ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 1885
โรนัลด์ยังกล่าวอีกว่าตราบใดที่ไคท์และฮาร์วีย์ถูกไล่ออก พวกเขาก็ยังมีโอกาสที่จะได้สัญญาฉบับนั้นมา
แม้ว่าทุกคนจะรู้ดีว่าเมื่อสิ่งต่าง ๆ มาถึงจุดนี้แล้ว การได้รับสัญญาแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย
แต่พวกเขา ก็ยังหวังอยู่หน่อย ๆ
ผู้บริหารหลายคนที่ตอนแรกแทบไม่มีท่าทีเป็นศัตรูกับไคท์และฮาร์วีย์ ตอนนี้มองทั้งสองคนด้วยสายตาเกลียดชัง
ท้ายที่สุดแล้ว ใคร ๆ ก็อยากได้เงินด้วยกันทั้งนั้น
จัสตินรู้สึกยินดีกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ เขาหรี่ตาและบอกให้โรนัลด์นั่งลง ก่อนกระแอมในลำคอ “ในเมื่อเรื่องเป็นอย่างนั้น ตอนนี้ทุกอย่างก็ชัดเจนแล้ว
“ไคท์บอกตามตรง วันนี้เป็นวันแรกของเธอหลังจากได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นซีอีโอ และในฐานะพ่อของ ฉันควรจะเข้าข้างเธอ
“แต่เธอยังเด็กและน่าผิดหวังเกินไป
“ความรู้สึกส่วนตัวที่เธอใช้มันไปกระทบกับกิจการที่สำคัญจริง ๆ ถ้าทำเรื่องง่าย ๆ ไม่ได้และไม่ยอมสละเรื่องเล็กน้อยเพื่อบริษัท
“ตอนนี้ฉันแน่ใจแล้วว่าไม่เพียงแต่ความสามารถของเธอไม่เพียงพอสำหรับตำแหน่งซีอีโอ
“แต่เธอยังทำให้ฉันผิดหวังในที่สุดอีกด้วย!
“ฉันได้แต่หวังว่าเธอจะไม่ทำให้คณะกรรมการและตัวแทนผู้ถือหุ้นลำบากใจ”
ไคท์ขมวดคิ้ว เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจัสตินยอมเล่นละครเพียงเพื่อบังคับให้เธอลาออก
เธอต้องเอาตัวเข้าแลกเพื่อชาวประเทศหมู่เกาะเพื่อสิ่งที่เรียกว่าธุรกิจอย่างนั้นหรอ?
ริมฝีปากของเธอโค้งเป็นรอยยิ้มเย้ยหยัน
เดิมทีในตอนที่เธอเข้ารับตำแหน่งซีอีโอ เธอมีความหวังเล็ก ๆ อยู่ในใจ ลึก ๆ แล้วเธอปรารถนาให้จัสตินรับรู้ถึงความพยายามของเธอ จากนั้นเธอจึงจะสามารถยืนหยัดได้อย่างเต็มภาคภูมิในฐานะสมาชิกคนหนึ่งของตระกูลวอล์คเกอร์ แทนที่จะต้องตัดขาดจากตระกูลไปโดยสิ้นเชิง
แต่หลังจากเกิดเรื่องนี้ขึ้นในที่สุดเธอก็เข้าใจทุกอย่างแล้ว
เธอเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งในสายตาของพ่อ
พ่อไม่เคยสนใจหมากบนกระดานเลยสักนิด
เขาสามารถยกเธอให้ชาวประเทศหมู่เกาะเพียงเพราะต้องการหนังสือมอบอำนาจ เขาสามารถบังคับให้เธอแต่งงานได้เพียงเพื่อให้ได้ตำแหน่งหัวหน้าสาขาหลงเหมินแห่งมอร์ดู
ในอนาคตเธอมั่นใจว่าเขาจะเต็มใจเสียสละชีวิตของเธอเพื่อผลประโยชน์ที่พอสมน้ำสมเนื้อกัน หากจำเป็นต้องทำอย่างนั้น
ไคท์น้ำตาร่วง เธอรู้ว่าไม่ควรเยาะเย้ยตัวเองเรื่องที่ยังหวังว่าพ่อจะสนับสนุนเธอ หรือคาดหวังความเป็นมนุษย์ในตัวเขา
ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าและจับมือของไคท์เบา ๆ เพื่อปลอบโยนเธอ จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างเย็นชา “ผิดหวังงั้นเหรอ? ทำให้ต้องลำบาก?
“งั้นผมขอถามในฐานะคนนอกหน่อย ตราบใดที่ทำเงินได้ ต่อให้จะไม่มีศักดิ์ศรีเหลืออยู่ก็ไม่เป็นไรงั้นเหรอ?
“สิ่งที่เรียกว่าการทำธุรกิจของคุณหมายความว่าต้องละทิ้งศักดิ์ศรีของคุณและปล่อยให้คนอื่นจงจมูกคุณได้ตามที่พวกเขาต้องการอย่างนั้นสินะ?”
โรนัลด์เย้ยหยัน “ยอร์ก เลิกเล่นตลกสักที!
“แกคิดว่าสมัยนี้มันหาเงินกันได้ง่ายๆหรือไง?
“ตราบใดที่ทำเงินได้ ? ต่อให้พวกเขาจะบังคับให้เราคลานเข้าไปใต้หว่างขาพวกเขาแล้วจะทำไม?
“ฉันจะบอกแกไว้เลยว่า ตัวแทนลูคคงไม่ทำแบบที่ฉันกำลังจะพูดแน่ แต่ถ้าเขาต้องการให้ฉันไปค้างคืนด้วย ฉันก็ยินดี!”
ฝูงชนระเบิดเสียงหัวเราะ
จัสตินพยักหน้าและพูดว่า “โรนัลด์เขารู้ เขารู้ว่าเมื่อใดควรรุกและเมื่อใดควรถอย!
“ฉันชื่นชมคนลักษณะนี้ เขาจะพิจารณาถึงสิ่งที่ดีที่สุดให้กับบริษัทเท่านั้น!
“นายน้อยยอร์ก คุณควรเรียนรู้จากเขา คุณอาจจะพลิกสถานการณ์ได้ถ้าคุณคุกเข่าต่อหน้าตัวแทนลูค”
ฮาร์วีย์พินิจมองสีหน้าที่ดูจริงใจของจัสตินและตอบโต้อย่างเย็นชาว่า “การทำเงินมันสำคัญมาก ผมเข้าใจ แต่ถ้าคุณอยากจะให้ผมคุกเข่าเพราะเห็นแก่เงิน ผมก็คงได้แต่ต้องขอโทษด้วย
“เพราะเรื่องนั้นมันไม่จำเป็นเลยสักนิด
“ถึงผมจะหักมือของลูค แต่เขาก็ต้องส่งสัญญาตัวแทนมาให้ผมแต่โดยดี!
“ผมจะสามารถยัดยืนได้อย่างภาคภูมิและยังทำเงินได้ด้วย แล้วทำไมผมถึงต้องคุกเข่าล่ะ? คุณคิดว่าผมโง่เง่าเหมือนคุณงั้นเหรอ?”
