ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก – บทที่ 1841

ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1841

ประตูบานสวยถูกถีบจนล้มลง กลิ่นดินปืนอบอวลในอากาศ

หลังจากนั้นไม่นาน ชายในชุดสูทหลายคนก็กรูกันเข้ามา

เลอบรอนเดินเข้ามาพร้อมถือปืนพกสีเงินของเขา

เขาอยู่ในชุดทักซิโด้กับหมวกทรงสูงเหมือนเคย รูปร่างหน้าตาดูสุขุมและดูเป็นสุภาพบุรุษ

ภาพที่เห็นทำให้ไคท์หวาดกลัวขึ้นมาในทันที

“เลอบรอน?!”

ถึงกระนั้นฮาร์วีย์ก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็นและดึงไคท์ให้ไปหลบอยู่ที่ด้านหลังของเขา

ดวงตาของเบรนแนนเริ่มกระตุกอย่างฉับพลัน เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเลอบรอนจะโผล่หัวมาทันทีที่เขาเอ่ยชื่อ

เลอบรอนพินิจมองฮาร์วีย์ด้วยความสนใจ เขาเชื่องช้า

ฮาร์วีย์ทักทายเขาอย่างเป็นกันเอง “เลอบรอน ไม่คิดว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้”

“ผมไม่สนใจว่าทำไมคุณถึงมาที่นี่ แต่คุณจะต้องชดใช้ค่าเสียหายที่เกิดขึ้น”

เลอบรอนตอบอย่างเฉยเมยว่า “ตามวิถีของฉัน ฉันพร้อมที่จะยิงนายให้ตายในทันทีที่นายก้าวออกไป

“น่าเสียดายที่เจ้าชายฌองรอไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาต้องการให้นายตายภายในคืนนี้

“อีกอย่างเขายังขอให้ฉันส่งคุณหนูวอล์คเกอร์ไปที่พาราเมาท์อีกด้วย

“ถ้านายอยากตายอย่างสงบนะฮาร์วีย์ ฉันแนะนำว่าอย่าขัดขืน

“ไม่อย่างนั้น นายจะต้องจบชีวิตลงอย่างน่าอนาถ”

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ

“อ้อ ลูคัสรอไม่ไหวแล้ว ดีซะอีก

“ผมจะฆ่าคุณก่อน แล้วค่อยไปฆ่าเขา

“นี่จะแก้ปัญหาทุกอย่างได้ในคราวเดียว

“ผมเบื่อกับเรื่องนี้เต็มทนแล้ว”

“นายจะฆ่าฉัน แล้วก็ฆ่าเจ้าชายฌองงั้นหรอ?”

เลอบรอนพูดซ้ำ ริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน

“นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร ฮาร์วีย์ ยอร์ก? เจ้าชายแห่งมอร์ดูหรือไง? หรือว่าเป็นนายน้อยคนหนึ่งของโวลซิ่ง?

“นายคิดจะฆ่าเจ้าชายประจำตระกูลฉันหรอ?

“ฝันไปเถอะ!”

เลอบรอนดีดนิ้วทันทีที่เขาพูดจบ ชายในชุดสูทเริ่มกระจายกันออกไปและปลดเซฟตี้ของปืน พวกเขาปิดกั้นทุกทางเข้าออกที่พวกเขาเห็น

ในคืนนี้เลอบรอนตั้งใจจะมาสังหารฮาร์วีย์

เขาทั้งต้องการให้ฮาร์วีย์ตาย และก็ต้องจับไคท์ทั้งเป็นด้วย

การดำเนินการเพื่อรักษาตำแหน่งผู้นำสาขามอร์ดูแห่งหลงเหมินอยู่ในจุดที่รีบดำเนินการให้เร็วที่สุด

พูดง่าย ๆ ก็คือ ลูคัสและจัสตินกำลังจะไม่มีเวลาเหลือแล้ว

พวกเขาจำเป็นที่จะต้องกำจัดฮาร์วีย์ซึ่งเป็นอุปสรรคเพียงอย่างเดียวของพวกเขา ทุกอย่างจึงจะสามารถดำเนินต่อไปได้

“รุ่นพี่ รุ่นพี่ต้องช่วยฮาร์วีย์!

“ฉันขอร้องล่ะ!

“ถ้าพี่ช่วยเขาได้ ฉันจะทำทุกอย่างตามที่รุ่นพี่ต้องการ!” ไคท์เอ่ยปากอย่างสิ้นหวัง ดวงตาของเธอกระตุกเมื่อเห็นฮาร์วีย์ตกอยู่ในอันตราย

“สายไปแล้ว”

เบรนแนนยิ้มเยาะให้กับความปรารถนาของเลอบรอนที่คิดจะฆ่าฮาร์วีย์ผู้ซึ่งดูคล้ายกับนิ่งันไปเพราะความหวาดกลัว

“ฉันให้โอกาสเขาแล้ว! ฉันบอกเขาแล้วว่าเขาจะต้องทำยังไงเพื่อรักษาชีวิตตัวเอง!

“แต่เขาจองหองเกินกว่าจะยอมรับข้อเสนอของฉัน!

“ตอนนี้เขาได้เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้แล้ว ถ้าเขาอ้อนวอนให้ฉันดูแลเขา ฉันจะช่วยเหลือเขาโดยไม่ต้องคิดเลยด้วยซ้ำ!

“ไคท์เธอไม่ต้องมาคร่ำครวญให้กับผู้ชายจอมอวดดีแต่ไร้ฝีมืออย่างเขาเลย ปล่อยให้เขาดูแลตัวเองไปเถอะ”

ความเย้ยหยันถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของเบรนแนน การได้เห็นฮาร์วีย์ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ทำให้เขารู้สึกยินดี

แต่ถึงกระนั้นฮาร์วีย์ก็ยังคงเพิกเฉยต่อเบรนแนนอย่างสิ้นเชิง เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อส่งข้อความออกไปแทน

ปกติแล้วไทสันและผู้ใต้บังคับบัญชาที่เขาไว้ใจได้มักจะอยู่ห่างออกไป แต่ราเชล ศิษย์เอกของโอลิเวอร์จะอยู่ใกล้ ๆ เขาเสมอ ฮาร์วีย์บอกให้เธอมาที่นี่โดยเร็ว ในขณะที่เขาคอยจับตาดูเหล่าลูกสมุนที่ติดอาวุธของเลอบรอนอย่างใกล้ชิด