ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1842
ไคท์กังวลอย่างมากที่เบรนแนนปฏิเสธที่จะช่วยเหลือฮาร์วีย์จนใบหน้าของเธอถอดสีไปหมด
“รุ่นพี่ หากรุ่นพี่ปกป้องฮาร์วีย์ ฉันจะ… ฉันจะยอม…”
“ไคท์…”
เบรนแนนมองไปที่ใบหน้าที่มีเสน่ห์และเรือนร่างอรชรของไคท์ แล้วถามว่า “เธอพูดจริงงั้นหรอ?”
“ถ้าเป็นอย่างนั้น…เพราะเห็นแก่เธอ ฉันจะให้โอกาสเขาขอโทษครั้งสุดท้ายเดี๋ยวนี้”
เบรนแนนชอบให้ฮาร์วีย์คุกเข่าต่อหน้าเขามากกว่าจะตายไปเฉย ๆ
เขาติดตามไคท์มาหลายปีแล้ว ความรักที่เกิดขึ้นในช่วงปีแรก ๆ ได้กลายเป็นความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
ไคท์ไม่สนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอหวังให้ฮาร์วีย์มีชีวิตอยู่ต่อไปเท่านั้น
เธอจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาวิงวอน
“ฮาร์วีย์…
“หยุดดื้อสักที!
“ให้รุ่นพี่ช่วยคงสักครั้งเถอะ!
“ถ้าคุณไม่ต้องการแบบนั้น ฉันจะตายไปพร้อมกับคุณด้วย!”
ไคท์ก้าวออกไปข้างหน้าทันทีและยืนหยัดอยู่ข้างฮาร์วีย์เพื่อต่อสู้กับเลอบรอน แม้ว่าเบรนแนนจะคัดค้านก็ตาม
ใบหน้าของเบรนแนนบิดเบี้ยวด้วยความไม่พอใจ เขาเห็นความจริงใจของไคท์ที่มีต่อฮาร์วีย์
ยิ่งไคท์น่ารักกลับฮาร์วีย์มากเท่าไหร่ เบรนแนนก็ยิ่งอยากให้ฮาร์วีย์คุกเข่าต่อหน้าเขาและอยากจะดึงคว้าเธอไว้ในอ้อมแขนของเขามากเท่านั้น
“ไคท์ คุณ…”
เมื่อเห็นว่าไคท์ดื้อรั้นเพียงใดฮาร์วีย์ก็ได้แต่ถอนหายใจ
เขาไม่ได้สนใจเลอบรอนเลยแม้แต่น้อย แต่เขากังวลว่าหากเขาไม่พูดอะไรดี ๆ กับเบรนแนน ไคท์จะไม่ยอมถอยไป
ฮาร์วีย์ชำเลืองมองเบรนแนนและพูดว่า “ผมขอโทษ รุ่นพี่เบรนแนน ผมประมาทมากไปเอง”
ถึงอย่างนั้นเขาก็แค่ขอโทษ แต่ไม่คิดที่จะเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของเบรย์ เทมเปิล
“เฮ้อ! อย่างน้อยนายก็รู้ว่าเมื่อไหร่ควรยอมแพ้”
เบรนแนนรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นอย่างมากหลังจากได้ยินคำว่า “ขอโทษ” จากปากของฮาร์วีย์
เขาก้าวไปข้างหน้า ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน
“ฉันนึกว่านายจะอวดเก่งไปจนจบเสียอีก
“นายนี่มันขี้ขลาดใช้ได้เลยนี่นา!
“หมาเห่าแต่ไม่กัด!
“ในเมื่อรู้ว่าสุดท้ายจะต้องขอโทษ แล้วทำไมถึงได้อวดดีนัก”
เบรนแนนกำลังสอนบทเรียนให้กับฮาร์วีย์
แต่ฮาร์วีย์ไม่สนใจเบรนแนนและพาไคท์ไปที่สวนหลังวิลล่า ที่นั่นเขาเห็นราเชลกับลูกน้องของเธอกำลังปีนข้ามกำแพงมา
ในขณะเดียวกันเลอบรอนหมุนปืนพกสีเงินของเขาไปรอบ ๆ ก่อนที่จะเหนี่ยวไกอย่างช้า ๆ
“เลอบรอน พอได้แล้ว! นี่ไม่ใช่ที่ที่คุณจะมาทำตัวอวดเบ่งนะ!”
“ต่อให้ลูคัสกับจัสตินมาที่นี่ด้วยตัวเอง พวกเขาก็ยังต้องคุกเข่า แล้วนับประสาอะไรกับคุณ!
เบรนแนนเดินไปข้างหน้าอย่างวางมาด ใบหน้าของเขาเย็นชา
“ผมคือเบรนแนน สแตนตัน ศิษย์เอกของหัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์!
“ในเมื่อฮาร์วีย์ต้องการให้ผมคุ้มครองเขา ตอนนี้เขาจึงเป็นศิษย์ของผมและเป็นสาวกของหัวหน้าลีโอนาร์ดด้วย!”
“ท่านอาจารย์ออกคำสั่งไว้ว่าห้ามมิให้ผู้ใดแตะต้องฮาร์วีย์แม้แต่ปลายเส้นผม ใครก็ตามที่ฝ่าฝืนจะถูกฆ่าอย่างไร้ความเมตตา!”
เบรนแนนนกมือขึ้นและแสดงป้ายหยกที่มีคำว่า “เบรย์” สลักอยู่
“หัวหน้าลีโอนาร์ด เบรย์?!”
ลูกสมุนติดอาวุธของเลอบรอนตกใจ
เลอบรอนขมวดคิ้ว
“ฮาร์วีย์ คือสาวกของหัวหน้าลีโอนาร์ด? เป็นศิษย์ของคุณ?”
แค่ชื่อก็สามารถปราบปรามได้แม้แต่ราชาแห่งอาวุธชาวอเมริกันที่เกษียณแล้วผู้นี้ได้
ไคท์ที่แอบฟังมาจากสวนหลังบ้านยิ้มอย่างมีความสุข ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ฮาร์วีย์ก็จะรอด
