ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1840
คำพูดของฮาร์วีย์นั้นเรียบง่ายและตรงไปตรงมา
เขาไม่ได้สนใจเบรนแนนเสียยิ่งกว่าลีโอนาร์ด เบรย์ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีของมอร์ดู
“เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ?”
เบรนแนนซึ่งนั่งไขว่ห้างแข็งทื่อบนโซฟารอให้ฮาร์วีย์คุกเข่าตัว เขาสงสัยว่าตัวเองได้ยินผิดไปหรือเปล่า
นายน้อยผู้มั่งคั่งจำนวนนับไม่ถ้วนมักจะคร่ำครวญและร่ำร้องเพื่อให้ได้การยอมรับจากเขา แม้ว่าเบรนแนนจะไม่เคยสนใจคนพวกนั้นเลยก็ตาม
แต่นี่ เขาหยิบยื่นโอกาสให้กับเด็กคนนี้เพราะเห็นแก่รุ่นน้อง แต่เด็กคนนี้กลับปฏิเสธข้อเสนอของเขาในทันที?
เบรนแนนคิดอย่างหนักว่าเขาคงได้ยินผิดไป
“ผมก็พูดชัดแล้วนี่ คุณไม่คู่ควร
“แม้แต่เจ้านายของคุณก็ไม่มีสิทธิ์นั้นด้วยซ้ำ
“สำหรับลูคัส จัสติน หรือชายที่ชื่อเลอบรอนคนนั้น
“ผมจัดการเองได้
“คุณไม่จำเป็นต้องห่วง”
ฮาร์วีย์พูดทุกคำอย่างชัดเจน
ยิ่งได้ยินเขาพูดอย่างนั้น ไคท์ยิ่งกังวลมากขึ้น
“ฮาร์วีย์ ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาอวดดีนะ!
“ฉันรู้ว่าคุณแข็งแกร่งและมีความสามารถ
“แต่คนอย่างเลอบรอนที่มือเปื้อนเลือดเต็มไปหมด จะไม่มีทางหยุดจนกว่าภารกิจของเขาจะลุล่วง”
“ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อคุณ!”
เป็นธรรมดาที่เธอทำสิ่งเหล่านี้เพราะเห็นแก่ฮาร์วีย์ ถ้าเรื่องนี้มันเกี่ยวกับเธอแค่คนเดียว เธอคงไม่ขอความช่วยเหลือจากลีโอนาร์ด
เธอขอให้ลีโอนาร์ดช่วยคุ้มครองฮาร์วีย์ให้ปลอดภัย
แม้ว่าเธอจะรู้ดีว่าตัวเองจะต้องติดหนี้บุญคุณเขาอย่างมากหลังจากเหตุการณ์นี้
ถึงกระนั้น เธอไม่คิดมาก่อนว่าฮาร์วีย์จะปฏิเสธเสนอของเธออย่างง่ายดาย ไคท์ร้อนรนเสียจนเธอแทบจะร้องไห้
“ไคท์ ผมรู้ว่าคุณกำลังทำสิ่งนี้เพื่อผม”
ฮาร์วีย์ยังคงสงบและสำรวม
“แต่ผมไม่จำเป็นต้องก้มหัวให้กับเรื่องเล็กน้อยแค่นี้”
“ผมจะฆ่าคนอย่างเลอบรอน ผมจะฆ่ามันให้หมด ถ้าพวกเขาเข้ามา”
“จองหอง!”
“โง่เง่า!”
เบรนแนนหัวเราะอย่างเย็นชาก่อนที่ไคท์จะทันได้พูดต่อ
“ฉันจะให้โอกาสนายเป็นครั้งสุดท้ายเพราะเห็นแก่รุ่นน้องของฉัน! นายจะคุกเข่าขอร้องให้ฉันเจ้านายของนายหรือเปล่า?!”
ในความเป็นจริง ลีโอนาร์ดบอกให้เบรนแนนรับฮาร์วีย์เป็นศิษย์
แต่หลังจากถูกตบหน้า เบรนแนนก็เริ่มไม่พอใจฮาร์วีย์และอยากจะทำให้ฮาร์วีย์ลำบากขึ้นอีกหน่อย
เขาไม่ได้คาดหวังว่าฮาร์วีย์จะปฏิเสธข้อเสนอโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย เขาจึงเดือดดาลด้วยความโกรธ
“ไม่จำเป็น ผมยังยืนยันคำเดิม ผมจัดการกับเรื่องนี้ด้วยตัวเองได้”
ฮาร์วีย์ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ
“เฮ้ นายไม่อยากได้ความคุ้มครองจากฉันงั้นเหรอ?
“นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร?
“เป็นเจ้าชายจากตระกูลไหนสักตระกูลหรือว่าเป็นนายน้อยผู้มั่งคั่งกัน?!
“ฉันขอเตือนนายเอาไว้เลยว่า หากนายไม่ยอมคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้ หลังจากที่เลอบรอนพังประตูเข้ามา ต่อให้นายขอร้องอ้อนวอน ฉันก็จะไม่ช่วยอะไรนายทั้งนั้น!”
ฮาร์วีย์ยังคงไม่สะทกสะท้าน “แต่ถ้าคุณขอร้องอ้อนวอนต่อหน้าผม ตอนที่คุณปะทะกับเลอบรอน ผมจะปกป้องคุณเอง”
“แก…!”
เบรนแนนตัวสั่นด้วยความโกรธ จนเกือบจะกระอักเลือด
“ฮาร์วีย์ อย่าพูดแบบนั้น!”
ไคท์กังวลจนแทบบ้า
“เลอบรอนไม่ใช่คนธรรมดาจริง ๆ นะ! คนไม่ควรประเมินเขาต่ำจนเกินไป”
เบรนแนนหัวเราะเบา ๆ และดึงไคท์เข้าหาตัว
“ไคท์อย่าไปสนใจไอ้เด็กนี่เลย ดูก็รู้แล้วว่าเขาไม่รู้จักที่สูงที่ต่ำ!
“เขาแค่พยายามจะอวดเก่งต่อหน้าเธอก็เท่านั้น! เขาอยากให้เธอมองเขาเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวที่กำลังจะมาช่วยเจ้าหญิงผู้ตกทุกข์ได้ยากต่างหาก!
“ฉันบอกเธอไว้เลย ผู้ชายคนนี้มีแรงจูงใจซ่อนเร้นอยู่อย่างแน่นอน แค่ดูก็รู้แล้วว่าเขามาที่นี่ก็เพราะหวังเงินของเธอ!
“คนอย่างเขาไม่สมควรได้รับการปกป้องจากเบรย์ เทมเปิล!
“ฉันจะปกป้องเธอ ปล่อยให้เขาปกป้องตัวเองไปเถอะ!”
ปัง!
พายนอกวิลล่าเกิดเสียงดังกังวาล ประตูสีบรอนซ์ถูกปืนกระหน่ำยิงจนระเบิดออก
