร์ล สตูดิโอคืนเป็นสิบเท่า ไม่สิ ร้อยเท่า!
“ถ้าแกกล้าปฏิเสธ ฉันจะหักขาของแกเดี๋ยวนี้และทำให้แกเป็นอาหารปลา!”
เฟร็ดกำลังข่มขู่อย่างมากในตอนนั้น
หลังจากที่รู้ว่าแลรี่ได้การสนับสนุนจากอีเลียส หนึ่งในหกเจ้าชายแห่งมอร์ดู เฟร็ดก็เต็มไปด้วยความกล้าหาญ
ด้วยการสนับสนุนอันทรงพลังที่อยู่เบื้องหลังพวกเขา ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้เจอกับเจ้าชายแห่งมอร์ดูองค์อื่น แม้แต่เฟร็ดก็ยังสามารถทำตามที่ใจต้องการได้
เฟร็ดเป็นตัวอย่างที่ดีของชายผู้ต่ำต้อยที่ถูกอำนาจครอบงำ
ดาราหญิงสองสามด้านหลังเฟร็ดกำลังมองฮาร์วีย์ด้วยความสนุกสนาน
ในสายตาของพวกเธอ พวกเธอคิดว่าคนที่กล้าท้าทายแลรี่และทำให้เฮงเดียน เวิร์ล สตูดิโอตกอยู่ในความโกลาหลจะต้องเป็นทายาทผู้มั่งคั่งหรือคนดังที่มีชื่อเสียงมาก
พวกเธอไม่คิดว่าเด็กหน้าตาธรรมดาคนนี้จะเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด
ถ้าเจอได้เจอคนข้างนอก เหล่าดาราจะไม่แม้แต่จะเหลียวมองเด็กคนนี้ นอกจากความหล่อที่เขามีมากกว่าคนอื่น ๆ เล็กน้อยแล้ว เขาดูไม่เหมือนจะมีความสามารถอะไรเลย
สำหรับคนอย่างพวกเธอ พวกเธอจะสนใจมากกว่าถ้าคน ๆ นั้นขับ Ferrari
ความนิสัยดี มารยาทดี การศึกษาสูงไม่มีค่าอะไรในสายตาพวกเธอ
และในเวลานี้ ฮาร์วีย์ก็ไม่ได้มีค่าอะไรในสายตาพวกเธอ!
ด้วยการประเมิณง่าย ๆ นั่นเหล่าดาราจึงดูถูกฮาร์วีย์มากขึ้น พวกเธอมองเขาด้วยความเยาะเย้ยและขยะแขยง ราวกับว่าฮาร์วีย์เป็นสิ่งที่สามารถกระทืบให้ตายได้ง่าย ๆ
“ใช่สิ! ซีนเธียร์ยังแสร้งทำเป็นหมดสติอยู่หรือเปล่า?
“รีบพาเธอลงจากเตียงเดี๋ยวนี้!
“เธอจะต้องรับใช้ฉัน ถ้าฉันพอใจเมื่อไหร่ ฉันจะลืมเรื่องที่ผ่านมาให้
“ถ้าไม่ ฉันไม่เอาเธอไว้แน่!
“อย่าคิดว่าฉันจะไม่กล้าทำแบบนั้นเพียงเพราะเธอนอนอยู่ในห้องผู้ป่วย!”
อารมณ์ของเพลย์บอยที่ไร้ยางอายกำลังหลั่งไหลออกมาจากเฟร็ด
ลูกหมาตัวเล็ก ๆ อย่างเฟร็ดไม่ควรได้รับอำนาจเพราะเขาจะไม่ลังเลที่จะใช้อำนาจที่มีรังแกผู้อื่นหากมีโอกาส
ฮาร์วีย์ยิ้มแล้วถามในขณะอยากรู้อยากเห็น “ดูเหมือนว่าผู้อำนวยการมิลเลอร์ผู้สูงส่งจะไม่ต้องการมีชีวิตอยู่อีกต่อไป
“ครั้งนี้คุณอยากให้ผมจัดการกับคุณยังไงดี?”
“จัดการฉันเหรอ?”
เฟร็ดยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก แกกล้าแตะต้องฉันเหรอ?
“แกคิดจริง ๆ เหรอว่าทุกอย่างจะเป็นเหมือนครั้งที่แล้ว?
“ถ้ากล้าก็เอาเลย!
“แต่ฉันขอเตือน ถ้าเแกแตะต้องตัวฉันอีก ฉันรับรองเลยว่าแกจะ…”
เพี้ยะ!
ฮาร์วีย์เหวี่ยงฝ่ามือของเขาไปบนหน้าเฟร็ดก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบประโยค
เพี้ยะ!
“ถ้าผมแตะต้องคุณแล้วจะทำไม?”
เพี้ยะ!
“คุณมีอำนาจมากกว่าเดิมอย่างนั้นเหรอ?”
เพี้ยะ!
“แล้วถ้าผมจะแตะต้องคุณ คุณจจะทำไม?”
เพี้ยะ!
“คุณจะรับรองอะไรได้? การโดนตบหน้าเหรอ?”
ฮาร์วีย์ยังคงเหวี่ยงฝ่ามือไปทั่วใบหน้าของเฟร็ด ส่งผลให้มันบวมและฟกช้ำอย่างมาก ผู้คนต่างส่งเสียงเชียร์หลังจากที่เห็นดังนั่น
จากนั้นเขาก็เตะเฟร็ดไปทางเหล่าดาราหญิง
ทันทีที่เหล่าดารากรีดร้องด้วยความหวาดกลัว ฮาร์วีย์ก็นั่งลงต่อหน้าแลรี่อย่างสงบโดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ
