ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1841
ประตูบานสวยถูกถีบจนล้มลง กลิ่นดินปืนอบอวลในอากาศ
หลังจากนั้นไม่นาน ชายในชุดสูทหลายคนก็กรูกันเข้ามา
เลอบรอนเดินเข้ามาพร้อมถือปืนพกสีเงินของเขา
เขาอยู่ในชุดทักซิโด้กับหมวกทรงสูงเหมือนเคย รูปร่างหน้าตาดูสุขุมและดูเป็นสุภาพบุรุษ
ภาพที่เห็นทำให้ไคท์หวาดกลัวขึ้นมาในทันที
“เลอบรอน?!”
ถึงกระนั้นฮาร์วีย์ก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างใจเย็นและดึงไคท์ให้ไปหลบอยู่ที่ด้านหลังของเขา
ดวงตาของเบรนแนนเริ่มกระตุกอย่างฉับพลัน เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเลอบรอนจะโผล่หัวมาทันทีที่เขาเอ่ยชื่อ
เลอบรอนพินิจมองฮาร์วีย์ด้วยความสนใจ เขาเชื่องช้า
ฮาร์วีย์ทักทายเขาอย่างเป็นกันเอง “เลอบรอน ไม่คิดว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้”
“ผมไม่สนใจว่าทำไมคุณถึงมาที่นี่ แต่คุณจะต้องชดใช้ค่าเสียหายที่เกิดขึ้น”
เลอบรอนตอบอย่างเฉยเมยว่า “ตามวิถีของฉัน ฉันพร้อมที่จะยิงนายให้ตายในทันทีที่นายก้าวออกไป
“น่าเสียดายที่เจ้าชายฌองรอไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาต้องการให้นายตายภายในคืนนี้
“อีกอย่างเขายังขอให้ฉันส่งคุณหนูวอล์คเกอร์ไปที่พาราเมาท์อีกด้วย
“ถ้านายอยากตายอย่างสงบนะฮาร์วีย์ ฉันแนะนำว่าอย่าขัดขืน
“ไม่อย่างนั้น นายจะต้องจบชีวิตลงอย่างน่าอนาถ”
ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ
“อ้อ ลูคัสรอไม่ไหวแล้ว ดีซะอีก
“ผมจะฆ่าคุณก่อน แล้วค่อยไปฆ่าเขา
“นี่จะแก้ปัญหาทุกอย่างได้ในคราวเดียว
“ผมเบื่อกับเรื่องนี้เต็มทนแล้ว”
“นายจะฆ่าฉัน แล้วก็ฆ่าเจ้าชายฌองงั้นหรอ?”
เลอบรอนพูดซ้ำ ริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน
“นายคิดว่าตัวเองเป็นใคร ฮาร์วีย์ ยอร์ก? เจ้าชายแห่งมอร์ดูหรือไง? หรือว่าเป็นนายน้อยคนหนึ่งของโวลซิ่ง?
“นายคิดจะฆ่าเจ้าชายประจำตระกูลฉันหรอ?
“ฝันไปเถอะ!”
เลอบรอนดีดนิ้วทันทีที่เขาพูดจบ ชายในชุดสูทเริ่มกระจายกันออกไปและปลดเซฟตี้ของปืน พวกเขาปิดกั้นทุกทางเข้าออกที่พวกเขาเห็น
ในคืนนี้เลอบรอนตั้งใจจะมาสังหารฮาร์วีย์
เขาทั้งต้องการให้ฮาร์วีย์ตาย และก็ต้องจับไคท์ทั้งเป็นด้วย
การดำเนินการเพื่อรักษาตำแหน่งผู้นำสาขามอร์ดูแห่งหลงเหมินอยู่ในจุดที่รีบดำเนินการให้เร็วที่สุด
พูดง่าย ๆ ก็คือ ลูคัสและจัสตินกำลังจะไม่มีเวลาเหลือแล้ว
พวกเขาจำเป็นที่จะต้องกำจัดฮาร์วีย์ซึ่งเป็นอุปสรรคเพียงอย่างเดียวของพวกเขา ทุกอย่างจึงจะสามารถดำเนินต่อไปได้
“รุ่นพี่ รุ่นพี่ต้องช่วยฮาร์วีย์!
“ฉันขอร้องล่ะ!
“ถ้าพี่ช่วยเขาได้ ฉันจะทำทุกอย่างตามที่รุ่นพี่ต้องการ!” ไคท์เอ่ยปากอย่างสิ้นหวัง ดวงตาของเธอกระตุกเมื่อเห็นฮาร์วีย์ตกอยู่ในอันตราย
“สายไปแล้ว”
เบรนแนนยิ้มเยาะให้กับความปรารถนาของเลอบรอนที่คิดจะฆ่าฮาร์วีย์ผู้ซึ่งดูคล้ายกับนิ่งันไปเพราะความหวาดกลัว
“ฉันให้โอกาสเขาแล้ว! ฉันบอกเขาแล้วว่าเขาจะต้องทำยังไงเพื่อรักษาชีวิตตัวเอง!
“แต่เขาจองหองเกินกว่าจะยอมรับข้อเสนอของฉัน!
“ตอนนี้เขาได้เผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้แล้ว ถ้าเขาอ้อนวอนให้ฉันดูแลเขา ฉันจะช่วยเหลือเขาโดยไม่ต้องคิดเลยด้วยซ้ำ!
“ไคท์เธอไม่ต้องมาคร่ำครวญให้กับผู้ชายจอมอวดดีแต่ไร้ฝีมืออย่างเขาเลย ปล่อยให้เขาดูแลตัวเองไปเถอะ”
ความเย้ยหยันถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของเบรนแนน การได้เห็นฮาร์วีย์ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ทำให้เขารู้สึกยินดี
แต่ถึงกระนั้นฮาร์วีย์ก็ยังคงเพิกเฉยต่อเบรนแนนอย่างสิ้นเชิง เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อส่งข้อความออกไปแทน
ปกติแล้วไทสันและผู้ใต้บังคับบัญชาที่เขาไว้ใจได้มักจะอยู่ห่างออกไป แต่ราเชล ศิษย์เอกของโอลิเวอร์จะอยู่ใกล้ ๆ เขาเสมอ ฮาร์วีย์บอกให้เธอมาที่นี่โดยเร็ว ในขณะที่เขาคอยจับตาดูเหล่าลูกสมุนที่ติดอาวุธของเลอบรอนอย่างใกล้ชิด
