ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1832
“สารเลว!
“คุณกล้าดียังไงมาบุกมาถึงใจกลางมอร์ดูแบบนั้น!
“คุณอยากตายนักหรือไง?!”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนล้อมอยู่ทั่วบริเวณ พวกเขาปลดเซฟตี้ของปืนออกแล้วจ่อมันเข้าหาฮาร์วีย์
ที่ด้านหลังมีเสียงคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดดังออกมา
แม้ว่าพวกคุ้มกันจะดูดุร้าย แต่พวกเขาก็มองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่หวาดกลัว
โดยธรรมชาติแล้ว ในระหว่างทางที่เขาเดินมาถึงที่นี่ ฮาร์วีย์ได้ให้บทเรียนราคาแพงกับคนพวกนั้นไปแล้ว
ฮาร์วีย์เดินไปที่กระดานหมากล้อมของอีเลียสโดยไม่สนใจผู้คุ้มกัน ก่อนหยิบหมากสีขาวขึ้นมา และด้วยการวางหมากเพียงตัวเดียวเขาก็ล้อมส่วนสีดำจนสามารถล้มกระดานได้
จากนั้นฮาร์วีย์ก็หยิบหมากสีขาวตัวเดิมและพูดอย่างใจเย็นว่า “ใคร ๆ ก็ว่ากันว่าอีเลียส พาเทลเป็นฮีโร่ของยุค และไม่เป็นสองรองใครในเรื่องหมากล้อม
“แต่พอผมเห็นแบบนี้แล้ว ดูเหมือนว่าคุณจะไม่ได้มีฝีมืออย่างที่ใครเขาว่ากัน”
อีเลียสโบกมือส่งสัญญาณให้ควบคุมการถอยออกไปข้างหลัง เขาพินิจมองฮาร์วีย์ด้วยรอยยิ้ม
“ฮาร์วีย์ ยอร์ก? เจ้าชายยอร์กเองเหรอ?”
ฮาร์วีย์ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ว่า “ผมนึกว่าปลาซิวปลาสร้อยอย่างผมจะไม่มีวันได้รับความสนใจจากเจ้าชายพาเทลแล้วเสียอีก
“ไม่นึกเลยว่าเจ้าชายพาเทลจะจำผมตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น
“นี่ผมควรจะกลัวหรือดีใจดี?”
อีเลียสนั่งลงอย่างสงบโดยไม่พูดอะไร เขาเริ่มยกกาน้ำชา
เขาารินชาใส่ถ้วยให้ฮาร์วีย์และพูดอย่างสบาย ๆ ว่า “คนทำตัวเกินไปแล้ว เจ้าชายยอร์ก
“ชายผู้กุมเซาท์ไลท์อยู่มืออย่างคุณ
“ทำไมต้องกลัวผมด้วยล่ะ?
“แม้ว่าคุณอาจจะเป็นหัวมังกรที่น่าเกรงขามแห่งเซาท์ไลท์ แต่คุณคิดว่าท่ามกลางกระแสน้ำที่เชี่ยวกรากอย่างมอร์ดูจะเหมาะกับคุณเหรอ
“เอาอย่างนี้สิ ผมมีคำแนะนำให้คุณ”
ฮาร์วีย์หยิบถ้วยชาขึ้นมาและเอียงศีรษะพลางยิ้มเล็กน้อย
“คุณมีอะไรจะแนะนำผมงั้นเหรอ”
“ชดใช้ ยอมรับความพ่ายแพ้ แล้วออกไปซะ ถ้าคุณทำสิ่งเหล่านี้แล้วล่ะก็คุณก็จะไม่ต้องเสี่ยงอะไรอีกแล้ว” อีเลียสเอ่ยปากอย่างสบาย ๆ
ฮาร์วีย์หัวเราะ
“อันที่จริง ผมเองก็มีแผนที่จะจัดการกับเรื่องนี้อยู่แล้ว น่าเสียดายที่แผนนี้ต้องการสารกระตุ้นสักหน่อย”
“สารกระตุ้นงั้นหรอ?”
อีเลียสยิ้มจาง ๆ
“ก็แค่สารกระตุ้นเท่านั้น”
ฮาร์วีย์ส่งสายตาอบอุ่นไปหาอีเลียส
“เมื่อเฮงเดียน เวิร์ล สตูดิโอถูกเพิ่มเข้าไปในสารกระตุ้นของผม ความเสี่ยงของผมจะหายไปทันที
“ผมได้ยินมาว่าเจ้าชายพาเทลเองก็เป็นมีเมตตาและใจกว้าง ทำไมคุณไม่ยกเฮงเดียน เวิร์ล สตูดิโอให้ผมล่ะ”
อีเลียสหรี่ตาก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“หลายปีมาแล้วนะที่ไม่มีใครกล้าขออะไรจากผม
“น่าสนใจ… คุณเป็นคนที่น่าสนใจจริง ๆ
“แต่เรื่องที่เรามาพูดพล่ามไร้สาระอยู่แบบนี้ บริษัทจะได้อะไร?
“เรามาเดิมพันกันด้วยอะไรที่มันมีราคาค่างวดจะดีกว่า
“เมื่อเร็ว ๆ นี้ผมได้ฝึกศิลปะการต่อสู้โบราณมา และผมก็พอรู้อะไรเรื่องนี้อยู่สักอย่างสองอย่าง ถ้าคุณเอาชนะผมได้ ผมจะลืมความบาดหมางระหว่างเรา ผมจะยอมเป็นเพื่อนคุณเลยด้วยซ้ำ!
“ในมอร์ดูจะหากมีใคกล้าต่อต้านคุณ ก็จะถือว่าเขาต่อต้านผมเหมือนกัน!
“ไม่ว่าใครหน้าไหนมาขวางทางคุณ ผมจะฆ่าหมอนั่นทิ้งโดยที่คุณไม่ต้องกระดิกนิ้วเลยด้วยซ้ำ!
“แต่ถ้าคุณแพ้ ก็ต้องขออภัยด้วย แต่คุณจะต้องมาเป็นคนรับใช้ของผม คุณต้องอยู่เคียงข้างผมตลอดเวลาและปรนนิบัติอย่างดีที่สุด
“คุณกล้าพนันกับผมไหม? เจ้าชายยอร์ก”
อีเลียสมองฮาร์วีย์ด้วยดวงตาที่หรี่ลงอย่างอยากรู้อยากเห็น ราวกับว่าเขากำลังพยายามวิเคราะห์ว่าฮาร์วีย์ว่าเขาเป็นคนแบบไหนกันแน่
ฮาร์วีย์ตอบกลับในทันที “ถ้าคุณแพ้ คุณจะยอมเป็นเพื่อนกับผม? แต่ถ้าผมแพ้ ผมจะต้องกลายเป็นคนรับใช้ของคุณ?”
“นี่มันไม่อวดดีไปหน่อยเหรอ เจ้าชายพาเทล?”
